محبت و عشق در فقه سیاسی: تفاوت میان نسخه‌ها
←مقدمه
(←مقدمه) برچسب: پیوندهای ابهام‌زدایی |
(←مقدمه) |
||
| خط ۲۹: | خط ۲۹: | ||
بنابراین سبیل خدا و رسول که همان [[اطاعت خدا]] و رسول است با [[مودت]] قربای رسول{{صل}} تلازم دارد، و در نتیجه [[مودت]] و [[محبّت]] قربای [[رسول]] با [[محبت خدا]] و رسول تلازمی انفکاک ناپذیر دارد. | بنابراین سبیل خدا و رسول که همان [[اطاعت خدا]] و رسول است با [[مودت]] قربای رسول{{صل}} تلازم دارد، و در نتیجه [[مودت]] و [[محبّت]] قربای [[رسول]] با [[محبت خدا]] و رسول تلازمی انفکاک ناپذیر دارد. | ||
در اینجا اشاره‌ای کوتاه به این نکته لازم است که «[[ذی القربی]] یا قربای رسول{{صل}}» عنوان خاصی بر افراد معینی از بستگان رسول خداست که غالباً از آنان به [[اهل بیت]] [[رسول خدا]] تعبیر می‌شود و در [[آیۀ تطهیر]] به آنان اشاره شده و آنان علی و [[فاطمه]] و حسنین‌اند، که در [[روایات]] وارده از رسول خدا{{صل}} [[امامان]] نه‌گانه از [[اولاد حسین]]{{ع}} نیز مشمول آن دانسته شده‌اند. | در اینجا اشاره‌ای کوتاه به این نکته لازم است که «[[ذی القربی]] یا قربای رسول{{صل}}» عنوان خاصی بر افراد معینی از بستگان رسول خداست که غالباً از آنان به [[اهل بیت]] [[رسول خدا]] تعبیر می‌شود و در [[آیۀ تطهیر]] به آنان اشاره شده و آنان علی و [[فاطمه]] و حسنین‌اند، که در [[روایات]] وارده از رسول خدا{{صل}} [[امامان]] نه‌گانه از [[اولاد حسین]]{{ع}} نیز مشمول آن دانسته شده‌اند. | ||
این عنوان (ذی القربی و یا قربای رسول) عنوانی [[سیاسی]] است و نشانۀ [[جایگاه ولایت]] امر است و جدا از عنوانی دیگر است که مشابه این عنوان است لکن در [[حکم]] با آن تفاوت دارد و آن عنوان | این عنوان (ذی القربی و یا قربای رسول) عنوانی [[سیاسی]] است و نشانۀ [[جایگاه ولایت]] امر است و جدا از عنوانی دیگر است که مشابه این عنوان است لکن در [[حکم]] با آن تفاوت دارد و آن عنوان «عشیرة الرسول الاقربین» است که در آیۀ {{متن قرآن|وَأَنْذِرْ عَشِيرَتَكَ الْأَقْرَبِينَ}} به آنان اشاره شده و افزون بر [[فرزندان]] رسول شامل اعمام و بنی‌اعمام [[رسول اکرم]]{{صل}} نیز می‌شود. | ||
در [[آیۀ خمس]] آنجا که می‌فرماید {{متن قرآن|فَأَنَّ لِلَّهِ خُمُسَهُ وَلِلرَّسُولِ وَلِذِي الْقُرْبَى}}<ref>«یک پنجم آن از آن خداوند و فرستاده او و خویشاوند (وی) است» سوره انفال، آیه ۴۱.</ref> بنابر آنچه در روایات متعدّد آمده است مقصود از ذی القربی همان عنوان اول است، و مقصود از {{متن قرآن|فَأَنَّ لِلَّهِ خُمُسَهُ وَلِلرَّسُولِ وَلِذِي الْقُرْبَى}}<ref>«و یتیمان و بینوایان و ماندگان در راه (از خاندان او) است» سوره انفال، آیه ۴۱.</ref> عنوان دوّم است. | در [[آیۀ خمس]] آنجا که می‌فرماید {{متن قرآن|فَأَنَّ لِلَّهِ خُمُسَهُ وَلِلرَّسُولِ وَلِذِي الْقُرْبَى}}<ref>«یک پنجم آن از آن خداوند و فرستاده او و خویشاوند (وی) است» سوره انفال، آیه ۴۱.</ref> بنابر آنچه در روایات متعدّد آمده است مقصود از ذی القربی همان عنوان اول است، و مقصود از {{متن قرآن|فَأَنَّ لِلَّهِ خُمُسَهُ وَلِلرَّسُولِ وَلِذِي الْقُرْبَى}}<ref>«و یتیمان و بینوایان و ماندگان در راه (از خاندان او) است» سوره انفال، آیه ۴۱.</ref> عنوان دوّم است. | ||
