ابونیزر در تاریخ اسلامی: تفاوت میان نسخه‌ها

و [[حدیث]] معروف حضور [[علی]] {{ع}} در مزرعه أبو نیزر و بُغيبغه از أبو نیزر [[روایت]] شده. خلاصه [[روایت]] از زبان أبو نیزر چنین است او می‌گوید: من در مزرعه أبو نیزر و بُغيبغه مشغول کار بودم که [[حضرت علی]] {{ع}} نزدم آمد و فرمود: "آیا چیزی برای طعام داری؟"<ref>{{متن حدیث|هل عندك من طعام}}</ref>؛ عرض کردم غذایی از کدوهای مزرعه، تهیه کرده و با روغن معمولی پخته‌ام و شما آن را [[دوست]] ندارید؟ [[حضرت]] فرمود، همان را بیاور. وقتی [[غذا]] آورده شد، [[حضرت]] برخاست و سر جوی آب دستان [[مبارک]] خود را شُست و بعد، از آن [[غذا]] تناول کرد و پس از [[غذا]]، کنار جوی آب رفت و دستان خود را با ماسه و آب شُست تا [[پاک]] شد، سپس دست را روی شکمش از روی [[لباس]] مالید و گفت: "کسی که به واسطه [[سیر]] کردن شکمش وارد [[دوزخ]] شود [[خدا]] او را از [[رحمت]] خود دور ساخته است"<ref>{{متن حدیث|من أدخله بطنه النار فأبعده الله}}</ref>.

أبو نیزر می‌گوید: بعد [[حضرت]] کلنگ را به دست گرفت و داخل قنات رفت و مشغول حفر آن قنات شد، آب به کندی خارج می‌شد. بعد از ساعتی از کانال قنات بیرون آمد و عرق پیشانی‌اش را با انگشتان خود [[پاک]] کرد و دوباره نفس‌زنان وارد قنات شد و مشغول به حفر آن شد؛ طولی نکشید که آب قنات فراوان شد و به تعبیر أبو نیزر {{عربی|"كأنها عن جزور"}}، آب مانند گردن شتر جریان یافت. [[حضرت]] بعد بیرون آمد و فرمود، "خدا را [[شاهد]] می‌گیرم که این قنات را برای [[صدقه]] قرار دادم"<ref>{{متن حدیث|"أشهد الله أنها صدقة"}}</ref>. و سپس نامه‌ای نوشت که این دو مزرعه (مزرعه أبو نیزر و بُغيبغه) را [[علی]] [[امیرمؤمنان]]، [[صدقه]] قرار داد و [[وقف]] [[مستمندان]] [[مدینه]] نمود؛ مگر آنکه [[حسن]] و حسینم بدان [[نیازمند]] شوند که در این صورت [[ملک]] آنان است و دیگران بدان حقی ندارند<ref>ابصار العین، ص۹۰.</ref>. و [[نصر بن ابی نیزر]] [[فرزند]] أبو نیزر نیز در زمره [[شیعیان حضرت علی]] {{ع}} بود و پس از [[شهادت امیرمؤمنان]] [[علی]] {{ع}} به [[امام حسن]] {{ع}} ملحق شد، بعد به [[امام حسین]] {{ع}} و از [[مدینه]] با کاروان [[امام حسین]] {{ع}} به [[مکه]] آمد و از آنجا به [[کربلا]] رفت و در [[روز عاشورا]] در همان حمله نخست به [[شهادت]] رسید<ref>ابصار العین، ص۹۰؛ و در اعيان الشيعة، ج۱، ص۶۱۲، تنها به اسم او که جزو شهدای کربلا است، اکتفا کرده است.</ref>.<ref>[[سید اصغر ناظم‌زاده|ناظم‌زاده، سید اصغر]]، [[اصحاب امام علی ج۱ (کتاب)|اصحاب امام علی]]، ج۱، ص۱۴۳-۱۴۵.</ref>