خویشان: تفاوت میان نسخه‌ها

== مقدمه ==

خویشان به‌معنای، [[نزدیکان]]، [[اقارب]]، [[اقوام]]، [[منسوبان]]، [[عشیره]] و آل در [[فرهنگ دینی]] مورد توجه قرار گرفته است. در [[سنّت]] [[دین]] از روابط [[خویشاوندی]] با تعبیر "[[صله رحم]]" یاد شده است. پیوند با خویشان از [[فضایل]] [[اخلاقی]] و دستورهای [[اسلامی]] است. [[خداوند سبحان]] به همگان [[فرمان]] داده است که آن را گرامی بدارند و عامل به آن را مشمول [[لطف]] و [[مرحمت]] خود می‌گرداند. قطع کننده پیوند [[خویشاوندی]] نیز مستحق [[کیفر]] و [[عذاب]] است. [[قرآن کریم]] نیز در فرازهایی چند بر موضوع [[صله رحم]] تأکید ورزیده است: ای [[مردم]]، بترسید از پروردگارتان، آن‌ که شما را از یک تن بیافرید و از آن یک تن [[همسر]] او را و از آن دو، مردان و زنان بسیار پدید آورد؛ و بترسید از آن خدایی که با [[سوگند]] به نام او از یکدیگر چیزی می‌خواهید و زنهار از [[خویشاوندان]] مبرید، هر آینه [[خدا]] مراقب شماست<ref>{{متن قرآن|يَا أَيُّهَا النَّاسُ اتَّقُواْ رَبَّكُمُ الَّذِي خَلَقَكُم مِّن نَّفْسٍ وَاحِدَةٍ وَخَلَقَ مِنْهَا زَوْجَهَا وَبَثَّ مِنْهُمَا رِجَالاً كَثِيرًا وَنِسَاء وَاتَّقُواْ اللَّهَ الَّذِي تَسَاءَلُونَ بِهِ وَالأَرْحَامَ إِنَّ اللَّهَ كَانَ عَلَيْكُمْ رَقِيبًا }}؛ سوره نساء، آیه ۱</ref><ref>[[سید حسین دین‌پرور|دین‌پرور، سید حسین]]، [[دانشنامه نهج البلاغه ج۱ (کتاب)|دانشنامه نهج البلاغه]]، ج۱، ص 383.</ref>.