سلیمان بن مهران اسدی کوفی: تفاوت میان نسخه‌ها
←آشنایی اجمالی
بدون خلاصۀ ویرایش |
|||
| خط ۵: | خط ۵: | ||
اعمش از [[اصحاب امام صادق]] {{ع}} به شمار می‌‌آید.<ref>رجال الطوسی، ص ۲۰۶.</ref> وی از افرادی چون [[انس بن مالک]] و [[کمیل بن زیاد]] [[روایت]] نقل کرده و قرائتش را بر [[زید بن وهب]] و [[ابراهیم نخعی]] عرضه داشت.<ref> سیر اعلام النبلاء، ج ۶، ص ۲۳۵.</ref> اشخاصی چون [[طلحه بن مصرف]] قرائت را از او آموخته<ref>الطبقات الکبری، ج ۶، ص ۳۴۲.</ref> و [[ایوب سختیانی]]، شعبه <ref>سیر اعلام النبلاء، ج ۶، ص ۲۳۵.</ref> و [[ابن ابی‌عمیر]]<ref>روضات الجنات، ج ۴، ص ۷۷.</ref> از او روایت نقل کرده‌اند. او بر فنّ قرائت [[تسلط]] داشت و عالم به [[حدیث]] و [[فرایض]]،<ref> تاریخ بغداد، ج ۹، ص ۶ ـ ۹.</ref> و از [[فقیهان]] و زاهدان عصر خویش به شمار می‌‌رفت<ref>روضات الجنات، ج ۴، ص ۷۷.</ref> و [[محدث]] [[اهل کوفه]] شمرده و در [[نقل روایت]] به او [[اعتماد]] می‌‌شد.<ref>تاریخ بغداد، ج ۹، ص ۶ ـ ۹.</ref>۴ | اعمش از [[اصحاب امام صادق]] {{ع}} به شمار می‌‌آید.<ref>رجال الطوسی، ص ۲۰۶.</ref> وی از افرادی چون [[انس بن مالک]] و [[کمیل بن زیاد]] [[روایت]] نقل کرده و قرائتش را بر [[زید بن وهب]] و [[ابراهیم نخعی]] عرضه داشت.<ref> سیر اعلام النبلاء، ج ۶، ص ۲۳۵.</ref> اشخاصی چون [[طلحه بن مصرف]] قرائت را از او آموخته<ref>الطبقات الکبری، ج ۶، ص ۳۴۲.</ref> و [[ایوب سختیانی]]، شعبه <ref>سیر اعلام النبلاء، ج ۶، ص ۲۳۵.</ref> و [[ابن ابی‌عمیر]]<ref>روضات الجنات، ج ۴، ص ۷۷.</ref> از او روایت نقل کرده‌اند. او بر فنّ قرائت [[تسلط]] داشت و عالم به [[حدیث]] و [[فرایض]]،<ref> تاریخ بغداد، ج ۹، ص ۶ ـ ۹.</ref> و از [[فقیهان]] و زاهدان عصر خویش به شمار می‌‌رفت<ref>روضات الجنات، ج ۴، ص ۷۷.</ref> و [[محدث]] [[اهل کوفه]] شمرده و در [[نقل روایت]] به او [[اعتماد]] می‌‌شد.<ref>تاریخ بغداد، ج ۹، ص ۶ ـ ۹.</ref>۴ | ||
[[شهید ثانی]] می‌‌نویسد: رجال‌نویسان [[شیعی]] از ذکر نام او خودداری کرده‌اند، در حالی که به جهت [[استقامت]] و فضل، سزاوار ذکر است. از [[روایات]] او بر می‌‌آید که [[شیعه]] بوده و با [[اهل بیت]] {{ع}} [[همنشینی]] داشت و بدانان [[اخلاص]] | [[شهید ثانی]] می‌‌نویسد: رجال‌نویسان [[شیعی]] از ذکر نام او خودداری کرده‌اند، در حالی که به جهت [[استقامت]] و فضل، سزاوار ذکر است. از [[روایات]] او بر می‌‌آید که [[شیعه]] بوده و با [[اهل بیت]] {{ع}} [[همنشینی]] داشت و بدانان [[اخلاص]] میورزید. وی [[فاضل]] و نیکواندیش بود.<ref>روضات الجنات، ج ۴، ص ۷۷.</ref> | ||
[[علامه مجلسی]] او را امامی [[ممدوح]] دانسته است.<ref>الوجیزه، ص ۵۲.</ref> کتابی در ذکر [[مناقب]] [[امیرمؤمنان علی]] {{ع}} برجای گذاشت.<ref>الذریعه، ج ۲۲، ص ۳۲۱.</ref> اعمش در سال ۱۴۸ه در کوفه درگذشت.<ref>سیر اعلام النبلاء، ج ۶، ص ۲۳۵.</ref> برای سال [[وفات]] او غیر از این هم ذکر شده است<ref>الثقات، ج ۴، ص ۳۰۳.</ref>.<ref> جمعی از پژوهشگران، [[فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی ج۱ (کتاب)|فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی]]، ج۱ ص ۳۷۶.</ref> | [[علامه مجلسی]] او را امامی [[ممدوح]] دانسته است.<ref>الوجیزه، ص ۵۲.</ref> کتابی در ذکر [[مناقب]] [[امیرمؤمنان علی]] {{ع}} برجای گذاشت.<ref>الذریعه، ج ۲۲، ص ۳۲۱.</ref> اعمش در سال ۱۴۸ه در کوفه درگذشت.<ref>سیر اعلام النبلاء، ج ۶، ص ۲۳۵.</ref> برای سال [[وفات]] او غیر از این هم ذکر شده است<ref>الثقات، ج ۴، ص ۳۰۳.</ref>.<ref> جمعی از پژوهشگران، [[فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی ج۱ (کتاب)|فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی]]، ج۱ ص ۳۷۶.</ref> | ||