اخلاص در فرهنگ و معارف انقلاب اسلامی: تفاوت میان نسخه‌ها
←معناشناسی
بدون خلاصۀ ویرایش |
|||
| خط ۹: | خط ۹: | ||
== معناشناسی == | == معناشناسی == | ||
[[اخلاص]] به معنای پاک‌کردن و سالم‌ساختن از آمیختگی<ref>ابن‌منظور، لسان العرب، ۷/۲۶.</ref> یا [[اعتقاد]] [[خالص]] به یکتایی [[خداوند]]<ref>فراهیدی، کتاب العین، ۴/۱۸۶.</ref> است. برخی اخلاص در [[اطاعت]] را ترک [[ریا]] معنا کرده‌اند<ref>جوهری، الصحاح، ۳/۱۰۳۷.</ref>. در اصطلاح [[اخلاقی]] به معنای پالایش [[نیت]] از همه شوائب<ref>نراقی، مهدی، جامع السعادات، ۲/۴۱۳.</ref> و [[پاک]] کردن [[دل]] از آلودگی‌های تیره‌کننده<ref>جرجانی، کتاب التعریفات، ۵؛ تهانوی، موسوعة کشاف، ۱/۱۲۲-۱۲۳.</ref> است. | «[[اخلاص]]» به معنای پاک‌کردن و سالم‌ساختن از آمیختگی<ref>ابن‌منظور، لسان العرب، ۷/۲۶.</ref> یا [[اعتقاد]] [[خالص]] به یکتایی [[خداوند]]<ref>فراهیدی، کتاب العین، ۴/۱۸۶.</ref> است. برخی اخلاص در [[اطاعت]] را ترک [[ریا]] معنا کرده‌اند<ref>جوهری، الصحاح، ۳/۱۰۳۷.</ref>. در اصطلاح [[اخلاقی]] به معنای پالایش [[نیت]] از همه شوائب<ref>نراقی، مهدی، جامع السعادات، ۲/۴۱۳.</ref> و [[پاک]] کردن [[دل]] از آلودگی‌های تیره‌کننده<ref>جرجانی، کتاب التعریفات، ۵؛ تهانوی، موسوعة کشاف، ۱/۱۲۲-۱۲۳.</ref> است. | ||
در اصطلاح [[عرفانی]]، افزون بر معنای یادشده، آن را [[پیراستگی]] عمل از هر گونه آمیختگی شمرده‌اند<ref>انصاری، منازل السائرین، ۶۲.</ref>. [[امام خمینی]] نیز در اصطلاح عرفانی، اخلاص را [[تصفیه]] عمل از هر گونه آمیختگی با غیر [[حق]] می‌داند<ref>امام خمینی، چهل حدیث، ۳۲۸.</ref>؛ به گونه‌ای‌که [[انسان]] [[باطن]] خود را از هر چه جز خداست، پاک کند<ref>امام خمینی، چهل حدیث، ۳۲۷.</ref>. | در اصطلاح [[عرفانی]]، افزون بر معنای یادشده، آن را [[پیراستگی]] عمل از هر گونه آمیختگی شمرده‌اند<ref>انصاری، منازل السائرین، ۶۲.</ref>. [[امام خمینی]] نیز در اصطلاح عرفانی، اخلاص را [[تصفیه]] عمل از هر گونه آمیختگی با غیر [[حق]] می‌داند<ref>امام خمینی، چهل حدیث، ۳۲۸.</ref>؛ به گونه‌ای‌که [[انسان]] [[باطن]] خود را از هر چه جز خداست، پاک کند<ref>امام خمینی، چهل حدیث، ۳۲۷.</ref>. | ||