سیاستهای اداری امام علی: تفاوت میان نسخهها
←گشادهدستی در روزی کارگزاران
خط ۳۵: | خط ۳۵: | ||
[[امام علی]] {{ع}}- از نامهاش به [[رفاعه]]، [[قاضی]] او در [[اهواز]]-: بدانای [[رفاعه]] که این [[حکمرانی]]، [[امانت]] است. هرکه در آن [[خیانت]] ورزد، لعنت [[خدا]] بر او باد تا [[روز رستاخیز]]، و هرکس خیانتکاری را به کار گمارد، حقیقتاً [[محمد]] {{صل}} در [[دنیا]] و [[آخرت]]، از او بیزار است<ref>{{متن حدیث|عنه {{ع}}- مِن کتابِهِ إلی رِفاعَةَ قاضِیهِ عَلَی الأَهوازِ-: اعلَم یا رِفاعَةُ أن هذِهِ الإِمارَةَ أمانَةٌ؛ فَمَن جَعَلَها خِیانَةً فَعَلَیهِ لَعنَةُ اللهِ إلی یومِ القیامَةِ، ومَنِ استَعمَلَ خائِناً فَإِن مُحَمداً {{صل}} بَریءٌ مِنهُ فِی الدنیا وَالآخِرَةِ}} (دعائم الإسلام، ج ۲، ص ۵۳۱، ح ۱۸۹۰).</ref>.<ref>[[محمد محمدی ریشهری|محمدی ریشهری، محمد]]، [[گزیده دانشنامه امیرالمؤمنین (کتاب)|گزیده دانشنامه امیرالمؤمنین]]، ص ۲۷۲-۲۷۸.</ref> | [[امام علی]] {{ع}}- از نامهاش به [[رفاعه]]، [[قاضی]] او در [[اهواز]]-: بدانای [[رفاعه]] که این [[حکمرانی]]، [[امانت]] است. هرکه در آن [[خیانت]] ورزد، لعنت [[خدا]] بر او باد تا [[روز رستاخیز]]، و هرکس خیانتکاری را به کار گمارد، حقیقتاً [[محمد]] {{صل}} در [[دنیا]] و [[آخرت]]، از او بیزار است<ref>{{متن حدیث|عنه {{ع}}- مِن کتابِهِ إلی رِفاعَةَ قاضِیهِ عَلَی الأَهوازِ-: اعلَم یا رِفاعَةُ أن هذِهِ الإِمارَةَ أمانَةٌ؛ فَمَن جَعَلَها خِیانَةً فَعَلَیهِ لَعنَةُ اللهِ إلی یومِ القیامَةِ، ومَنِ استَعمَلَ خائِناً فَإِن مُحَمداً {{صل}} بَریءٌ مِنهُ فِی الدنیا وَالآخِرَةِ}} (دعائم الإسلام، ج ۲، ص ۵۳۱، ح ۱۸۹۰).</ref>.<ref>[[محمد محمدی ریشهری|محمدی ریشهری، محمد]]، [[گزیده دانشنامه امیرالمؤمنین (کتاب)|گزیده دانشنامه امیرالمؤمنین]]، ص ۲۷۲-۲۷۸.</ref> | ||
== | == گشادهدستی در روزی کارگزاران == | ||
[[امام علی]] {{ع}}- در سفارشنامهاش به [[مالک اشتر]]-: آنگاه بر آنان روزی را فراوان ساز؛ چرا که این، نیرویی است برای [[اصلاح]] نفس آنان، و سبب [[بینیازی]] است برای آنها، تا به [[مالی]] که در [[اختیار]] دارند، [[دست]] نگشایند، و حجتی است بر آنها، اگر فرمانت را نپذیرفتند یا در [[امانت]]، [[خیانت]] ورزیدند<ref>{{متن حدیث|الإمام علی {{ع}}- فی عَهدِهِ إلی مالِک الأَشتَرِ-: ثُم أسبِغ عَلَیهِمُ الأَرزاقَ؛ فَإِن ذلِک قُوةٌ لَهُم عَلَی استِصلاحِ أنفُسِهِم، وغِنی لَهُم عَن تَناوُلِ ما تَحتَ أیدیهِم، وحُجةٌ عَلَیهِم إن خالَفوا أمرَک أو ثَلَموا أمانَتَک}} (نهج البلاغة، نامه ۵۳).</ref>.<ref>[[محمد محمدی ریشهری|محمدی ریشهری، محمد]]، [[گزیده دانشنامه امیرالمؤمنین (کتاب)|گزیده دانشنامه امیرالمؤمنین]]، ص ۲۷۲-۲۷۸.</ref> | [[امام علی]] {{ع}}- در سفارشنامهاش به [[مالک اشتر]]-: آنگاه بر آنان روزی را فراوان ساز؛ چرا که این، نیرویی است برای [[اصلاح]] نفس آنان، و سبب [[بینیازی]] است برای آنها، تا به [[مالی]] که در [[اختیار]] دارند، [[دست]] نگشایند، و حجتی است بر آنها، اگر فرمانت را نپذیرفتند یا در [[امانت]]، [[خیانت]] ورزیدند<ref>{{متن حدیث|الإمام علی {{ع}}- فی عَهدِهِ إلی مالِک الأَشتَرِ-: ثُم أسبِغ عَلَیهِمُ الأَرزاقَ؛ فَإِن ذلِک قُوةٌ لَهُم عَلَی استِصلاحِ أنفُسِهِم، وغِنی لَهُم عَن تَناوُلِ ما تَحتَ أیدیهِم، وحُجةٌ عَلَیهِم إن خالَفوا أمرَک أو ثَلَموا أمانَتَک}} (نهج البلاغة، نامه ۵۳).</ref>.<ref>[[محمد محمدی ریشهری|محمدی ریشهری، محمد]]، [[گزیده دانشنامه امیرالمؤمنین (کتاب)|گزیده دانشنامه امیرالمؤمنین]]، ص ۲۷۲-۲۷۸.</ref> | ||