ترس: تفاوت میان نسخه‌ها

{{مدخل مرتبط

| موضوع مرتبط =  

| عنوان مدخل  = ترس

| مداخل مرتبط = [[ترس در لغت]] - [[ترس در قرآن]] - [[ترس در معارف مهدویت]] - [[ترس در فقه سیاسی]] - [[ترس در معارف و سیره نبوی]]

| پرسش مرتبط  =  

}}

یکی از ویژگی‌های دوران [[پیش از ظهور]]، پدیدار شدن ترس و [[وحشت]] در میان [[مردم]] است. ترس را می‌توان یکی از [[لشکریان]] [[خدا]] دانست؛ زیرا در چندین [[آیه]] از [[قرآن کریم]] از آن با واژه «[[رعب]]» یاد نموده است<ref>سوره آل عمران، آیه۱۵۱؛ سوره انفال، آیه ۱۲؛ سوره احزاب، آیه ۲۶ و سوره حشر، آیه ۲.</ref>. زمانی که [[خداوند]] ترس را در [[دل]] [[کافران]] و [[مشرکان]] برمی‌انگیخت و در [[رویارویی]] با حق‌طلبان، خود پا به فرار می‌گذاشتند و [[لشکر]] [[دشمن]] علاوه بر تعداد بیشترشان به زودی از هم می‌پاشید و باعث می‌شد [[مؤمنین]] [[پیروز]] باشند.

[[امام صادق]] {{ع}} درباره آیه {{متن قرآن|أَتَى أَمْرُ اللَّهِ فَلَا تَسْتَعْجِلُوهُ}}<ref>«فرمان (عذاب) خداوند در رسید، به شتاب آن را مخواهید، پاکا و فرا برترا که اوست از آنچه (با وی) شریک می‌دارند» سوره نحل، آیه ۱.</ref> فرمود: این «[[أمر]]» همان قیام حضرت [[قائم آل محمد]] {{عم}} است و خداوند ما را [[فرمان]] داده که در آن [[عجله]] نکنیم. زمانی که حضرت قائم {{ع}} [[ظهور]] نماید سه لشکر او را [[همراهی]] خواهند کرد و [[یاری]] خواهند داد؛ لشکری از [[ملائکه]] و لشکر از مؤمنین و لشکری از ترس و [[قیام]] [[حضرت قائم]] {{ع}} همانند به پاخواستن [[رسول]] خداست... (که با تعداد کمی از [[مؤمنین]] بر گروه زیادی از [[مشرکین]] [[غلبه]] می‌نمود و در پایان نیز با همان تعداد کم آنان را به زانو در آورد و [[مکه]] را فتح نمود، و [[مشرکان]] نیز از ترس، جملگی اظهار [[ایمان]] نمودند. [[ملائکه]] نیز در [[جنگ‌ها]] از جمله [[جنگ بدر]]، [[رسول خدا]] و [[مسلمانان]] را [[یاری]] می‌دادند و این خصوصیات در [[امام زمان]] {{ع}} و [[لشکریان]] او نیز در [[زمان ظهور]] وجود خواهد داشت<ref>تفسیر البرهان: ج ۲، ص۳۵۹.</ref>.

[[امام باقر {{ع}} می‌فرماید: پیشاپیش حضرت قائم {{ع}}، از چهار سوی، به فاصله یک ماه راه، ترس و [[وحشت]] پیشتاز است (و دشمنان به فاصله یک ماه راه از چهار سوی خواهند گریخت و از ترس پا به فرار گذاشته یا [[تسلیم]] می‌شوند)<ref>بحارالانوار: ج ۵۲، ص۳۵۶.</ref>.