پرش به محتوا

قدرت سیاسی: تفاوت میان نسخه‌ها

۱٬۴۱۵ بایت حذف‌شده ،  ‏۲۸ مهٔ ۲۰۲۳
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۲۶: خط ۲۶:
#[[اراده]] طبقه رنجبران تنها [[مبین]] [[مشروعیت]] قدرت سیاسی است. [[مارکسیست‌ها]] و سوسیالیست‌ها که از این نظریه [[دفاع]] می‌کنند، [[سلطه]] [[ملت]] و [[اراده مردم]] را فقط در اراده یک طبقه متجلی می‌دانند و [[آرای عمومی]] و [[انتخاب]] خارج از این چارچوب را، راهی برای اعطای مشروعیت بخشیدن به [[دشمن]] تلقی می‌کنند.
#[[اراده]] طبقه رنجبران تنها [[مبین]] [[مشروعیت]] قدرت سیاسی است. [[مارکسیست‌ها]] و سوسیالیست‌ها که از این نظریه [[دفاع]] می‌کنند، [[سلطه]] [[ملت]] و [[اراده مردم]] را فقط در اراده یک طبقه متجلی می‌دانند و [[آرای عمومی]] و [[انتخاب]] خارج از این چارچوب را، راهی برای اعطای مشروعیت بخشیدن به [[دشمن]] تلقی می‌کنند.
مشروعیت قدرت سیاسی از [[حاکمیت الهی]] که از راه [[اراده آزاد]] [[مردم]] ناشی می‌شود، صورت می‌پذیرد<ref>درآمدی بر فقه سیاسی، ص۵۳-۵۶.</ref>.<ref>[[عباس علی عمید زنجانی|عمید زنجانی، عباس علی]]، [[دانشنامه فقه سیاسی ج۲ (کتاب)|دانشنامه فقه سیاسی ج۲]]، ص ۳۶۷.</ref>
مشروعیت قدرت سیاسی از [[حاکمیت الهی]] که از راه [[اراده آزاد]] [[مردم]] ناشی می‌شود، صورت می‌پذیرد<ref>درآمدی بر فقه سیاسی، ص۵۳-۵۶.</ref>.<ref>[[عباس علی عمید زنجانی|عمید زنجانی، عباس علی]]، [[دانشنامه فقه سیاسی ج۲ (کتاب)|دانشنامه فقه سیاسی ج۲]]، ص ۳۶۷.</ref>
==قدرت سیاسی در [[اندیشه]] [[امام خمینی]]==
به [[اطاعت]] واداشتن دیگران در [[اندیشه سیاسی]] امام خمینی هنگامی مشروعیت دارد که به نوعی به [[خدا]] انتساب داشته و از [[شؤون]] [[اطاعت خدا]] محسوب شود.
مفهوم قبول [[حاکمیت خدا]] در [[فلسفه سیاسی اسلام]] عدم مشروعیت اطاعت از غیر خداست و در [[کلام اسلامی]] از آن به شرکت در [[عبودیت]] تعبیر می‌شود. [[نفی]] [[شرک در ذات]]، مانند [[ثنویت]] برخاسته از معنای [[توحید ربوبی]] نفی و شرکت در [[عبادت]] و اطاعت به موجب [[توحید]] در [[الوهیت]] است.
در این [[منطق]] اطاعت نوعی عبودیت است که اختصاص به [[ذات ربوبی]] دارد، مگر آن‌که [[اطاعت از غیر خدا]] به [[امر خدا]] انجام شود چنان‌که در اطاعت از [[نبی]]{{صل}} و [[امام]] [[معصوم]]{{ع}} و [[ولی فقیه]] چنین است<ref>فقه سیاسی، ج۱۰، ص۳۴۳-۳۴۴.</ref>.<ref>[[عباس علی عمید زنجانی|عمید زنجانی، عباس علی]]، [[دانشنامه فقه سیاسی ج۲ (کتاب)|دانشنامه فقه سیاسی ج۲]]، ص ۳۶۴.</ref>


== جستارهای وابسته ==
== جستارهای وابسته ==
۷۳٬۳۴۳

ویرایش