بحث:امامت در فقه سیاسی: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش
(صفحه‌ای تازه حاوی «== معناشناسی == === امام === ==== معنای لغوی ==== اهل لغت برای امام معانی مختلفی ذکر کرده و گفته‌اند: امام در معانی پیشوا، پیشرو، مقتدا، قیِّم، مصلح، الگو، طریق و راه اصلی، راهنما<ref>ابن فارس، احمد، معجم مقاییس اللغة، ج۱، ص۲۱؛ ابن منظور،...» ایجاد کرد) برچسب: پیوندهای ابهام‌زدایی |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۹: | خط ۹: | ||
=== سیاست === | === سیاست === | ||
[[سیاست]]، عبارت است از [[تدبیر امور جامعه]] از راه [[تدوین قوانین]] لازم و اجرای آنها، و [[غایت]] [[عقلانی]] آن [[اصلاح]] [[زندگی مادی]] و [[معنوی]] افراد [[جامعه]] است. اصلاح زندگی مادی و معنوی [[بشر]]، از طریق [[تعلیم معارف الهی]] و [[اجرای احکام دینی]]، [[فلسفه اصلی امامت]] را تشکیل می‌دهد<ref>[[عباس علی عمید زنجانی|عمید زنجانی، عباس علی]]، [[دانشنامه فقه سیاسی ج۱ (کتاب)|دانشنامه فقه سیاسی]]، ص ۲۸۸.</ref>. | [[سیاست]]، عبارت است از [[تدبیر امور جامعه]] از راه [[تدوین قوانین]] لازم و اجرای آنها، و [[غایت]] [[عقلانی]] آن [[اصلاح]] [[زندگی مادی]] و [[معنوی]] افراد [[جامعه]] است. اصلاح زندگی مادی و معنوی [[بشر]]، از طریق [[تعلیم معارف الهی]] و [[اجرای احکام دینی]]، [[فلسفه اصلی امامت]] را تشکیل می‌دهد<ref>[[عباس علی عمید زنجانی|عمید زنجانی، عباس علی]]، [[دانشنامه فقه سیاسی ج۱ (کتاب)|دانشنامه فقه سیاسی]]، ص ۲۸۸.</ref>. | ||
== ضرورت نیاز به حاکم سیاسی == | |||
[[امام امیرالمؤمنین]] {{ع}} وقتى شنيد كه [[خوارج]] مىگويند، {{عربی|لا حكم الا للّه}}، فرمود: این [[سخن]] حقّى است كه به آن باطلى خواسته شده، آرى، حكم جز از آن [[خدا]] نيست، ولى اينان مىگويند كه [[امارت]] و حكومت ويژه [[خداوند]] است و بس و حال آنكه [[مردم]] را امير و فرمانروايى بايد، خواه نيكوكار و خواه بدكار، كه [[مؤمن]] در سايه حكومت او به كار خود پردازد و كافر از زندگى خود تمتّع گيرد تا [[زمان]] هر يك به سر آيد، [[حق]] بيت المال [[مسلمانان]] گرد آورده شود و با [[دشمن]] پيكار كنند و راه‌ها [[امن]] گردد و [[حق]] ضعيف را از قوى بستانند و نيكوكار بياسايد و از [[شر]] بدكار آسوده ماند<ref>نهج البلاغه، خطبۀ ۴۰.</ref>. | |||
== شرایط رهبر و حاکم اسلامی == | |||
== پانویس == | |||
{{پانویس}} | |||