بنی عبدالأشهل: تفاوت میان نسخه‌ها

[[سمهودی]] گوید: در جنوب شرقی مدینه محله بنی عبدالاشهل قرار داشت و آنان آطمی ساختند که واقم خوانده می‌شد. این آطم به [[حفضیر بن سماک]] تعلق داشت. به همین سبب به آن ناحیه «واقم» می‌گفتند. برای بنی عبدالاشهل آطم‌های دیگری از جمله آطم «[[رعل]]» را ذکر کرده‌اند.<ref>سمهودی، وفاء الوفا باخبار دارالمصطفی، ج۱، ص۱۹۰.</ref> «قرصه» مکانی بود در طرف شمال شرق حره که منازل بنی عبدالاشهل در آن واقع شده بود. این مکان به سعدبن [[معاذ]] تعلق داشت.<ref>سمهودی، وفاء الوفا باخبار دارالمصطفی، ج۳، ص۱۲۸۸ و ۰۱۳۹۰</ref> به مرور [[زمان]] و در پی درگیری [[بنی حارثه]] با [[بنی‌عبدالاشهل]]، بنی حارثه مجبور به ترک منازل خود شدند و آن را به [[بنی عبدالأشهل]] واگذاردند. این [[مساکن]] در زمان [[سمهودی]] به «دار بنی عبدالأشهل» مشهور بود.<ref>سمهودی، وفاء الوفا باخبار دارالمصطفی، ج۱، ص۱۹۲</ref>.<ref>نقش بنی عبدالأشهل در تحولات مدینه در دوران رسول‌اکرم{{صل}}، حسین مرادی نسب، ص۱۱۰.</ref> منازل بنی عبدالأشهل، بنی حارثه و بنی [[ظفر]] در شرق و جنوب شرق [[مدینه]]، به‌ویژه در مناطق «[[عوالی]]» و «[[قباء]] و «[[عصبه]]»، از سرسبزی و طراوت خاصی برخوردار بود و آب فراوانی از چاه‌های آن استخراج می‌شد<ref>عبدالعزیز بن ادریس، مجتمع المدینه فی عهد الرسول، ص۱۵۳</ref> شاید علت درگیری بین [[اوس و خزرج]]، در آغاز، ناشی از [[حسادت]] [[خزرجیان]] به [[اوسیان]] و [[هم‌پیمانان]] [[یهودی]] آنان ([[بنی قریظه]]) به خاطر در [[اختیار]] داشتن همین زمین‌های حاصل‌خیز باشد. هر چند، عوامل دیگر هم در درگیری بین اوس و خزرج دخالت داشته است.

[[پس از ظهور اسلام]] و آغاز [[فتوحات اسلامی]]، برخی از [[مردم]] [[بنی عبدالاشهل]]، رفته رفته در سایر بلاد و [[مناطق اسلامی]] از جمله [[عراق]] و [[مصر]] منتشر شدند. بر پایه برخی [[اخبار]]، [[جمعیت]] قابل توجهی از [[انصار]] پس از تشکیل شهرهای نوین [[اسلامی]]، در این [[شهرها]] بخصوص [[کوفه]] ساکن شدند. چندان که در تقسیم‌بندی شهری کوفه، انصار در کنار [[ازد]] و [[بجیله]] و [[خثعم]] یکی از اسباع کوفه را در زمان [[حکمرانی]] [[امام علی]]{{ع}} تشکیل می‌‌دادند.<ref>لویی ماسینیون، خطط الکوفه و شرح خریطها، ص۲۱ - ‌۲۲. از جمله ساکنان اشهلی این شهر، می‌‌توان به نام حذیفة بن یمان (ابونعیم، معرفة الصحابه، ج۲، ص۲۶.) و ابوجبیر بن ضحاک (ابن کلبی، جمهره النسب، ص۶۳۵) اشاره کرد.</ref> همچنین جمعی از انصار، در ایام [[خلافت عمر بن خطاب]]، همراه با [[عمرو بن عاص]] در [[فتوحات]] مصر شرکت داشتند. اما چون تعداد آنها برای داشتن [[رایت]]، [[دیوان]] یا محله‌ای خاص کافی نبود، با برخی تیره‌های [[عرب]] تحت یک [[رایت]] گرد آمده، به اهل‌الرایه معروف شدند و در محله رایة واقع در [[فسطاط]] [[مصر]] در کنار مردمانی از [[قبایل]] [[قریش]]، [[خزاعه]]، [[اسلم]]، [[غفار]]، [[جهینه]]، [[ثقیف]]، [[عبس بن بغیض]]، أشجع و... [[سکونت]] گزیدند.<ref>یاقوت حموی، معجم البلدان، ج۳، ص۲۲. نیز ر. ک. ابن عبدالحکم، الفتوح، ص۹۸، ۱۱۵ - ۱۱۶؛ نیز ر. ک. مقریزی، الخطط، ج۲، ص۶۰ - ۶۱؛ الحدیثی، أهل الیمن، ص۱۶۷؛ الجبوری، الجوار، ص۱۲۲.</ref> امروزه در بلاد نجد، [[حجاز]]، مصر، [[یمن]] و [[شام]] عشایری وجود دارند که به نامهایی مانند اشهلی، سویدی و... خوانده می‌‌شوند و [[نسب]] همگی آنان به این [[طایفه]] بر می‌‌گردد.<ref>[[سید علی اکبر حسینی ایمنی|حسینی ایمنی، سید علی اکبر]]، مکاتبه اختصاصی با [[دانشنامه مجازی امامت و ولایت]].</ref>

== منابع ==