قیس بن سعد بن عباده در تاریخ اسلامی: تفاوت میان نسخه‌ها

برابر آن‌چه [[الغارات]] نقل کرده، شتر سواری نزد عبدالله آمد. عبدالله که نگران اوضاع بود، متوجه شد که شتر سواری از منطقه [[حجاز]] می‌آید، گفت: ای [[بنده خدا]] در پشت سر خود چه دیدی؟ گزارش کار مردم را به ما بده. مرد سوار گفت: بر جای خود بنشین که [[مسلمانان]] عثمان را کشتند. ابن ابی سرح گفت: {{متن قرآن|إِنَّا لِلَّهِ وَإِنَّا إِلَيْهِ رَاجِعُونَ}}<ref>«ما از آن خداوندیم و به سوی او باز می‌گردیم» سوره بقره، آیه ۱۵۶.</ref>؛ ای بنده خدا از آن پس چه کردند؟ گفت: با [[پسر عم رسول خدا]]{{صل}}، [[علی بن ابی طالب]] [[بیعت]] کردند. گفت: {{متن قرآن|إِنَّا لِلَّهِ وَإِنَّا إِلَيْهِ رَاجِعُونَ}}. آن مرد گفت: گویا [[ولایت علی]] نزد تو برابر است با [[کشته شدن عثمان]]؟ عبدالله گفت: آری! آن مرد بادقت به عبدالله نگاه کرد و درباره او اندیشید، او را [[شناخت]] و گفت: گویا [[عبدالله بن ابی سرح]]، [[کارگزار مصر]] می‌باشی؟ گفت: آری. آن مرد گفت: اگر جانت را [[دوست]] داری خود را [[نجات]] ده؛ زود در نجات خود بکوش؛ زیرا نظر [[امیرالمؤمنین]] درباره تو و یارانت بد است و اگر شما را به چنگ آورد، خواهد کشت و یا از بلاد [[مسلمانان]] [[تبعید]] خواهد کرد. فردی که پس از من می‌آید، [[امیر]] شماست. ابن ابی سرح گفت: امیر کیست؟ گفت: [[قیس بن سعد بن عباده انصاری]]. ابن ابی سرح گفت: [[خدا]] ابن ابی حذیفه را از [[رحمت]] خود دور کند که بر [[عمو زاده]] خود ([[عثمان]]) شورید و بر [[زیان]] او کوشید با اینکه عثمان وی را [[کفالت]] کرد و پرورش داد و به او [[نیکی]] کرد. اما او [[بدی]] کرد و بر سر کارگزارش تاخت و [[مردم]] را علیه وی [[بسیج]] کرد، تا کشته شد. ابن ابی سرح نیز از [[مصر]] نزد [[معاویه]] به [[دمشق]] رفت<ref>ثقفی، الغارات، ص۱۲۵؛ منهاج البراعه فی شرح نهج البلاغه، ج۵، ص۱۰۵؛ ابن ابی الحدید، شرح نهج البلاغه، ج۶، ص۵۷.</ref>.<ref>[[علی اکبر ذاکری|ذاکری، علی اکبر]]، [[سیمای کارگزاران علی بن ابی طالب امیرالمؤمنین (کتاب)|سیمای کارگزاران علی بن ابی طالب امیرالمؤمنین]]، ج۲، ص 34 - 35.</ref>

== منابع ==