عنوان اول که عنوان ذی القربی است، عنوانی است برای افراد خاصی از بستگان رسول خدا که در [[وجوب اطاعت]] همشأن [[خدا]] و رسول‌اند و در [[آیه]] {{متن قرآن|أَطِيعُوا اللَّهَ وَأَطِيعُوا الرَّسُولَ وَأُولِي الْأَمْرِ مِنْكُمْ}} به آنان اشاره شده است، لکن عنوان [[عشیره]] و [[اقارب]] رسول آنانند که [[زکات]] بر آنها [[حرام]] است و برای یتامی و [[مساکین]] و ابناء [[سبیل]] آنان [[خمس]] [[تشریع]] شده است تفصیل این مطلب در روایات واردۀ از [[ائمۀ معصومین]]{{عم}} به ویژه مرسلۀ [[حماد]] از [[امام کاظم]]{{ع}} آمده است<ref>وسائل الشیعة، ابواب قسمة الخمس، باب ۱، ح۸ و ۹.</ref>. | عنوان اول که عنوان [[ذی القربی]] است، عنوانی است برای افراد خاصی از بستگان رسول خدا که در [[وجوب اطاعت]] همشأن [[خدا]] و رسول‌اند و در [[آیه]] {{متن قرآن|أَطِيعُوا اللَّهَ وَأَطِيعُوا الرَّسُولَ وَأُولِي الْأَمْرِ مِنْكُمْ}} به آنان اشاره شده است، لکن عنوان [[عشیره]] و [[اقارب]] رسول آنانند که [[زکات]] بر آنها [[حرام]] است و برای یتامی و [[مساکین]] و ابناء [[سبیل]] آنان [[خمس]] [[تشریع]] شده است تفصیل این مطلب در روایات واردۀ از [[ائمۀ معصومین]]{{عم}} به ویژه مرسلۀ [[حماد]] از [[امام کاظم]]{{ع}} آمده است<ref>وسائل الشیعة، ابواب قسمة الخمس، باب ۱، ح۸ و ۹.</ref>. | ||
حاصل آنکه [[راز]] [[وجوب]] [[مودّت]] [[ذی القربی]] همین رابطه [[محبت]] و مودتی است که در [[نظام سیاسی اسلام]] اساس رابطۀ بین [[حاکمیت]] و [[مردم]] است؛ زیرا جایگاه [[ذی‌القربی]] همان‌گونه که اشاره شد [[جایگاه ولایت]] امر و [[خلافت]] از [[خدا]] و [[رسول]] در حاکمیت است. | حاصل آنکه [[راز]] [[وجوب]] [[مودّت]] [[ذی القربی]] همین رابطه [[محبت]] و مودتی است که در [[نظام سیاسی اسلام]] اساس رابطۀ بین [[حاکمیت]] و [[مردم]] است؛ زیرا جایگاه [[ذی‌القربی]] همان‌گونه که اشاره شد [[جایگاه ولایت]] امر و [[خلافت]] از [[خدا]] و [[رسول]] در حاکمیت است. | ||
حاصل آنکه می‌توان اصل مهم «[[محبّت]] اساس رابطۀ [[حاکم]] و محکوم در نظام سیاسی اسلام است» را در چند بند اساسی خلاصه نمود: | حاصل آنکه می‌توان اصل مهم «[[محبّت]] اساس رابطۀ [[حاکم]] و محکوم در نظام سیاسی اسلام است» را در چند بند اساسی خلاصه نمود: | ||
| خط ۳۸: | خط ۳۸: | ||
# محبّت خدا با محبّت رسول و ذی‌القربای او که جانشینان او در امر [[ولایت عامه]] هستند، تلازم دارد؛ | # محبّت خدا با محبّت رسول و ذی‌القربای او که جانشینان او در امر [[ولایت عامه]] هستند، تلازم دارد؛ | ||
#شرط و نشانۀ [[ایمان]]، مقدم داشتن [[محبت خدا]] و رسول و ذی‌القربای او بر هر محبّت دیگری است؛ | #شرط و نشانۀ [[ایمان]]، مقدم داشتن [[محبت خدا]] و رسول و ذی‌القربای او بر هر محبّت دیگری است؛ | ||
# محبّت رسول و ذی‌القربای او نشانۀ اصلی ایمان است و | # محبّت رسول و ذی‌القربای او نشانۀ اصلی ایمان است و بغض رسول و ذی‌القربای او نشانۀ [[کفر]] و [[نفاق]] و عدم ایمان است؛ | ||
#بنیاد [[قدرت]] و [[نفوذ]] حاکم در نظام سیاسی اسلام محبّت و [[عشق]] متقابل مردم و [[رهبری سیاسی]] است. | #بنیاد [[قدرت]] و [[نفوذ]] حاکم در نظام سیاسی اسلام محبّت و [[عشق]] متقابل مردم و [[رهبری سیاسی]] است. | ||