علم النبی و آله (کتاب): تفاوت میان نسخه‌ها

در معرفی این کتاب آمده است: «حقیقت علمی که انسان بدان مشرف شده است خارج از ذات او می‌باشد. علم نور انسان است که به واسطه آن نسبت به مسائل آگاهی پیدا می‌نماید، و اگر علم وجود نداشت انسان به اقتضای ذات خود جاهل باقی می‌ماند. بنابراین مخلوق به اقتضای ذاتش فاقد نور علم می‌باشد، و آن را نمی‌یابد مگر به اراده خداوند متعال. این نور، روشنگر و قابل درک و تعقل نمی‌گردد، چرا که امری است که بر خلاف ذات مخلوق و انسان است. چطور ممکن است آنچه که به واسطه آن مسائل روشن می‌گردد، خود معلوم گردد! هم‌چنین می‌توان نسبت به اینکه روح ذاتا فاقد علم می‌باشد و اینکه علم از روح خارج است، به آیات بسیاری استدلال نمود؛ که البته این آیات با وجدان قابل تأیید می‌باشند. این استدلال بیدار کننده فطرت و خارج کننده عقل‌ها از بی‌حرکتی است.

از جمله این ادله، سخن خداوند متعال در آیات بسیار است، بدین مضمون که بیشتر مجادله‌کنندگان و مردم نمی‌دانند. دقت کنید که در موارد بسیاری در قرآن کریم عبارت "أکثرهم لا یعلمون" آمده است.

کیفیت استدلال نمودن به این گروه از آیات قرآن کریم بدین صورت است که گفته شود، نفی علم از بشر دلالت بر خارج بودن علم از ذات ایشان است، زیرا در غیر اینصورت مفهومی برای عبارت "بیشترشان نمی‌دانند" باقی نخواهد ماند. پر واضح است که جدا شدن علم –حتی برای یک لحظه- از موجودی که ذات او عین علم باشد ممکن نیست. بنابراین آیات قرآن کریم بر نادانی ذاتی بشر صراحت دارند.»<ref name=p1></ref>.