تبری در فقه سیاسی: تفاوت میان نسخه‌ها

== معناشناسی ==

[[برائت]]، [[بری]]، [[براء]] به معنای [[بیزاری]]، دوری<ref>حسن مصطفوی، التحقیق فی کلمات القرآن الکریم، ج۱، ص۲۲۵.</ref>، کناره گرفتن از شی‌ء [[مکروه]]<ref>احمد بن یوسف سمین حلبی، عمدة الحفاظ، ج‌۱، ص۱۹۶.</ref>، [[امان‌نامه]]، برائت‌نامه و تبرئه<ref>بهاءالدین خرمشاهی، قرآن کریم، ترجمه، توضیحات و واژه‌نامه، ص۵۳۰.</ref> است‌<ref>[[عبدالله نظرزاده|نظرزاده، عبدالله]]، [[فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم (کتاب)|فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم]]، ص۱۴۲.</ref>.

تبری اصطلاحی [[کلامی]] در برابر [[تولی]] از [[آموزه‌های اسلام]] به‌ویژه نزد [[شیعه امامیه]] است. این اصطلاح ریشه در [[قرآن کریم]] داشته و «[[برائت]]» نام یکی از [[سوره‌های قرآن]] است. [[تبری از دشمنان]] خدا که عبارت‌اند از [[مشرکان]]، [[کافران]] و منکران امامت و ولایت ائمه {{عم}} [[واجب]] است. تبری یکی از روش‌های برخورد با دشمن و حالت [[سیاسی]] [[اجتماعی]] در عرف مذهبی تلقی می‌شود که می‌توان آن را با چند تعبیر زیر [[تفسیر]] کرد:

# [[دشمنی]] در [[قلب]] و عمل؛