عصمت پیامبران: تفاوت میان نسخه‌ها

'''[[عصمت]]''' به معنای [[حفظ]] و نگهداری و نیز منع کردن در اصطلاح متکلمان امامیه، گاه به لطفی از جانب [[خدای متعال]] به [[برگزیدگان]] خود و گاه نیز به ملکه‌ای تعبیر شده که به موجب آن، [[انبیاء]] و اوصیای ایشان به‌رغم داشتن [[قدرت]] بر انجام [[گناهان]]، از هر گونه [[خطا]] و [[اشتباه]]، [[گناه]] و [[عصیان]] در تمام مراحل [[زندگی]]، حتی قبل از [[نبوت]] و در [[زمان]] کودکی، مصون هستند. در نتیجه به وسیله این صفت، از [[سهو]] و [[نسیان]] هم مبرا و [[پاک]] هستند. [[امامیه]] '''عصمت انبیا''' را از ضروری‌ترین شروط إعطای نبوت می‌داند. در محدوده و [[قلمرو عصمت]] سه دیدگاه وجود دارد که مشهور متکلمین دیدگاه "اطلاق عصمت از حیث زمانی و حالات [[معصوم]]" را قبول دارند. [[ادله نقلی]] محض عصمت، مشتمل بر [[آیات]] و روایاتی است که بر عصمت انبیا دلالت می‌کنند. آیاتی که انبیا را در شمار مخلصین می‌دانند، آیاتی که امر مطلق به اطاعت انبیا می‌کنند، آیاتی که آنها را هدای یافته معرفی می‌کنند و ... برخی از ادله عصمت پیامبران هستند. ادلّۀ [[عقلی]] عصمت انبیا نیز مشتمل بر براهین عقلی است که برخی از آنها عبارت‌اند از: [[برهان]] وجوب اطاعت نبی، برهان [[امتناع]] [[تسلل]]، برهان حفظ شرعیت، برهان عدم عصمت پیامبران ([[خلف]]).