بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۶: | خط ۶: | ||
}} | }} | ||
'''[[ایمان]] به [[پیامبر]] {{صل}}''' به معنای [[تصدیق]] تنها یا همراه با | '''[[ایمان]] به [[پیامبر]] {{صل}}''' به معنای [[تصدیق]] تنها یا همراه با التزام عملی به پیامبری از [[پیامبران الهی]] است. [[ایمان]]، از مفاهیم کانونی [[ادیان الهی]] از جمله [[اسلام]] است که نقش تعیین کنندهای در [[سعادت انسان]] دارد. | ||
== معناشناسی == | == معناشناسی == | ||
خط ۴۴: | خط ۴۴: | ||
در روایتی دیگر [[محمّد]] بن تمّام میگوید؛ به [[امام صادق]] {{ع}} عرض کردم: "فلانی که یکی از [[دوستان]] و [[موالیان]] شماست [[سلام]] رساند و گفت که شما [[شفاعت]] او را ضمانت کنید. [[حضرت]] فرمود: آیا او از [[دوستان]] ما است؟ عرض کردم: آری. فرمود: پس امر او خیلی بالاتر از اینهاست. عرض کردم: آرى. فرمود: پس امر او خیلى بالاتر از اینهاست. عرض کردم: مردى استکه به ولایت [[امیرمؤمنان]] {{ع}} [[معتقد]] است اما اوصیاى بعد از او را نمىشناسد. فرمود: گم و [[غافل]] است. گفتم: به همه [[امامان]] [[اقرار]] مىکند و آخرى را [[انکار]] مىکند. فرمود: او مانند کسى است که به عیسى [[اقرار]] کرده و [[محمّد]] {{صل}} را [[انکار]] مىکند یا به [[محمّد]] {{صل}} [[اقرار]] کرده و عیسى را [[انکار]] مىکند. از [[انکار]] حجّتى از حجّتهاى [[خدا]] به [[خدا]] [[پناه]] مىبریم. "<ref>{{عربی|" إِنَّهُ رَجُلٌ يُوَالِي عَلِيّاً وَ لَمْ يَعْرِفْ مَنْ بَعْدَهُ مِنَ الْأَوْصِيَاءِ قَالَ ضَالٌّ قُلْتُ أَقَرَّ بِالْأَئِمَّةِ جَمِيعاً وَ جَحَدَ الْآخِرَ قَالَ هُوَ كَمَنْ أَقَرَّ بِعِيسَى وَ جَحَدَ بِمُحَمَّدٍ {{صل}} أَوْ أَقَرَّ بِمُحَمَّدٍ وَ جَحَدَ بِعِيسَى نَعُوذُ بِاللَّهِ مِنْ جَحْدِ حُجَّةٍ مِنْ حُجَجِه"}}؛ کتاب الغیبه نعمانی، ص۱۱۲.</ref>.<ref>[[محمد بیابانی اسکوئی]]، [[نبوت (کتاب)|نبوت]]، ص۱۵۳ - ۱۵۵.</ref> | در روایتی دیگر [[محمّد]] بن تمّام میگوید؛ به [[امام صادق]] {{ع}} عرض کردم: "فلانی که یکی از [[دوستان]] و [[موالیان]] شماست [[سلام]] رساند و گفت که شما [[شفاعت]] او را ضمانت کنید. [[حضرت]] فرمود: آیا او از [[دوستان]] ما است؟ عرض کردم: آری. فرمود: پس امر او خیلی بالاتر از اینهاست. عرض کردم: آرى. فرمود: پس امر او خیلى بالاتر از اینهاست. عرض کردم: مردى استکه به ولایت [[امیرمؤمنان]] {{ع}} [[معتقد]] است اما اوصیاى بعد از او را نمىشناسد. فرمود: گم و [[غافل]] است. گفتم: به همه [[امامان]] [[اقرار]] مىکند و آخرى را [[انکار]] مىکند. فرمود: او مانند کسى است که به عیسى [[اقرار]] کرده و [[محمّد]] {{صل}} را [[انکار]] مىکند یا به [[محمّد]] {{صل}} [[اقرار]] کرده و عیسى را [[انکار]] مىکند. از [[انکار]] حجّتى از حجّتهاى [[خدا]] به [[خدا]] [[پناه]] مىبریم. "<ref>{{عربی|" إِنَّهُ رَجُلٌ يُوَالِي عَلِيّاً وَ لَمْ يَعْرِفْ مَنْ بَعْدَهُ مِنَ الْأَوْصِيَاءِ قَالَ ضَالٌّ قُلْتُ أَقَرَّ بِالْأَئِمَّةِ جَمِيعاً وَ جَحَدَ الْآخِرَ قَالَ هُوَ كَمَنْ أَقَرَّ بِعِيسَى وَ جَحَدَ بِمُحَمَّدٍ {{صل}} أَوْ أَقَرَّ بِمُحَمَّدٍ وَ جَحَدَ بِعِيسَى نَعُوذُ بِاللَّهِ مِنْ جَحْدِ حُجَّةٍ مِنْ حُجَجِه"}}؛ کتاب الغیبه نعمانی، ص۱۱۲.</ref>.<ref>[[محمد بیابانی اسکوئی]]، [[نبوت (کتاب)|نبوت]]، ص۱۵۳ - ۱۵۵.</ref> | ||
== [[نفاق]] یا | == [[نفاق]] یا اقرار زبانى بدون اقرار قلبى == | ||
نکته مهمى که در باب [[ایمان]] و [[اسلام]] وجود دارد این است که در [[اثبات]] [[اسلام]] یک شخص پى بردن به [[تسلیم باطنى]] و درونى او لازم نیست، بلکه [[شهادت]] زبانى و ظاهرى او به [[توحید]] و [[نبوّت]] [[پیامبر]] و [[اعمال]] ظاهرى دیگر ـ از قبیل [[نماز]]، [[روزه]]، [[حج]]، [[زکات]] و…. ـ بر [[مسلمان]] بودن [[کفایت]] مىکند. الْإِسْلَامُ هُوَ الظَّاهِرُ الَّذِی عَلَیْهِ النَّاسُ شَهَادَةُ أَنْ لَا إِلَهَ إِلَّا اللَّهُ وَحْدَهُ لَا شَرِیکَ لَهُ وَ أَنَّ مُحَمَّداً عَبْدُهُ وَ رَسُولُهُ وَ إِقَامُ الصَّلَاةِ وَ إِیتَاءُ الزَّکَاةِ وَ حِجُّ الْبَیْتِ وَ صِیَامُ شَهْرِ رَمَضَانَ فَهَذَا الْإِسْلَام؛ [[اسلام]] [[امر]] ظاهر و آشکارى است که [[مردم]] همه بر آن هستند یعنى [[شهادت]] به اینکه خدایى جز [[الله]] نیست، یگانه است، شریکى ندارد، و اینکه [[محمّد]] [[بنده]] و [[رسول]] اوست، و بپا داشتن [[نماز]] و دادن [[زکات]] و [[حجّ]] [[خانه خدا]] و [[روزه]] [[ماه رمضان]]، پس [[اسلام]] همین است». | نکته مهمى که در باب [[ایمان]] و [[اسلام]] وجود دارد این است که در [[اثبات]] [[اسلام]] یک شخص پى بردن به [[تسلیم باطنى]] و درونى او لازم نیست، بلکه [[شهادت]] زبانى و ظاهرى او به [[توحید]] و [[نبوّت]] [[پیامبر]] و [[اعمال]] ظاهرى دیگر ـ از قبیل [[نماز]]، [[روزه]]، [[حج]]، [[زکات]] و…. ـ بر [[مسلمان]] بودن [[کفایت]] مىکند. الْإِسْلَامُ هُوَ الظَّاهِرُ الَّذِی عَلَیْهِ النَّاسُ شَهَادَةُ أَنْ لَا إِلَهَ إِلَّا اللَّهُ وَحْدَهُ لَا شَرِیکَ لَهُ وَ أَنَّ مُحَمَّداً عَبْدُهُ وَ رَسُولُهُ وَ إِقَامُ الصَّلَاةِ وَ إِیتَاءُ الزَّکَاةِ وَ حِجُّ الْبَیْتِ وَ صِیَامُ شَهْرِ رَمَضَانَ فَهَذَا الْإِسْلَام؛ [[اسلام]] [[امر]] ظاهر و آشکارى است که [[مردم]] همه بر آن هستند یعنى [[شهادت]] به اینکه خدایى جز [[الله]] نیست، یگانه است، شریکى ندارد، و اینکه [[محمّد]] [[بنده]] و [[رسول]] اوست، و بپا داشتن [[نماز]] و دادن [[زکات]] و [[حجّ]] [[خانه خدا]] و [[روزه]] [[ماه رمضان]]، پس [[اسلام]] همین است». | ||
خط ۹۶: | خط ۹۶: | ||
{{ایمان}} | {{ایمان}} | ||
[[رده:ایمان | [[رده:ایمان]] |