علم در فرهنگ و معارف انقلاب اسلامی: تفاوت میان نسخه‌ها

#[[قیام]] صدوری؛ که ملاک علم حضور است و قیام صدوری به نفس دارد. همچنین ایشان با توجه به مبنای اصالت و تشکیک در وجود به بحث سریان علم همه موجودات پرداخته است.<ref>[[باقر صاحبی|صاحبی، باقر]]، [[علم (مقاله)| مقاله «علم»]]، [[دانشنامه امام خمینی ج۷ (کتاب)|دانشنامه امام خمینی]] ج۷، ص۳۸۷–۳۹۸.</ref>  

علم به معنای [[ادراک]] [[حقیقت]] شیء<ref>راغب، مفردات، ۵۸۰.</ref> و [[یقین]] و [[معرفت]] به چیزی<ref>فیومی، المصباح المنیر، ۴۲۷.</ref> است و نقیض آن [[جهل]] است.<ref>فراهیدی، کتاب العین، ۲/۱۵۲.</ref> واژه علم نظیر وجود، مفهومی [[بدیهی]] دارد؛ به همین جهت، تعریف حدّی یا رسم تامّ برای آن ضروری نیست و بلکه دشوار و غیرممکن است<ref>ملاصدرا، الحکمة المتعالیه، ۳/۲۷۸.</ref>؛ اما برخی با توجه به تقسیم آن به علم حصولی و حضوری آن را در علم حصولی، [[آگاهی]] به واسطه صورت‌های [[علمی]]، به معلوم خارجی<ref>ملاصدرا، التصور و التصدیق، ۳۰۷–۳۰۸.</ref> و در [[علم حضوری]]، حضور مجرد نزد مجرد تعریف کرده‌اند.<ref>طباطبایی، نهایة الحکمه، ۲۸۸–۲۸۹.</ref> [[امام خمینی]] نیز [[علم]] را مفهومی عام و [[بدیهی]] می‌داند که [[بی‌نیاز]] از تعریف است و تعریف‌های موجود را شرح‌الاسمی می‌داند؛ با این حال، خاطرنشان کرده است علم، [[نور]] است که برای خود در ذاتش ظهور دارد و غیر خود را نیز ظاهر می‌کند.<ref>امام خمینی، تقریرات، ۱/۳۷۵؛ امام خمینی، دعاء السحر، ۳۸؛ امام خمینی، صحیفه، ۱۳/۵۰۸.</ref>