جامعه علی در حدیث: تفاوت میان نسخه‌ها
جز
جایگزینی متن - 'دست' به 'دست'
بدون خلاصۀ ویرایش |
جز (جایگزینی متن - 'دست' به 'دست') |
||
| خط ۸: | خط ۸: | ||
== روایات دربارۀ [[جامعه]] == | == روایات دربارۀ [[جامعه]] == | ||
روایاتی دربارۀ جامعه [[علی]] {{ع}} وارد شده است مانند: | روایاتی دربارۀ جامعه [[علی]] {{ع}} وارد شده است مانند: | ||
# [[ابوبصیر]] از [[امام صادق]] {{ع}} [[روایت]] می‌کند حضرت فرمودند: "ای ابومحمد! [[جامعه]] نزد ماست و آنها چه می‌دانند [[جامعه]] چیست؟" عرض کردم: قربانت گردم! [[جامعه]] چیست؟ فرمود: "صحیفه‌ای است با طول هفتاد ذرع به ذرع [[رسول خدا]] {{صل}} و املای آن حضرت از دهان مبارکش و دست خط [[علی]] {{ع}}. هر [[حلال و حرام]] و هر چیزی که [[مردم]] به آن نیاز داشته باشند؛ حتی دیه خراش‌های کوچک، در آن است". [[امام]] با دستش به من زد و فرمود: ای ابومحمد! به من اجازه می‌دهی؟ عرض کردم: قربانت گردم من در [[اختیار]] شما هستم. هرچه می‌خواهید بکن. حضرت همچون کسی که [[خشمگین]] است، | # [[ابوبصیر]] از [[امام صادق]] {{ع}} [[روایت]] می‌کند حضرت فرمودند: "ای ابومحمد! [[جامعه]] نزد ماست و آنها چه می‌دانند [[جامعه]] چیست؟" عرض کردم: قربانت گردم! [[جامعه]] چیست؟ فرمود: "صحیفه‌ای است با طول هفتاد ذرع به ذرع [[رسول خدا]] {{صل}} و املای آن حضرت از دهان مبارکش و دست خط [[علی]] {{ع}}. هر [[حلال و حرام]] و هر چیزی که [[مردم]] به آن نیاز داشته باشند؛ حتی دیه خراش‌های کوچک، در آن است". [[امام]] با دستش به من زد و فرمود: ای ابومحمد! به من اجازه می‌دهی؟ عرض کردم: قربانت گردم من در [[اختیار]] شما هستم. هرچه می‌خواهید بکن. حضرت همچون کسی که [[خشمگین]] است، دست مرا نیشگون گرفت و فرمود: حتی دیه این، عرض کردم: به [[خدا]] این [[علم]] است. فرمود: این [[علم]] است؛ ولی نه همه [[علم]]"<ref>{{متن حدیث|يَا أَبَا مُحَمَّدٍ وَ إِنَّ عِنْدَنَا الْجَامِعَةَ وَ مَا يُدْرِيهِمْ مَا الْجَامِعَةُ قَالَ قُلْتُ جُعِلْتُ فِدَاكَ وَ مَا الْجَامِعَةُ قَالَ صَحِيفَةٌ طُولُهَا سَبْعُونَ ذِرَاعاً بِذِرَاعِ رَسُولِ اللَّهِ ص وَ إِمْلَائِهِ مِنْ فَلْقِ فِيهِ وَ خَطِّ عَلِيٍّ بِيَمِينِهِ فِيهَا كُلُّ حَلَالٍ وَ حَرَامٍ وَ كُلُّ شَيْءٍ يَحْتَاجُ النَّاسُ إِلَيْهِ حَتَّى الْأَرْشُ فِي الْخَدْشِ وَ ضَرَبَ بِيَدِهِ إِلَيَّ فَقَالَ تَأْذَنُ لِي يَا أَبَا مُحَمَّدٍ قَالَ قُلْتُ جُعِلْتُ فِدَاكَ إِنَّمَا أَنَا لَكَ فَاصْنَعْ مَا شِئْتَ قَالَ فَغَمَزَنِي بِيَدِهِ وَ قَالَ حَتَّى أَرْشُ هَذَا كَأَنَّهُ مُغْضَبٌ قَالَ قُلْتُ هَذَا وَ اللَّهِ الْعِلْمُ قَالَ إِنَّهُ لَعِلْمٌ وَ لَيْسَ بِذَاك}}؛ کلینی، محمد بن یعقوب، الکافی، ج ۱، ص ۲۳۹.