فیض الهی در قرآن: تفاوت میان نسخه‌ها

{{متن قرآن|الزُّجَاجَةُ كَأَنَّهَا كَوْكَبٌ دُرِّيٌّ يُوقَدُ مِنْ شَجَرَةٍ مُبَارَكَةٍ زَيْتُونَةٍ لَا شَرْقِيَّةٍ وَلَا غَرْبِيَّةٍ يَكَادُ زَيْتُهَا يُضِيءُ وَلَوْ لَمْ تَمْسَسْهُ نَارٌ...}}<ref>«آن شیشه گویی ستاره‌ای درخشان است کز درخت خجسته زیتونی می‌فروزد که نه خاوری است و نه باختری، نزدیک است روغن آن هر چند آتشی بدان نرسیده برفروزد.».. سوره نور، آیه ۳۵.</ref>

{{متن قرآن|نُورٌ عَلَى نُورٍ...}}<ref>«نوری است فرا نوری» سوره نور، آیه ۳۵.</ref>

بدین ترتیب، [[بیت]] [[ولایت]]، مصدر همه [[انوار]] [[الهی]] است که در [[تکوین]] و [[تشریع]]، خلایق را [[تدبیر]] و [[هدایت]] می‌نماید:

== [[ولایت]] [[خلیفة اللّه]] بر همه [[اسماء]] عالم ==

[[خداوند]] در [[آیات]] مختلف، جلوه‌های گوناگون ولایت [[صادر اول]] و یا [[خلیفه]] خود را بیان می‌نماید.

# [[خلیفه خداوند]]، [[فیض]] [[علم الهی]] را بدون واسطه از [[خداوند]] دریافت می‌کند و متعلَّم به همه [[اسماء الهی]] است: {{متن قرآن|وَعَلَّمَ آدَمَ الْأَسْمَاءَ كُلَّهَا}}<ref>«و همه نام‌ها را به آدم آموخت» سوره بقره، آیه ۳۱.</ref>.

# فیض علم الهی، از [[خلیفه]] به سایر [[مخلوقات]]، به مقدار [[استعداد]] آنها جاری می‌شود: {{متن قرآن|ثُمَّ عَرَضَهُمْ عَلَى الْمَلَائِكَةِ فَقَالَ أَنْبِئُونِي بِأَسْمَاءِ هَؤُلَاءِ إِنْ كُنْتُمْ صَادِقِينَ}}<ref>«سپس آنان را بر فرشتگان عرضه کرد و گفت: اگر راست می‌گویید نام‌های اینان را به من بگویید» سوره بقره، آیه ۳۱.</ref>. {{متن قرآن|عَالِمُ الْغَيْبِ فَلَا يُظْهِرُ عَلَى غَيْبِهِ أَحَدًا * إِلَّا مَنِ ارْتَضَى مِنْ رَسُولٍ...}}<ref>«او دانای نهان است پس هیچ کس را بر نهان خویش آگاه نمی‌کند * جز فرستاده‌ای را که بپسندد.».. سوره جن، آیه ۲۶-۲۷.</ref>.