اخلاق در قرآن: تفاوت میان نسخه‌ها

با توجّه به تعریف اصطلاحی خُلق، در تعریف حکیمان [[مسلمان]] از [[علم اخلاق]]، به‌طور معمول [[عنایت]] اصلی به خُلقیّات و [[ملکات]] و تمیز [[نیک]] و بد آنها از یک‌دیگر است و توجّهی به خود فعل نیست.<ref>اخلاق‌ناصری، ص۴۸؛ تهذیب‌الاخلاق، ص۲۷؛ معراج‌السعاده، ص‌۴۵‌ـ‌۴۶.</ref> چنان‌که اشاره شد، اتّصاف خُلْق به [[پسندیده]] یا [[ناپسند]] براساس [[حُسن]] و قُبح افعالی است که از وی صادر می‌شود؛ پس جای این [[پرسش]] هست که در چه [[علمی]] باید حُسن و قُبح فعل را [[شناخت]] تا به [[شناسایی]] خُلْق پسندیده یا ناپسند[[دست]] یافت؟ احتمالا با توجّه به این پرسش است که برخی از حکیمان بزرگ، در گذشته، و بسیاری از [[عالمان]] معاصر، تعریفی جامع از [[علم اخلاق]] ارائه می‌کنند؛ به‌طوری که شناسایی حُسن و قُبح [[افعال]] کلّی را هم جزو علم اخلاق می‌دانند.<ref>اسفار، ج‌۴، ص‌۱۱۴‌ـ‌۱۱۶؛ التنبیه علی سبیل السعاده، ص‌۲۱؛ اخلاق در قرآن، ج‌۱، ص‌۲۴۱.</ref><ref>[[محسن جوادی|جوادی، محسن]]، [[اخلاق - جوادی (مقاله)|مقاله «اخلاق»]]، [[دائرة المعارف قرآن کریم ج۲ (کتاب)|دائرة المعارف قرآن کریم]]، ج۲.</ref>