</ref>.<ref>ر.ک: [[محمد حسین مظفر|مظفر، محمد حسین]]، [[پژوهشی در باب علم امام (کتاب)|پژوهشی در باب علم امام]]، ص ۷۹ ـ ۸۲؛ [[عبدالحسین خسروپناه|خسروپناه، عبدالحسین]]، [[کلام نوین اسلامی ج۲ (کتاب)|کلام نوین اسلامی]]، ج ۲، ص ۳۹۲ ـ ۳۹۶؛ [[عسکری امام‌خان|امام خان، عسکری]]، [[منشأ و قلمرو علم امام (پایان‌نامه)|منشأ و قلمرو علم امام]]، فصل پنجم؛ [[ناصرالدین اوجاقی|اوجاقی، ناصرالدین]]، [[علم امام از دیدگاه کلام امامیه (کتاب)|علم امام از دیدگاه کلام امامیه]]، ص ۸۵؛ [[قاسم علی شیخ‌زاده|شیخ‌زاده، قاسم علی]]، [[رابطه علم غیب امام حسین و حادثه عاشورا (پایان‌نامه)|رابطه علم غیب امام حسین و حادثه عاشورا]]، ص ۶۷ ـ ۷۱.</ref>. | ||
# [[حریز]] به [[امام صادق]] {{ع}} عرض کرد: "چرا عمر شما [[امامان]] {{ع}} کوتاه است و [[مرگ]] شما به هم نزدیک، با اینکه [[مردم]] به شما نیازمندند؟" [[امام]] {{ع}} فرمودند: "هر کدام از ما صحیفه‌ای داریم که در آن هر چه باید در مدت [[امامت]] عمل شود، [[ثبت]] است و چون مندرجات آن به آخر رسید فهمیده می‌شود [[عمر]] به آخر رسیده و [[پیامبر]] {{صل}} در [[خواب]] می‌‌آید و خبر [[مرگ]] او را به وی می‌‌دهد و آنچه از [[مقام]] نزد [[خدا]] دارد به او گزارش می‌‌دهد"<ref>{{متن حدیث|عَنْ حَرِيزٍ قَالَ: قُلْتُ لِأَبِي عَبْدِ اللَّهِ ع جُعِلْتُ فِدَاكَ مَا أَقَلَّ بَقَاءَكُمْ أَهْلَ الْبَيْتِ وَ أَقْرَبَ آجَالَكُمْ بَعْضَهَا مِنْ بَعْضٍ مَعَ حَاجَةِ النَّاسِ إِلَيْكُمْ فَقَالَ إِنَّ لِكُلِّ وَاحِدٍ مِنَّا صَحِيفَةً فِيهَا مَا يَحْتَاجُ إِلَيْهِ أَنْ يَعْمَلَ بِهِ فِي مُدَّتِهِ فَإِذَا انْقَضَى مَا فِيهَا مِمَّا أُمِرَ بِهِ عَرَفَ أَنَّ أَجَلَهُ قَدْ حَضَرَ فَأَتَاهُ النَّبِيُّ ص يَنْعَى إِلَيْهِ نَفْسَهُ وَ أَخْبَرَهُ بِمَا لَهُ عِنْدَ اللَّه}}؛ کلینی، الکافی، ج ۱، ص ۴۳۳.</ref>.<ref>ر.ک: [[محمد زمان رستمی|رستمی، محمد زمان]]، [[طاهره آل بویه|آل بویه، طاهره]]، [[علم امام ۲ (کتاب)|علم امام]].</ref>. | # [[حریز]] به [[امام صادق]] {{ع}} عرض کرد: "چرا عمر شما [[امامان]] {{ع}} کوتاه است و [[مرگ]] شما به هم نزدیک، با اینکه [[مردم]] به شما نیازمندند؟" [[امام]] {{ع}} فرمودند: "هر کدام از ما صحیفه‌ای داریم که در آن هر چه باید در مدت [[امامت]] عمل شود، [[ثبت]] است و چون مندرجات آن به آخر رسید فهمیده می‌شود [[عمر]] به آخر رسیده و [[پیامبر]] {{صل}} در [[خواب]] می‌‌آید و خبر [[مرگ]] او را به وی می‌‌دهد و آنچه از [[مقام]] نزد [[خدا]] دارد به او گزارش می‌‌دهد"<ref>{{متن حدیث|عَنْ حَرِيزٍ قَالَ: قُلْتُ لِأَبِي عَبْدِ اللَّهِ ع جُعِلْتُ فِدَاكَ مَا أَقَلَّ بَقَاءَكُمْ أَهْلَ الْبَيْتِ وَ أَقْرَبَ آجَالَكُمْ بَعْضَهَا