نماز جماعت در فرهنگ و معارف انقلاب اسلامی: تفاوت میان نسخه‌ها

امام خمینی نماز جماعت به‌ویژه در نمازهای [[واجب]] پنجگانه را [[مستحب]] مؤکد می‌داند و [[اقامه نماز]] [[عید فطر]] و قربان در [[زمان غیبت]] را با جماعت به قصد [[رجا]] جایز دانسته، همچنین [[امامت]] جماعت [[زنان]] را برای زنان جایز، ولی [[احتیاط]] را در ترک آن می‌داند و نماز جماعت با [[اهل سنت]] و اقتدای به آنان را برای [[حفظ]] [[وحدت اسلامی]] جایز و نمازخواندن با آنان را صحیح می‌داند. امام خمینی شرکت زنان در [[نماز جمعه]] و جماعت را جایز دانسته و عدالتی که برای [[امام جماعت]] شرط شده، این است که در ظاهر خلافی انجام ندهد. امام خمینی نماز جماعت را در پیشبرد [[انقلاب اسلامی]] بسیار مؤثر می‌دانست؛ از این‌رو به مردم سفارش می‌کرد، [[نمازها]] را به جماعت برپا کنند. با این وجود از شیوه‌های مهم امام خمینی در [[مبارزه منفی]] علیه [[رژیم پهلوی]] تعطیلی نماز جماعت بود.<ref>[[زینب علی‌زاده لوشابی|علی‌زاده لوشابی]]، [[مهدی طاهایی|طاهایی]]، [[نماز جماعت (مقاله)|مقاله «نماز جماعت»]]، [[دانشنامه امام خمینی ج۱۰ (کتاب)|دانشنامه امام خمینی]]، ج۱۰، ص۱۰۰–۱۱۰..</ref>

«[[نماز]]» مترادف واژه «[[صلاة]]» در [[عربی]] است که از ریشه «صلو» به معنای [[دعا]]،<ref>فراهیدی، کتاب العین، ۷/۱۵۴.</ref> [[نرمش]]، [[تعظیم]]، [[کرنش]] و [[رحمت]]<ref>فیومی، المصباح المنیر، ۳۴۶.</ref> است. نماز جماعت در اصطلاح [[شرع]] و [[فقها]] به نوع ویژه یا به نوعی از انواع نماز گفته می‌شود<ref>مشکینی، ۳۳۴–۳۳۵.</ref> که به صورت گروهی، دو نفر یا بیشتر با اقتدا به پیشنماز خوانده می‌شود.<ref>حلی، علامه، تبصرة المتعلمین، ۵۲؛ دهخدا، لغتنامه، ۱۳/۲۰۱۰۱.</ref>.<ref>زینب علی‌زاده لوشابی|علی‌زاده لوشابی، [[مهدی طاهایی|طاهایی]]، [[نماز جماعت (مقاله)|مقاله «نماز جماعت»]]، [[دانشنامه امام خمینی ج۱۰ (کتاب)|دانشنامه امام خمینی]]، ج۱۰، ص۱۰۰–۱۱۰.</ref>