ناکثین در نهج البلاغه: تفاوت میان نسخه‌ها
←مقدمه
بدون خلاصۀ ویرایش |
(←مقدمه) |
||
| خط ۷: | خط ۷: | ||
== مقدمه == | == مقدمه == | ||
واژه [[ناکثین]] برگرفته از ریشه | واژه «[[ناکثین]]» برگرفته از ریشه «نَکْث» در لغت به‌معنای [[شکستن پیمان]]، قسم، [[بیعت]] و بازکردن گره‌های طناب آمده است. [[ناکثین]] در اصطلاح به کسانی گفته می‌شود که در [[جنگ]] با [[امام علی]] {{ع}} در [[جمل]] شرکت کردند، [[رهبران]] آن‌ها طلحة به [[عبدالله]] و [[زبیر بن عوام]]، دو [[صحابی]] نام‌دار [[پیامبر]] و در زمره نخستین کسانی بودند که با [[امام]] {{ع}} [[بیعت]] کردند، ولی حب [[دنیا]] و چشم‌داشت‌های دنیوی موجب شد پیمانشان را بشکنند و به [[جنگ]] با [[امام]] برخیزند. [[امام علی]] {{ع}} درباره آنان می‌فرماید: چون به‌کار برخاستم گروهی [[پیمان]] شکستند ([[ناکثین]])، گروهی از جمع دین‌داران بیرون جستند ([[قاسطین]]) و گروهی دیگر با ستم‌کاری دلم را خستند ([[مارقین]])<ref>{{متن حدیث|فَلَمَّا نَهَضْتُ بِالْأَمْرِ نَكَثَتْ طَائِفَةٌ وَ مَرَقَتْ أُخْرَى وَ [فَسَقَ] قَسَطَ آخَرُونَ}}؛ نهج البلاغه، خطبه ٣.</ref>.<ref>[[سید حسین دین‌پرور|دین‌پرور، سید حسین]]، [[دانشنامه نهج البلاغه ج۲ (کتاب)|دانشنامه نهج البلاغه]]، ج۲، ص ۷۵۴.</ref> | ||
[[علت]] و انگیزه [[مخالفت]] و [[پیمان‌شکنی]] [[ناکثین]]، [[تحمل]] نکردن [[عدالت]] و [[حق‌ورزی]] [[امام]] است. [[امام]] {{ع}} در اِعمال [[حق]] و [[عدل]] فردی با [[صلابت]] و [[قاطع]] بود. خود می‌فرماید: [[فرمان خدا]] را بر پا ندارد جز کسی که (در [[حق]]) [[مدارا]] نکند و خود را [[خوار]] نسازد و در پی طمع‌ها نتازد<ref>{{متن حدیث|لَا يُقِيمُ أَمْرَ اللَّهِ سُبْحَانَهُ إِلَّا مَنْ لَا يُصَانِعُ وَ لَا يُضَارِعُ وَ لَا يَتَّبِعُ الْمَطَامِعَ}}؛ نهج البلاغه، حکمت ۱١٠.</ref>.<ref>[[سید حسین دین‌پرور|دین‌پرور، سید حسین]]، [[دانشنامه نهج البلاغه ج۲ (کتاب)|دانشنامه نهج البلاغه]]، ج۲، ص ۷۵۴.</ref> | [[علت]] و انگیزه [[مخالفت]] و [[پیمان‌شکنی]] [[ناکثین]]، [[تحمل]] نکردن [[عدالت]] و [[حق‌ورزی]] [[امام]] است. [[امام]] {{ع}} در اِعمال [[حق]] و [[عدل]] فردی با [[صلابت]] و [[قاطع]] بود. خود می‌فرماید: [[فرمان خدا]] را بر پا ندارد جز کسی که (در [[حق]]) [[مدارا]] نکند و خود را [[خوار]] نسازد و در پی طمع‌ها نتازد<ref>{{متن حدیث|لَا يُقِيمُ أَمْرَ اللَّهِ سُبْحَانَهُ إِلَّا مَنْ لَا يُصَانِعُ وَ لَا يُضَارِعُ وَ لَا يَتَّبِعُ الْمَطَامِعَ}}؛ نهج البلاغه، حکمت ۱١٠.</ref>.<ref>[[سید حسین دین‌پرور|دین‌پرور، سید حسین]]، [[دانشنامه نهج البلاغه ج۲ (کتاب)|دانشنامه نهج البلاغه]]، ج۲، ص ۷۵۴.</ref> | ||