ندای آسمانی (نشانه ظهور): تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش
برچسب: پیوندهای ابهام‌زدایی |
بدون خلاصۀ ویرایش برچسب: برگردانده‌شده |
||
| خط ۳۰: | خط ۳۰: | ||
# [[ابوبصیر]] می‌گوید: به [[امام صادق]] {{ع}} عرض کردم: فدایت شوم! خروج قائم چه زمانی است؟ آن حضرت فرمود: ما خاندان هرگز وقتی را معیّن نمی‌کنیم؛ زیرا [[پیامبر خاتم|حضرت محمد]] {{صل}} فرموده است: وقت گذاران دروغ می‌گویند. ای ابا محمّد! همانا پیشاپیشِ این امر پنج نشانه است: نخستین آنها آوازی است در ماه رمضا <ref>{{متن حدیث|إِنَّا أَهْلَ الْبَيْتِ لَا نُوَقِّتُ وَ قَدْ قَالَ مُحَمَّدٌ {{صل}}: كَذَبَ الْوَقَّاتُونَ يَا بَا مُحَمَّدٍ إِنَّ قُدَّامَ هَذَا الْأَمْرِ خَمْسَ عَلَامَاتٍ أَوَّلُهُنَّ النِّدَاءُ فِي شَهْرِ رَمَضَان}}، الغیبه للنعمانی، ص ۲۸۹، ح ۶.</ref>. | # [[ابوبصیر]] می‌گوید: به [[امام صادق]] {{ع}} عرض کردم: فدایت شوم! خروج قائم چه زمانی است؟ آن حضرت فرمود: ما خاندان هرگز وقتی را معیّن نمی‌کنیم؛ زیرا [[پیامبر خاتم|حضرت محمد]] {{صل}} فرموده است: وقت گذاران دروغ می‌گویند. ای ابا محمّد! همانا پیشاپیشِ این امر پنج نشانه است: نخستین آنها آوازی است در ماه رمضا <ref>{{متن حدیث|إِنَّا أَهْلَ الْبَيْتِ لَا نُوَقِّتُ وَ قَدْ قَالَ مُحَمَّدٌ {{صل}}: كَذَبَ الْوَقَّاتُونَ يَا بَا مُحَمَّدٍ إِنَّ قُدَّامَ هَذَا الْأَمْرِ خَمْسَ عَلَامَاتٍ أَوَّلُهُنَّ النِّدَاءُ فِي شَهْرِ رَمَضَان}}، الغیبه للنعمانی، ص ۲۸۹، ح ۶.</ref>. | ||
# [[شیخ صدوق]] با ذکر سند از [[عمر بن حنظله]] نقل کرده که [[امام صادق]] {{ع}} فرمود: پیش از قیام قائم، پنج نشانۀ حتمی خواهد بود: یمانی، سفیانی، صیحه، قتل نفس زکیه و خسف به بیداء<ref>{{متن حدیث|قَبْلَ قِيَامِ الْقَائِمِ خَمْسُ عَلَامَاتٍ مَحْتُومَاتٍ الْيَمَانِيُّ وَ السُّفْيَانِيُّ وَ الصَّيْحَةُ وَ قَتْلُ النَّفْسِ الزَّكِيَّةِ وَ الْخَسْفُ بِالْبَيْدَاء}}؛ کمال الدین و تمام النعمة، ج ۲، ص ۶۵۰، ح ۷.</ref>. در این روایات به روشنی، به نشانه بودن ندای آسمانی تصریح شده است<ref>[[خدامراد سلیمیان|سلیمیان، خدامراد]]، [[درسنامه مهدویت (کتاب)|درسنامه مهدویت]]، ج۳، ص ۱۱۹.</ref>. | # [[شیخ صدوق]] با ذکر سند از [[عمر بن حنظله]] نقل کرده که [[امام صادق]] {{ع}} فرمود: پیش از قیام قائم، پنج نشانۀ حتمی خواهد بود: یمانی، سفیانی، صیحه، قتل نفس زکیه و خسف به بیداء<ref>{{متن حدیث|قَبْلَ قِيَامِ الْقَائِمِ خَمْسُ عَلَامَاتٍ مَحْتُومَاتٍ الْيَمَانِيُّ وَ السُّفْيَانِيُّ وَ الصَّيْحَةُ وَ قَتْلُ النَّفْسِ الزَّكِيَّةِ وَ الْخَسْفُ بِالْبَيْدَاء}}؛ کمال الدین و تمام النعمة، ج ۲، ص ۶۵۰، ح ۷.</ref>. در این روایات به روشنی، به نشانه بودن ندای آسمانی تصریح شده است<ref>[[خدامراد سلیمیان|سلیمیان، خدامراد]]، [[درسنامه مهدویت (کتاب)|درسنامه مهدویت]]، ج۳، ص ۱۱۹.</ref>. | ||
== چگونگی و گسترۀ ندای آسمانی == | |||
