جامعیت قرآن در فرهنگ و معارف انقلاب اسلامی: تفاوت میان نسخه‌ها

{{مدخل مرتبط| موضوع مرتبط = جامعیت قرآن| عنوان مدخل  = جامعیت قرآن| مداخل مرتبط = [[جامعیت قرآن در قرآن]] - [[جامعیت قرآن در حدیث]] - [[جامعیت قرآن در فرهنگ و معارف انقلاب اسلامی]]| پرسش مرتبط  = }}

واژه [[جامعیت]] مصدر صناعی به معنای جامع‌بودن است و جامع به معنای گردآورنده و فراهم‌آورنده اجزا با یکدیگر است.<ref>دهخدا، لغتنامه دهخدا، ۵/۶۴۷۵.</ref> در اصطلاح [[علوم قرآنی]] [[جامعیت قرآن]]، به معنای توجه [[قرآن]] به همه جوانب مادی و [[معنوی]] و فردی و [[اجتماعی]] [[انسان]] است.<ref>طوسی، التبیان، ۴/۱۲۸–۱۲۹؛ مطهری، مجموعه آثار استاد شهید مطهری، ۳/۱۹۰.</ref> برخی نیز معتقدند جامعیت قرآن، به معنای وجود تمام اصول [[احکام]] و [[قوانین]] در آن است.<ref>مکارم شیرازی، پیام قرآن، ۸/۲۷۴–۲۷۶.</ref>

[[امام‌ خمینی]] برای جامعیت قرآن دو جهت ظاهری و [[باطنی]] قائل است. جامعیت ظاهری به این معناست که قرآن برای همه افراد [[بشر]]، در همه زمان‌ها نازل شده و برنامه دارد و برطرف‌کننده همه [[نیازهای بشری]] است؛<ref>امام‌ خمینی، آداب الصلاة، ۳۱۰.</ref> و جامعیت باطنی به معنای دربرداشتن همه مراتب عالم از مرتبه [[احدیت]] [[غیبی]] تا مرتبه [[عالم طبیعت]] است.<ref>امام‌ خمینی، تعلیقات علی شرح فصوص الحکم، ۵۰.</ref>