سرمایه‌داری در فرهنگ و معارف انقلاب اسلامی: تفاوت میان نسخه‌ها

{{مدخل مرتبط| موضوع مرتبط = سرمایه‌داری| عنوان مدخل  = سرمایه‌داری| مداخل مرتبط = [[سرمایه‌داری در فرهنگ و معارف انقلاب اسلامی]]| پرسش مرتبط  =}}

[[سرمایه]]، [[ثروت]] یا [[پول]] و کالایی است که اساسِ کسب و [[بازرگانی]] قرار گرفته و از آن [[سود]] به دست می‌آید.<ref>معین، فرهنگ فارسی، ۲/۱۳۷۳؛ انوری، فرهنگ بزرگ سخن، ۵/۴۱۵۹.</ref> به دارایی‌های [[معنوی]] و غیر [[مالی]] مانند سرمایه [[علمی]] و [[فکری]] نیز سرمایه گفته می‌شود.<ref>انوری، فرهنگ بزرگ سخن، ۵/۴۱۵۹.</ref> در [[علم]] [[اقتصاد]]، «[[سرمایه‌داری]]» یا «[[کاپیتالیسم]]» به نظامی گفته می‌شود که مبتنی بر [[اقتصاد آزاد]] و متضمن [[مالکیت خصوصی]] بر [[اموال]] و ابزار [[تولید]] باشد<ref>پلنو و آلتون، فرهنگ روابط بین‌الملل، ۱۱۸.</ref>. [[انگیزه]] اصلی فعالیت [[اقتصادی]] در [[نظام سرمایه‌داری]]، [[طلب]] سود است.<ref>بشلر، خاستگاه‌های سرمایه‌داری، ۸۵.</ref> در این [[نظام]]، سرمایه در کنار کار و [[زمین]]، یکی از عوامل تولید و منبع [[ارزش]] شناخته می‌شود و سود اختصاص‌یافته به آن، [[مشروع]] و عادلانه است.<ref>آشوری، دانشنامه سیاسی، ۱۹۹–۲۰۰.</ref> مبانی [[نظام اقتصادی]] سرمایه‌داری چنین است: [[آزادی]]، [[دولت]] محدود، مالکیت خصوصی، [[رقابت]] به انگیزه نفع شخصی، [[حاکمیت]] مصرف‌کننده. این مبانی بر [[فردگرایی]] استوارند و در راستای [[هدف]] [[رفاه]] مادی و [[رشد اقتصادی]] قرار دارند.<ref>شوقی فنجری، مبانی نظری توزیع عادلانه، ۲۰۷؛ یوسفی، راهکارهای تحقق عدالت اقتصادی از دیدگاه اسلام، ۳۶۵.</ref>