نظام سیاسی پادشاهی: تفاوت میان نسخه‌ها

== رابطه با حکومت استبدادی==

{{اصلی|حکومت استبدادی}}

امروزه [[حکومت استبدادی]] را در شکل [[رژیم‌های دیکتاتوری]] جدید می‌توان یافت. این نوع رژیم‌ها، غالباً پس از [[جنگ]] جهانی اول به وجود آمدند و منشأ پیدایش آنها نیز بحران‌های حاصل از جنگ ویران‌گر جهانی بود؛ چنان‌چه در همین برهه [[تاریخی]]، [[شاهد]] [[نظام‌های سیاسی]] از این دست در صحنه بین‌المللی هستیم؛ نظیر: [[رژیم]] نازی [[آلمان]]، [[فاشیسم]] ایتالیا، [[امپراتوری]] ژاپن، [[دیکتاتوری]] آتاتورک در [[ترکیه]] و [[رضاخان]] در [[ایران]]؛ همچنین در کشورهای دیگری نیز دیکتاتوری‌های [[سوسیالیستی]]، حکومت [[نظامیان]] و یا [[پادشاهان]] [[خودکامه]]، [[اداره نظام سیاسی]] را برعهده دارند.

برخی امتیازهای نسبی این نوع [[نظام سیاسی]] عبارتند از: سرعت عمل در [[تصمیم‌گیری]]، با ثباتی حکومت و [[پایداری]] [[سیاست‌ها]] در مقابل، ایرادهای زیادی را می‌توان برای نظام استبدادی فردی برشمرد؛ از جمله: تمامیت‌خواهی و [[منفعت‌طلبی]] شخص [[حاکم]] و [[نزدیکان]] وی، بی‌توجهی به [[خواسته‌ها]]، [[منافع]] و [[مصالح عمومی جامعه]]، استقرار [[روابط]] [[ظالمانه]] میان [[حکام]] و رعایا، [[تحمیل]] [[حاکمیت]] ناشایستگان و بی‌کفایتان وابسته به حکومت بر [[ملت]] و در یک [[کلام]]؛ [[بردگی]] [[مردم]]؛ البته به طور طبیعی، بقا و استمرار این نوع [[نظام‌ها]] در درازمدت ناممکن می‌گردد.<ref>[[علی اصغر نصرتی|نصرتی، علی اصغر]]، [[نظام سیاسی اسلام (کتاب)|نظام سیاسی اسلام]]، ص ۵۶.</ref>