مرجعیت اخلاقی: تفاوت میان نسخه‌ها

پس از مرحوم [[سید]]، [[ابوالصلاح حلبی]] نیز بر بهره‌مندی [[امام]] {{ع}} از [[شأن]] [[مرجعیت رفتاری]] و الگوی [[اخلاقی]] تأکید کرده است.<ref>ابوالصلاح حلبی، تقریب المعارف، ص۱۷۰.</ref> مرحوم [[حلبی]] بیان می‌کند که چون [[امام]] {{ع}} [[معصوم]] و [[داناترین]] [[مردم]] است، بر [[مردم]] لازم است به ایشان [[اقتدا]] کنند؛<ref>همو، الکافی فی الفقه، تحقیق رضا استادی، ص ۱۰۱.</ref> پس او [[مرجع]] [[رفتاری]] [[مردم]] است.

مرحوم [[شیخ طوسی]] ذیل برخی [[آیات قرآن کریم]] که دربردارنده [[شأن]] [[تزکیه]] برای [[پیامبران]] است، مقصود از [[تزکیه]] را این می‌داند که ایشان اموری را به [[مردم]] عرضه می‌کنند که [[مردم]] با انجام آنها [[تزکیه]] می‌شوند.<ref>{{متن قرآن|يَتْلُو عَلَيْكُمْ آيَاتِنَا وَيُزَكِّيكُمْ وَيُعَلِّمُكُمُ الْكِتَابَ وَالْحِكْمَةَ وَيُعَلِّمُكُمْ مَا لَمْ تَكُونُوا تَعْلَمُونَ}} «چنان که از خودتان پیامبری در میان شما فرستادیم که آیه‌های ما را بر شما می‌خواند و (جان) شما را پاکیزه می‌گرداند و به شما کتاب آسمانی و فرزانگی می‌آموزد و آنچه را نمی‌دانستید به شما یاد می‌دهد» سوره بقره، آیه ۱۵۱. محمد بن حسن طوسی، التبیان، ج۲، ص۳۰).</ref> او [[امام]] را کسی می‌داند که [[مردم]] در گفتار و [[کردار]] به او [[اقتدا]] می‌کنند.<ref>همو، الرسائل العشر، ص۱۱۱.</ref> بر همین اساس شیخ، [[افضلیت]] را [[شرط امامت]] می‌داند و بر این [[باور]] است که باید [[امام]] حتی از امور [[مباح]] که نفرت‌انگیزند، خودداری کند<ref>همو، تلخیص الشافی، تحقیق حسین بحرالعلوم، ج۱، ص۲۱۴-۲۱۵.</ref>.

برخی [[متکلمان]] خلاصه‌وار به این مسئله اشاره کرده و هیچ‌گاه به بررسی همه‌جانبه این [[شأن]] نپرداخته‌اند، ضمن آنکه مستند ایشان نیز معلوم نیست که [[عقل]] است یا [[نقل]].

در این میان، [[ابن میثم بحرانی]] تصریح می‌کند که [[امام]] {{ع}} [[شأن]] آماده کردن، [[ارشاد]] و [[تعلیم]] [[مردم]] جهت رسیدن به [[خداوند متعال]] را دارد. کسانی که در رسیدن به [[فضایل]] [[انسانی]] دچار [[افراط]] و [[تفریط]] می‌شوند، باید به ایشان مراجعه کنند.

* [[مرجعیت دینی]]

* [[مرجعیت تربیتی]]

* [[مرجعیت علمی]]

* [[مرجعیت فقهی]]