بغض به دشمنان اهل بیت: تفاوت میان نسخه‌ها

[[بغض]] در برابر [[حبّ]] و به معنای نفرت داشتن از چیزی است [[حبّ]] و [[بغض]] همان جلوه احساسیِ، [[تولی و تبری]] است و هر کدام بدون دیگری، چندان تأثیر نداشته و راه به جایی نمی‌برد. هم باید به [[اهل بیت]] [[محبت]] ورزید و هم باید به [[دشمنان]] آنها نفرت و [[بغض]] داشت، در [[زیارت جامعه کبیره]]، [[خدا]] و [[اهل بیت]] {{عم}} را [[گواه]] می‌گیریم که ما [[بغض]] و نفرت به [[دشمنان]] شما داریم و با [[دشمنان]] شما [[دشمنی]] می‌کنیم<ref>{{متن حدیث|مُبْغِضٌ لِأَعْدَائِكُمْ وَ مُعَادٍ لَهُمْ}}.</ref>.

باید به گونه‌ای [[رفتار]] کنیم که [[دوستی]] [[مردم]] به [[اهل بیت]] {{عم}} بیشتر شود و موجبات و زمینه‌های [[دوستی]] دیگران به [[اهل بیت]] {{عم}} فراهم‌تر شود و از کارهایی که موجب [[دشمنی]] و [[بغض]] به [[اهل بیت]] {{عم}} می‌شود پرهیز کنیم. [[امام صادق]] {{ع}} می‌فرمایند: ما [[اهل بیت]] را نزد [[مردم]] محبوب و دوست‌داشتنی کنید و باعث [[کینه]] و نفرت آنها به ما نشوید<ref>{{متن حدیث|كُونُوا حَبِّبُونَا إِلَى النَّاسِ وَ لَا تُبَغِّضُونَا إِلَيْهِمْ}}؛ نوری، حسین بن محمدتقی، مستدرک الوسائل و مستنبط المسائل، ج۸ ص۳۱۳.</ref>.<ref>[[مهدی مقامی|مقامی، مهدی]]، [[وظایف امت نسبت به قرآن و عترت (کتاب)|وظایف امت نسبت به قرآن و عترت]]، ص ۸۰.</ref>