صبر در سیره معصوم: تفاوت میان نسخهها
بدون خلاصۀ ویرایش
جز (جایگزینی متن - 'یابن [[رسول' به 'یا ابن [[رسول') |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۱: | خط ۱: | ||
{{مدخل مرتبط | {{مدخل مرتبط | ||
| موضوع مرتبط = صبر | | موضوع مرتبط = صبر | ||
| عنوان مدخل = | | عنوان مدخل = صبر | ||
| مداخل مرتبط = [[صبر در قرآن]] - [[صبر در حدیث]] - [[صبر در فقه اسلامی]] - [[صبر در نهج البلاغه]] - [[صبر در اخلاق اسلامی]] - [[صبر در معارف مهدویت]] - [[صبر در معارف و سیره حسینی]] - [[صبر در فقه سیاسی]] - [[صبر در معارف دعا و زیارات]] - [[صبر در معارف و سیره سجادی]] - [[صبر در سیره معصوم]] - [[صبر در جامعهشناسی اسلامی]] - [[صبر در خانواده]] - [[صبر در معارف و سیره | | مداخل مرتبط = [[صبر در قرآن]] - [[صبر در حدیث]] - [[صبر در فقه اسلامی]] - [[صبر در نهج البلاغه]] - [[صبر در اخلاق اسلامی]] - [[صبر در معارف مهدویت]] - [[صبر در معارف و سیره نبوی]] - [[صبر در معارف و سیره علوی]] - [[صبر در معارف و سیره حسینی]] - [[صبر در فقه سیاسی]] - [[صبر در معارف دعا و زیارات]] - [[صبر در معارف و سیره سجادی]] - [[صبر در سیره معصوم]] - [[صبر در جامعهشناسی اسلامی]] - [[صبر در خانواده]] - [[صبر در معارف و سیره فاطمی]] - [[صبر در فرهنگ و معارف انقلاب اسلامی]] | ||
| پرسش مرتبط = | | پرسش مرتبط = | ||
}} | }} | ||
خط ۱۸: | خط ۱۷: | ||
[[صبر]] و [[شکیبایی]]، [[بهترین]] ابزار لازم در امر [[مدیریت]] و [[اداره جامعه]] است و به همین [[دلیل]] [[امام صادق]] {{ع}} در [[عصر غیبت]]، کسی را [[شایسته]] [[رهبری جامعه اسلامی]] میشناسد که با برخورداری از صفت [[صبر]] در برابر قوای [[نفسانی]] و انجام [[تکالیف الهی]] [[تحمل]] زیاد داشته باشد. {{متن حدیث|فَأَمَّا مَنْ كَانَ مِنَ الْفُقَهَاءِ صَائِناً لِنَفْسِهِ، حَافِظاً لِدِينِهِ، مُخَالِفاً لِهَوَاهُ، مُطِيعاً لِأَمْرِ مَوْلَاهُ فَلِلْعَوَامِّ أَنْ يُقَلِّدُوهُ}}<ref>محمد بن حسن الحر عاملی، وسائلالشیعه، ج۱۱، ص۹۵؛ محمدباقر مجلسی، بحارالانوار، ج۲، ص۸۱.</ref>؛ آن کسی از [[فقیهان]] که نگهدارنده نفس، [[نگهبان دین]] و [[مخالف]] با [[هواهای نفسانی]] خود و [[فرمانبردار]] [[امر الهی]] باشد، بر [[مردم]] [[واجب]] است که از او [[پیروی]] کنند. | [[صبر]] و [[شکیبایی]]، [[بهترین]] ابزار لازم در امر [[مدیریت]] و [[اداره جامعه]] است و به همین [[دلیل]] [[امام صادق]] {{ع}} در [[عصر غیبت]]، کسی را [[شایسته]] [[رهبری جامعه اسلامی]] میشناسد که با برخورداری از صفت [[صبر]] در برابر قوای [[نفسانی]] و انجام [[تکالیف الهی]] [[تحمل]] زیاد داشته باشد. {{متن حدیث|فَأَمَّا مَنْ كَانَ مِنَ الْفُقَهَاءِ صَائِناً لِنَفْسِهِ، حَافِظاً لِدِينِهِ، مُخَالِفاً لِهَوَاهُ، مُطِيعاً لِأَمْرِ مَوْلَاهُ فَلِلْعَوَامِّ أَنْ يُقَلِّدُوهُ}}<ref>محمد بن حسن الحر عاملی، وسائلالشیعه، ج۱۱، ص۹۵؛ محمدباقر مجلسی، بحارالانوار، ج۲، ص۸۱.</ref>؛ آن کسی از [[فقیهان]] که نگهدارنده نفس، [[نگهبان دین]] و [[مخالف]] با [[هواهای نفسانی]] خود و [[فرمانبردار]] [[امر الهی]] باشد، بر [[مردم]] [[واجب]] است که از او [[پیروی]] کنند. | ||
