پرش به محتوا

الگو:صفحهٔ اصلی/مدخل برگزیده: تفاوت میان نسخه‌ها

بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
برچسب: پیوندهای ابهام‌زدایی
خط ۱: خط ۱:
'''[[حضرت علی اکبر|حضرت علی اکبر]]''' {{ع}} فرزند [[امام حسین]] {{ع}} است. کنیه ایشان ابوالحسن و گفته شده از او [[فرزندی]] به یادگار نمانده است. مادرش «ام‌لیلی» دختر «أبی مرة بن عروة بن مسعود ثقفی» است، اما آیا مادرش «[[لیلی]]» در [[کربلا]] بوده است یا خیر؟ اختلاف است.
'''[[امام مهدی| امام مهدی]]''' {{ع}} امام دوازدهم [[مسلمانان]] صبح‌گاه [[جمعه]] پانزدهم [[شعبان]] سال ۲۵۵ قمری در [[سامرا]] دیده به [[جهان]] گشود و جز چند نفر کسی از ایشان خبر نداشت، زیرا به [[دلیل]] [[احادیث]] رسیده از [[پیامبر]] {{صل}} دربارۀ اینکه از صلب [[امام حسن عسکری]] {{ع}} فرزندی به [[دنیا]] خواهد آمد که برپا دارندۀ [[عدل و قسط]] و نابود کنندۀ بساط [[ظلم و جور]] [[ستمکاران]] خواهند بود، دستگاه [[خلافت عباسی]] بر آن شدند تا با [[هدف]] جلوگیری از چنین رخدادی، [[امام عسکری]] {{ع}} و بیت ایشان را مدت‌‌ها تحت [[مراقبت]] شدید قرار دهند تا در صورت [[آگاهی]] از تولد چنین فرزندی او را بکشند، بنابراین در چنین شرایطی [[امام عسکری]] {{ع}} [[با تدبیر]] خاصی ضمن حفظ جان فرزندش، وی را به تعدادی از [[خواص]] [[شیعیان]] و [[یاران]] خود نشان داد و معرفی کرد تا [[شیعیان]] در مورد [[امام دوازدهم]]، دچار تردید و [[انحراف]] نشوند. [[حکیمه]] عمۀ [[امام عسکری]] {{ع}} [[شاهد]] [[ولادت حضرت مهدی]] {{ع}} بوده و جریان ولادت حضرت را بازگو نموده است. ارادۀ حکیمانه [[الهی]] چنین بوده است که [[امام مهدی]] {{ع}} به طور [[معجزه‌آسا]]، دوران حمل و ولادتشان از [[آگاهی]] و دید [[دشمنان]]، پنهان بماند تا [[مسلمانان]] از [[فیض]] وجود او [[محروم]] نگردند و [[حجت خدا]] همچنان برقرار مانَد. از این موضوع تعبیر به "[[غیبت]]" می‌شود.


علی اکبر در [[زمان]] [[خلافت]] [[عثمان بن عفان]] به [[دنیا]] آمد، اما معلوم نیست در چه زمانی از خلافت دوازده ساله او بوده است؛ لذا درباره سن [[علی اکبر]] به هنگام [[شهادت]] بین مورخان [[اختلاف]] است.
موضوع [[ولادت حضرت مهدی]] {{ع}} نه تنها در میان [[شیعیان]] یک امر مسلّم و قطعی است، بلکه بیش از یکصد و سی نفر از علمای [[تاریخ]]، [[فقه]]، [[حدیث]]، انساب و برخی از علمای [[اهل سنت]] در کتاب‌‌های خود نیز به [[ولادت حضرت مهدی]] {{ع}} در سال ۲۵۵ [[اذعان]] و یا تصریح کرده‌اند.


