مظلومیت امام علی: تفاوت میان نسخه‌ها

در زیارتنامۀ آن حضرت نیز که از [[امام هادی]] {{ع}} [[روایت]] شده است، از وی به عنوان "[[اولین مظلوم]]" یاد شده که حقش را [[غصب]] کردند: {{متن حدیث|يَا وَلِيَّ اللَّهِ، أَنْتَ أَوَّلُ مَظْلُومٍ، وَ أَوَّلُ مَنْ غُصِبَ حَقُّه‏}}<ref>مفاتیح الجنان، زیارت پنجم امیرالمؤمنین</ref>.<ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ غدیر (کتاب)|فرهنگ غدیر]]، ص۵۴۸.</ref>

# '''تنهایی [[امام علی|علی]]''': [[جهل]] و [[تعصب]] [[مردم]] از یک سو و عدالت‌طلبی و حق‌محوری [[امام علی|علی]] {{ع}} از سویی سبب شد تا در زمان حیاتش عدۀ معدودی [[یار]] [[اهل]] تشخیص و [[بصیرت]] داشته باشد. [[تنهایی]] او به بُعد [[سیاسی]] منحصر نیست، بلکه در بُعد [[معرفتی]] نیز کسی پیدا نمی‌شد که از این چشمه جوشان بهره‌برداری کند. تا جایی که با [[یار]] خویش، [[کمیل]]، در [[خلوت]] صحراهای اطراف [[کوفه]] از نبود تشنگان و جویندگان [[اسرار]] و [[معارف]] نهفته در سینه‌اش، اظهار دلتنگی می‌کرد<ref>[[مرتضی مطهری|مطهری مرتضی]]، [[سیری در نهج البلاغه (کتاب)|سیری در نهج البلاغه]]، مجموعه آثار، ج ۱۶، صص ۴۶۰ و ۴۶۱.</ref>

# '''[[غصب خلافت]]:''' خود آن حضرت در [[خطبه شقشقیه]] به آن اشاره فرموده و خود را [[شایسته‌ترین]] فرد برای آن دانسته که دیگران به ناحق، جامۀ [[خلافت]] را به بر کردند و [[میراث]] [[نبوت]] را [[غارت]] نمودند<ref>[[نهج البلاغه]]، [[خطبه ۳ نهج البلاغه|خطبه ۳]].</ref>. در خطبۀ دیگری نیز به تعدّی [[قریش]] به [[حق]] آن حضرت و وارونه ساختن کار بر ضدّ او و [[منازعه]] بر سر [[حق]] مسلّم وی، اشاره دارد<ref>نهج البلاغه، خطبه ۲۱۷.</ref>.