عصمت امام در معارف و سیره امام باقر: تفاوت میان نسخهها
عصمت امام در معارف و سیره امام باقر (نمایش مبدأ)
نسخهٔ ۲۷ فوریهٔ ۲۰۲۳، ساعت ۱۰:۱۱
، ۲۷ فوریهٔ ۲۰۲۳←امامان، مصادیق اولی الامر
خط ۲۹: | خط ۲۹: | ||
=== امامان، مصادیق اولی الامر === | === امامان، مصادیق اولی الامر === | ||
{{اصلی|مصداقشناسی اولیالامر}} | |||
امام باقر {{ع}}، در روایتی دیگر بر [[عصمت امامان]] [[پاک]] {{عم}} تأکید و مراد از اولی الامر در قرآن کریم را امامان معصوم{{ع}} بیان میکند؛ چنان که آن حضرت در پاسخ به [[پرسش]] [[جابر بن یزید جعفی]] با استناد به کلام [[پیامبر اکرم]] {{صل}} به توصیف [[اهل بیت]] [[عصمت]] و [[طهارت]] پرداخته و آنان را همان مصداقهای [[اولی الأمر]] میشمرد: «مقصود از [[اهل بیت پیامبر]] {{صل}} [[امامان]] {{عم}} هستند که [[حق تعالی]] [[طاعت]] ایشان را با طاعت خود مقرون کرده و فرموده است: {{متن قرآن|يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا أَطِيعُوا اللَّهَ وَأَطِيعُوا الرَّسُولَ وَأُولِي الْأَمْرِ مِنْكُمْ}}<ref>«ای مؤمنان، از خداوند فرمان برید و از پیامبر و زمامدارانی که از شمایند فرمانبرداری کنید» سوره نساء، آیه ۵۹.</ref> و مقصود از [[صاحبان امر]] امامان معصوماند که از هرگونه [[آلودگی]] پاکاند؛ مرتکب هیچ گناهی نمیشوند و اساساً کوچکترین عصیانی از آنان سر نمیزند»<ref>محمد بن علی بن حسین (شیخ صدوق)، علل الشرایع، ج۱، ص۱۲۳-۱۲۴.</ref>.<ref>[[محمد حسین فاریاب|فاریاب، محمد حسین]]، [[عصمت امام (کتاب)|عصمت امام]]، ص ۱۶۸.</ref> | امام باقر {{ع}}، در روایتی دیگر بر [[عصمت امامان]] [[پاک]] {{عم}} تأکید و مراد از اولی الامر در قرآن کریم را امامان معصوم{{ع}} بیان میکند؛ چنان که آن حضرت در پاسخ به [[پرسش]] [[جابر بن یزید جعفی]] با استناد به کلام [[پیامبر اکرم]] {{صل}} به توصیف [[اهل بیت]] [[عصمت]] و [[طهارت]] پرداخته و آنان را همان مصداقهای [[اولی الأمر]] میشمرد: «مقصود از [[اهل بیت پیامبر]] {{صل}} [[امامان]] {{عم}} هستند که [[حق تعالی]] [[طاعت]] ایشان را با طاعت خود مقرون کرده و فرموده است: {{متن قرآن|يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا أَطِيعُوا اللَّهَ وَأَطِيعُوا الرَّسُولَ وَأُولِي الْأَمْرِ مِنْكُمْ}}<ref>«ای مؤمنان، از خداوند فرمان برید و از پیامبر و زمامدارانی که از شمایند فرمانبرداری کنید» سوره نساء، آیه ۵۹.</ref> و مقصود از [[صاحبان امر]] امامان معصوماند که از هرگونه [[آلودگی]] پاکاند؛ مرتکب هیچ گناهی نمیشوند و اساساً کوچکترین عصیانی از آنان سر نمیزند»<ref>محمد بن علی بن حسین (شیخ صدوق)، علل الشرایع، ج۱، ص۱۲۳-۱۲۴.</ref>.<ref>[[محمد حسین فاریاب|فاریاب، محمد حسین]]، [[عصمت امام (کتاب)|عصمت امام]]، ص ۱۶۸.</ref> | ||