وصی: تفاوت میان نسخه‌ها

[[وصایت]] در [[اسلام]] همان [[خلافت]] و جانسینی [[پیامبر]] است که [[امام علی]] و [[ائمه]] دیگر هم این سمت را داشته‌اند و از [[امام علی|حضرت علی]] در [[روایات]] به عنوان سیّد الأوصیاء، سید‌الوصیین، وصی النبی و... یاد شده است {{عربی|ان الفضل الأوصیاء وصی محمد}}<ref>کافی، ج ۱ ص ۴۵۰</ref> اطلاق این [[لقب]] برای آن [[حضرت]] چنان [[شهرت]] داشته که گاهی به [[تنهایی]] به‌کار می‌رفته و با گفتن وصی ذهن‌ها به آن [[امام]] متوجه می‌شده است. خود [[علی]] در شورای [[انتخابات]] [[خلیفه]] به آنان فرمود شمارا به [[خدا]] قسم آیا برای [[پیامبر خدا]] جز من وصی می‌شناسید؟ گفتند نه<ref>بحارالأنوار، ج ۳۸ ص ۱</ref>. در اشعار و گفته‌های دیگران هم از آن [[حضرت]] با همین [[لقب]] بسیار یاد شده است<ref>به مواردی از اشعار شاعران در کتاب «امامت» حسن‌زاده آملی ص ۱۴۶ به بعد و «موسوعة الامام علی بن ابی‌طالب» ج ۲ ص ۱۲۱ مراجعه کنید</ref>. [[وصیّت]] و [[وصایت]] و [[وصیّ]]، بار [[اعتقادی]] و ولایی دارد و تعدادی از محقّقان در موضوع [[امامت]]، به [[نگارش]] کتاب‌هایی در [[اثبات]] [[وصیّ]] بودن [[امام علی|علی]] {{ع}} نوشته‌اند که به معنای [[اثبات]] [[امامت]] [[بلافصل]] اوست<ref>مثل «اثبات الوصية» مسعودی، «اثبات الوصيّه» هشام بن حکم، «اثبات الوصيّة» علامه حلّی و...</ref>. [[مقام]] [[وصایت]]، [[ضرورت]] [[اطاعت]] از [[وصیّ]] را هم همراه دارد. به فرمودۀ [[امام صادق]] {{ع}}: {{عربی|اشرک بین الأوصیاء و الرّسل فی الطّاعة}}<ref>«وصیا و پیامبران در اطاعت، مشترک قرار داده شده‌اند». اصول کافی، ج ۱ ص ۱۸۶</ref><ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ غدیر (کتاب)|فرهنگ غدیر]]، ص۵۹۳.</ref>

[[رده:وصی]]