مِنْ بَعْضٍ مَعَ حَاجَةِ النَّاسِ إِلَيْكُمْ فَقَالَ إِنَّ لِكُلِّ وَاحِدٍ مِنَّا صَحِيفَةً فِيهَا مَا يَحْتَاجُ إِلَيْهِ أَنْ يَعْمَلَ بِهِ فِي مُدَّتِهِ فَإِذَا انْقَضَى مَا فِيهَا مِمَّا أُمِرَ بِهِ عَرَفَ أَنَّ أَجَلَهُ قَدْ حَضَرَ فَأَتَاهُ النَّبِيُّ ص يَنْعَى إِلَيْهِ نَفْسَهُ وَ أَخْبَرَهُ بِمَا لَهُ عِنْدَ اللَّه}}؛ کلینی، الکافی، ج ۱، ص ۴۳۳.</ref>.<ref>ر.ک: [[محمد زمان رستمی|رستمی، محمد زمان]]، [[طاهره آل بویه|آل بویه، طاهره]]، [[علم امام ۲ (کتاب)|علم امام]].</ref>. | ||
# [[بکر بن کرب صیرفی]] می‌‌گوید: [[امام صادق]] {{ع}} می‌فرمود: "در نزد ماست آنچه با وجود آن نیازی به [[مردم]] نداریم و در [[حقیقت]] [[مردم]] به ما نیاز دارند و به [[راستی]] در نزد ما کتابی است از املای [[رسول خدا]] {{صل}} به خط [[علی]] {{ع}} دفتری است که در آن هر [[حلال]] و حرامی [[ثبت]] است، شما کاری را به ما [[رجوع]] می‌کنید و [[دستور]] می‌خواهید، ما می‌دانیم بدان عمل می‌کنید و یا اینکه آن را ترک می‌کنید"<ref>{{متن حدیث|إِنَّ عِنْدَنَا مَا لا نَحْتَاجُ مَعَهُ إِلَى النَّاسِ وَ إِنَّ النَّاسَ لَيَحْتَاجُونَ إِلَيْنَا وَ إِنَّ عِنْدَنَا كِتَاباً إِمْلَاءُ رَسُولِ اللَّهِ ص وَ خَطُّ عَلِيٍّ ع صَحِيفَةً فِيهَا كُلُّ حَلَالٍ وَ حَرَامٍ وَ إِنَّكُمْ لَتَأْتُونَّا بِالْأَمْرِ فَنَعْرِفُ إِذَا أَخَذْتُمْ بِهِ وَ نَعْرِفُ إِذَا تَرَكْتُمُوهُ}}؛ کلینی، محمد بن یعقوب، الکافی، ج1، ص242.</ref>.<ref>ر.ک: [[محمد زمان رستمی|رستمی، محمد زمان]]، [[طاهره آل بویه|آل بویه، طاهره]]، [[علم امام ۲ (کتاب)|علم امام]].</ref>. | # [[بکر بن کرب صیرفی]] می‌‌گوید: [[امام صادق]] {{ع}} می‌فرمود: "در نزد ماست آنچه با وجود آن نیازی به [[مردم]] نداریم و در [[حقیقت]] [[مردم]] به ما نیاز دارند و به [[راستی]] در نزد ما کتابی است از املای [[رسول خدا]] {{صل}} به خط [[علی]] {{ع}} دفتری است که در آن هر [[حلال]] و حرامی [[ثبت]] است، شما کاری را به ما [[رجوع]] می‌کنید و [[دستور]] می‌خواهید، ما می‌دانیم بدان عمل می‌کنید و یا اینکه آن را ترک می‌کنید"<ref>{{متن حدیث|إِنَّ عِنْدَنَا مَا لا نَحْتَاجُ مَعَهُ إِلَى النَّاسِ وَ إِنَّ النَّاسَ لَيَحْتَاجُونَ إِلَيْنَا وَ إِنَّ عِنْدَنَا كِتَاباً إِمْلَاءُ رَسُولِ اللَّهِ ص وَ خَطُّ عَلِيٍّ ع صَحِيفَةً فِيهَا كُلُّ حَلَالٍ وَ حَرَامٍ وَ إِنَّكُمْ لَتَأْتُونَّا بِالْأَمْرِ فَنَعْرِفُ إِذَا أَخَذْتُمْ بِهِ وَ نَعْرِفُ إِذَا تَرَكْتُمُوهُ}}؛ کلینی، محمد بن یعقوب، الکافی، ج1، ص242.</ref>.<ref>ر.ک: [[محمد زمان رستمی|رستمی، محمد زمان]]، [[طاهره آل بویه|آل بویه، طاهره]]، [[علم امام ۲ (کتاب)|علم امام]].</ref>. | ||