این ندا توسط [[جبرئیل]] بلند می‌شود و همۀ انسان‌ها با گویش‌های مختلف آن را می‌فهمند و همه به صورت یکنواخت آن را می‌شنوند. دربارۀ گسترۀ آن در روایاتی از [[امام باقر]] {{ع}} نقل شده است: ندا دهنده‌ای از آسمان به نام قائم ندا می‌دهد که هر کس در شرق و غرب است، آن را می‌شنوند<ref>{{متن حدیث|يُنَادِي مُنَادٍ مِنَ السَّمَاءِ بِاسْمِ الْقَائِمِ {{ع}} فَيَسْمَعُ مَنْ بِالْمَشْرِقِ وَ مَنْ بِالْمَغْرِب}}؛ الغیبة للنعمانی، ص۲۵۴.</ref> | |||
با توجه به این روایات و نیز رسالت فراگیر [[امام مهدی|حضرت مهدی]] {{ع}} برای همۀ مردم، به راحتی می‌توان مخاطبان این ندای آسمانی را همگان دانست و چنانچه به دیگر جانداران نیز اشاره شده، بدان جهت است که آنها نیز از این ظهور به طور تکوینی آگاه شده و از ظهور حجت الهی و رفع ستم بر انسان‌ها، شادمان می‌شوند. | |||
از عمومی بودن ندای آسمانی، می‌توان فهمید که هر کس به زبان خود آن را شنیده و می‌فهمد. در بعضی از روایات تصریح شده که هر کس به زبان خود آن را می‌شنود. در این باره [[زراره]] از [[امام صادق]] {{ع}} روایت می‌کند که: ندا کننده‌ای قائم {{ع}} را به نام می‌خواند. گفتم: ندای خاص است یا ندای عامّ؟ فرمود: ندای عامّ است و هر ملّتی به زبان خود آن را می‌شنود. گفتم: پس چه کسی با او مخالفت می‌کند، در حالی که او را به نام می‌خوانند؟ فرمود: ابلیس آنان را رها نمی‌کند. و در آخر شب ندا می‌کند و مردم را به شک می‌اندازد!<ref>{{متن حدیث|يُنَادِي مُنَادٍ بِاسْمِ الْقَائِمِ {{ع}} قُلْتُ: خَاصٌّ أَوْ عَامٌّ قَالَ: عَامٌّ يَسْمَعُ كُلُّ قَوْمٍ بِلِسَانِهِمْ قُلْتُ: فَمَنْ يُخَالِفُ الْقَائِمَ {{ع}} وَ قَدْ نُودِيَ بِاسْمِهِ قَالَ: لا يَدَعُهُمْ إِبْلِيسُ حَتَّى يُنَادِيَ فِي آخِرِ اللَّيْلِ وَ يُشَكِّكَ النَّاس}}، کمال الدین و تمام النعمة، ج ۲، ص ۶۵۱.</ref> | |||
بیشتر روایات، آسمان را به عنوان محل ندای آسمانی معرفی کرده‌اند. [[محمد بن علی حلبی]] از [[امام صادق]] {{ع}} نقل می‌کند: "... ندای آسمانی نیز از علامات حتمی است و خروج حضرت قائم نیز حتمی است؛ عرض کردم؛ ندای آسمانی چگونه است؟ فرمود: یک منادی در اول روز از آسمان ندا کند..."<ref>{{متن حدیث|... وَ النِّدَاءُ مِنَ الْمَحْتُومِ وَ خُرُوجُ الْقَائِمِ مِنَ الْمَحْتُومِ قُلْتُ وَ كَيْفَ النِّدَاءُ قَالَ يُنَادِي مُنَادٍ مِنَ السَّمَاء ...}}؛ الکافی، ج ۸، ص ۳۱۱.</ref>.<ref>[[خدامراد سلیمیان|سلیمیان، خدامراد]]، [[درسنامه مهدویت (کتاب)|درسنامه مهدویت]]، ج۳، ص ۱۲۰.</ref> | |||
== نتیجه‌گیری == | == نتیجه‌گیری == | ||