توحید در حاکمیت در فرهنگ و معارف انقلاب اسلامی: تفاوت میان نسخه‌ها

توحید در حاکمیت به این معناست که [[حاکمیت]] که به معنای [[تسلط]] بر [[جان]] و [[مال]] [[انسان‌ها]] و [[اداره امور]] [[جامعه]] است از [[شئون]] [[خداوند]] است و تنها [[حاکم]] مستقل و [[حقیقی]] اوست و [[حاکمیت]] دیگران تنها در سایه [[اذن الهی]] اعتبار می‌یابد<ref>جعفر سبحانی، الهیات، ج۲، ص۷۳؛ عبدالله جوادی آملی، توحید در قرآن، ص۴۳۲ به بعد؛ محمد سعیدی مهر، کلام اسلامی، ج۱، ص۱۲۱-۱۲۲.</ref>. از منظر [[حضرت آیت‌الله خامنه‌ای]] یکی از [[مراتب توحید]]، توحید در حاکمیت و [[نفی]] هر [[سلطه]] غیر خدایی است. ایشان معتقدند عنصر فاخر و ارجمند [[انسان]] بسیار ارزنده‌تر از آن است که [[اسیر]] و [[مقهور]] و [[ذلیل]] کسی غیر از [[خدا]] باشد<ref>روح توحید نفی عبودیت غیر خدا، ص۱۰.</ref>. از منظر [[مقام معظم رهبری]] «[[حکومت]] و [[ولایت]]، متعلق به [[خداوند متعال]] است و از [[خدای متعال]] به [[پیامبر]]{{صل}} و از او به ولی [[مؤمنین]] می‌رسد؛ لذا [[انحراف]] از خط [[ولایت ائمه]]{{عم}}، انحراف از خط [[توحید]] است»<ref>حضرت آیت‌الله خامنه‌ای، بیانات در دیدار با اقشار مختلف مردم روز بیست و نهم ماه مبارک رمضان سال ۱۳۷۰.</ref>.<ref>[[مهدی رودبندی زاده|رودبندی زاده، مهدی]]، [[خداشناسی توحیدی - رودبندی (مقاله)|مقاله «خداشناسی توحیدی»]]، [[منظومه فکری آیت‌الله العظمی خامنه‌ای ج۱ (کتاب)|منظومه فکری آیت‌الله العظمی خامنه‌ای ج۱]] ص ۱۲۴.</ref>