[[پیشوایان معصوم]] همه از این ویژگی در حد کمال برخوردار بودند و همواره با صبر و شکیبایی بسیار به منظور [[هدایت]] [[جامعه]] و [[انسانها]] میکوشیدند. آنان با [[استقامت]] و [[بردباری]] به [[وظایف الهی]] خویش عمل میکردند و در این [[راه]] هرگز از مخالفتها و [[مشکلات]] پیش روی هراسی به [[دل]] راه نمیدادند. زمانی که [[امام حسن مجتبی]] {{ع}} [[مصلحت جامعه اسلامی]] را در [[صلح]] با [[معاویه]] دید، به همین کار [[اقدام]] کرد. و در زمانی دیگر در برابر همان مردمی که او را به اتخاذ این [[تصمیم]] مجبور کرده سپس به [[سرزنش]] وی روی آورده بودند، باز هم با [[صبوری]] و بردباری به [[روشنگری]] پرداخت و از هدایت و [[راهنمایی]] ایشان بازنایستاد. در [[عصر ائمه]] {{عم}} کم نبودند انسانهای [[جاهلی]] که بیخردانه و به دور از [[ادب]] و نزاکت با [[خاندان]] [[اهلبیت]] {{عم}} [[رفتار]] میکردند، اما صبر و تحمل مثالزدنی [[ائمه اطهار]] {{عم}} آنان را منقلب میساخت و چه بسا سبب هدایت آنها میشد<ref>روزی یک نفر نصرانی با گستاخی و بیادبی امام باقر {{ع}} را مخاطب ساخت: {{عربی|أَنْتَ بَقَرٌ؟}} امام فرمود: {{متن حدیث|أَنَا بَاقِرٌ}} من باقر هستم. مرد نصرانی که احساس کرد به مرادش نرسیده و نتوانسته امام را خشمگین سازد ادامه داد: تو فرزند زن آشپز هستی؟ امام با خونسردی پاسخ داد: آشپزی حرفه مادرم است. باز نصرانی گفت: تو فرزند زنی کنیز... هستی؟ نصرانی همینطور بر گستاخی و بیادبی خود میافزود تا اینکه امام فرمود: اگر این سخنانی که تو میگویی راست باشد، از خدا میخواهم مادرم را بیامرزد و اگر دروغ باشد از خدا میخواهم تو را بیامرزد. اینگونه رفتار حلیمانه و با صبر و بردباری امام، نصرانی را به شدت تحت تأثیر قرار داد و اسلام آورد (رک: ابوجعفر محمد بن علی ابنشهر آشوب مازندرانی، مناقب آلابیطالب {{ع}}، ج۴، ص۲۰۷؛ محسن الامین عاملی، اعیانالشیعه، ج۱، ص۶۵۳).</ref> | [[پیشوایان معصوم]] همه از این ویژگی در حد کمال برخوردار بودند و همواره با صبر و شکیبایی بسیار به منظور [[هدایت]] [[جامعه]] و [[انسانها]] میکوشیدند. آنان با [[استقامت]] و [[بردباری]] به [[وظایف الهی]] خویش عمل میکردند و در این [[راه]] هرگز از مخالفتها و [[مشکلات]] پیش روی هراسی به [[دل]] راه نمیدادند. زمانی که [[امام حسن مجتبی]] {{ع}} [[مصلحت جامعه اسلامی]] را در [[صلح]] با [[معاویه]] دید، به همین کار [[اقدام]] کرد. و در زمانی دیگر در برابر همان مردمی که او را به اتخاذ این [[تصمیم]] مجبور کرده سپس به [[سرزنش]] وی روی آورده بودند، باز هم با [[صبوری]] و بردباری به [[روشنگری]] پرداخت و از هدایت و [[راهنمایی]] ایشان بازنایستاد. در [[عصر ائمه]] {{عم}} کم نبودند انسانهای [[جاهلی]] که بیخردانه و به دور از [[ادب]] و نزاکت با [[خاندان]] [[اهلبیت]] {{عم}} [[رفتار]] میکردند، اما صبر و تحمل مثالزدنی [[ائمه اطهار]] {{عم}} آنان را منقلب میساخت و چه بسا سبب هدایت آنها میشد<ref>روزی یک نفر نصرانی با گستاخی و بیادبی امام باقر {{ع}} را مخاطب ساخت: {{عربی|أَنْتَ بَقَرٌ؟}} امام فرمود: {{متن حدیث|أَنَا بَاقِرٌ}} من باقر هستم. مرد نصرانی که احساس کرد به مرادش نرسیده و نتوانسته امام را خشمگین سازد ادامه داد: تو فرزند زن آشپز هستی؟ امام با خونسردی پاسخ داد: آشپزی حرفه مادرم است. باز نصرانی گفت: تو فرزند زنی کنیز... هستی؟ نصرانی همینطور بر گستاخی و بیادبی خود میافزود تا اینکه امام فرمود: اگر این سخنانی که تو میگویی راست باشد، از خدا میخواهم مادرم را بیامرزد و اگر دروغ باشد از خدا میخواهم تو را بیامرزد. اینگونه رفتار حلیمانه و با صبر و بردباری امام، نصرانی را به شدت تحت تأثیر قرار داد و اسلام آورد (رک: ابوجعفر محمد بن علی ابنشهر آشوب مازندرانی، مناقب آلابیطالب {{ع}}، ج۴، ص۲۰۷؛ محسن الامین عاملی، اعیانالشیعه، ج۱، ص۶۵۳).</ref>.<ref>[[محمد ملکزاده|ملکزاده، محمد]]، [[سیره سیاسی معصومان در عصر حاکمیت جور (کتاب)|سیره سیاسی معصومان در عصر حاکمیت جور]]، ص ۱۴۲.</ref> | ||
== پرسش مستقیم == | == پرسش مستقیم == |