از خصوصیات ذاتی علی اکبر {{ع}} رشادت و [[مردانگی]] در [[راه خدا]] و نترسیدن از مرگ و کشته شدن در مسیر [[هدف]] بود؛ ایشان [[شهامت]] و مردانگی و عدم [[هراس]] از مرگ را در مسیر حرکت [[مکه]] به [[کربلا]] و در حادثه [[غم]] انگیز [[عاشورا]] به شایستگی به منصه [[ظهور]] گذاشت و در طول [[تاریخ]] و تا [[روز قیامت]] [[اسوه]] و الگوی [[جاودانه]] همه [[جوانان]] با [[ایمان]] گردید.
بنابر روایات معتبر و قطعی، [[احکام]] و [[تعالیم اسلام]] و نیز [[عدالت]] که [[بشر]] در سایۀ آن به [[سعادت]] می‌رسد تنها به دست [[مبارک]] [[امام دوازدهم]] {{ع}} به صورت کامل [[اجرا]] می‌شود و تحقق می‌پذیرد و این وعدۀ آسمانی تا برآورده نشود بنابر [[مصلحت]] و [[حکمت الهی]] از [[دنیا]] نخواهد رفت. [[آمادگی مردم]] [[جهان]] برای پذیرفتن [[حکومت الهی]] از شرط‌های بنیادی [[ظهور حضرت مهدی]] {{ع}} است.


[[روز عاشورا]] اولین [[شخصیت]] از [[بنی‌هاشم]] که عازم میدان شد [[علی اکبر]] بود. [[مرحوم مجلسی]] می‌نویسد: «آن‎قدر جنگید و از دشمن کشت که صدای [[ضجه]] [[مردم]] بلند شد». ایشان بعد از جنگی نمایان سرانجام به [[شهادت]] رسید. مدفن [[مطهر]] [[علی اکبر]] {{ع}} به [[روایت]] [[امام صادق]] {{ع}} همان طوری که مورد توجه عام و خاص است، در پایین پای مرقد مطهر پدر بزرگوارش [[اباعبدالله الحسین]] {{ع}} است: {{متن حدیث|اَلسَّلاَمُ عَلَيْكَ يَا أَوَّلَ قَتِيلٍ مِنْ نَسْلِ خَيْرِ سَلِيلٍ مِنْ سُلاَلَةِ إِبْرَاهِيمَ اَلْخَلِيلِ صَلَّى اَللَّهُ عَلَيْكَ وَ عَلَى أَبِيكَ...}}.
[[امام زمان]] {{ع}}، پس از تصدی [[امامت]]، برای زنده‌ماندن چاره‌ای جز [[اختفا]] نداشته است، از این‌رو از انظار عموم غایب شد. این [[غیبت]] به دو دوره تقسیم می‌شود؛ [[غیبت صغری]] و [[غیبت کبری]]. [[غیبت صغری]]: از سال ۲۶۰ آغاز شد و تا ۳۲۹ه‍.ق یعنی ۶۹سال ادامه داشت. [[امام]] در طول این مدت به‌ واسطۀ [[نواب اربعه]] با [[مردم]] در ارتباط بود. [[غیبت کبری]]: از سال ۳۲۹ه‍.ق آغاز گشت و هنوز پایان نیافته است. امام در این زمان [[نایب خاص]] ندارد و [[مردم]] می‌توانند [[مشکلات]] و مسائل [[دینی]] خود را از طریق [[فقیهان]] جامع الشرائط و در رأس آنان [[ولی فقیه]]، رفع نمایند.


<div class="mainpage_box_more">[[حضرت علی اکبر|ادامه]]</div>
یکی از مهم‌ترین [[تکالیف مؤمنان]] پس از [[معرفت به خدا]] و [[رسول]] او با توجه به [[احادیث]]، [[معرفت]] و [[شناخت امام]] [[معصوم]] {{ع}} است.  دو [[راه]] برای [[شناخت]] [[امامان معصوم]] {{ع}} از جمله [[امام عصر]] {{ع}} وجود دارد: معرفت علمی و معرفت قلبی و [[روحی]].
 
<div class="mainpage_box_more">[[ امام مهدی|ادامه]]</div>
۱۱۵٬۶۳۵

ویرایش