امام صادق در کلام اسلامی: تفاوت میان نسخهها
←امامت
(←امامت) |
|||
خط ۲۲: | خط ۲۲: | ||
== [[امامت]] == | == [[امامت]] == | ||
{{اصلی|امامت امام صادق}} | |||
پیامبراسلام {{صل}} در [[حدیث]] مشهور [[جابر انصاری]]، [[امام صادق]] {{ع}} را ششمین [[وصی]] و [[خلیفه]] خویش خوانده و مصداق [[آیه اولی الامر]] دانسته است<ref>کمال الدین و تمام النعمة، ۱/ ۴۷۵.</ref>. از [[امام سجاد]] {{ع}} نیز [[نقل]] کردهاند که [[امام]] پس از خویش را [[حضرت باقر]] {{ع}} و سپس [[حضرت صادق]] {{ع}} معرفی کرده است. در این [[روایت]] یکی از [[اصحاب]] میپرسد: "چرا او را [[صادق]] گویند؟ مگر نه این است که شما [[اهلبیت]] همگی اهل [[راستی]] و صدقاید؟" [[امام سجاد]] {{ع}} پاسخ میدهد: "آری؛ ولی یکی از [[نوادگان]] فرزندم نیز [[جعفر]] نام دارد که به [[دروغ]] مدعی [[امامت]] میشود. بدین روی [[جعفر بن محمد]] را [[صادق]] [[لقب]] میدهند تا از مدعی [[کذاب]] بازشناخته گردد"<ref>بحارالانوار، ۴۷/ ۹.</ref>. نیز در روایتی از [[امام باقر]] {{ع}} خطاب به [[محمد بن مسلم]] آمده است: "پس از من، [[امام]] تو [[جعفر بن محمد]] است. از [[دین]] او [[پیروی]] کن و از [[دانش]] او بهره برگیر"<ref>بحارالانوار، ۴۷/ ۱۵.</ref>.<ref>[[فرهنگ شیعه (کتاب)|فرهنگ شیعه]]، ص ۱۱۰.</ref> | پیامبراسلام {{صل}} در [[حدیث]] مشهور [[جابر انصاری]]، [[امام صادق]] {{ع}} را ششمین [[وصی]] و [[خلیفه]] خویش خوانده و مصداق [[آیه اولی الامر]] دانسته است<ref>کمال الدین و تمام النعمة، ۱/ ۴۷۵.</ref>. از [[امام سجاد]] {{ع}} نیز [[نقل]] کردهاند که [[امام]] پس از خویش را [[حضرت باقر]] {{ع}} و سپس [[حضرت صادق]] {{ع}} معرفی کرده است. در این [[روایت]] یکی از [[اصحاب]] میپرسد: "چرا او را [[صادق]] گویند؟ مگر نه این است که شما [[اهلبیت]] همگی اهل [[راستی]] و صدقاید؟" [[امام سجاد]] {{ع}} پاسخ میدهد: "آری؛ ولی یکی از [[نوادگان]] فرزندم نیز [[جعفر]] نام دارد که به [[دروغ]] مدعی [[امامت]] میشود. بدین روی [[جعفر بن محمد]] را [[صادق]] [[لقب]] میدهند تا از مدعی [[کذاب]] بازشناخته گردد"<ref>بحارالانوار، ۴۷/ ۹.</ref>. نیز در روایتی از [[امام باقر]] {{ع}} خطاب به [[محمد بن مسلم]] آمده است: "پس از من، [[امام]] تو [[جعفر بن محمد]] است. از [[دین]] او [[پیروی]] کن و از [[دانش]] او بهره برگیر"<ref>بحارالانوار، ۴۷/ ۱۵.</ref>.<ref>[[فرهنگ شیعه (کتاب)|فرهنگ شیعه]]، ص ۱۱۰.</ref> | ||