پرش به محتوا

دهم ذی‌حجه: تفاوت میان نسخه‌ها

۶٬۲۱۹ بایت حذف‌شده ،  ‏۱۲ ژوئن ۲۰۲۳
بدون خلاصۀ ویرایش
 
خط ۱۶۱: خط ۱۶۱:


به این ترتیب [[موسی]] {{ع}} در میعادگاه طور، [[شرایع]] و [[قوانین]] [[آیین]] خود را به صورت صفحه‌هایی از [[تورات]]، از درگاه الهی گرفت و به سوی [[قوم]] بازگشت تا آنها را در پرتو این [[کتاب آسمانی]] و [[قانون اساسی]]، [[هدایت]] کند و به سوی [[تکامل]] برساند<ref>[[حبیب‌الله فرحزاد|فرحزاد، حبیب‌الله]]، [[غدیر برترین پیام آسمانی (کتاب)|غدیر برترین پیام آسمانی]]، ص ۱۷۵.</ref>.
به این ترتیب [[موسی]] {{ع}} در میعادگاه طور، [[شرایع]] و [[قوانین]] [[آیین]] خود را به صورت صفحه‌هایی از [[تورات]]، از درگاه الهی گرفت و به سوی [[قوم]] بازگشت تا آنها را در پرتو این [[کتاب آسمانی]] و [[قانون اساسی]]، [[هدایت]] کند و به سوی [[تکامل]] برساند<ref>[[حبیب‌الله فرحزاد|فرحزاد، حبیب‌الله]]، [[غدیر برترین پیام آسمانی (کتاب)|غدیر برترین پیام آسمانی]]، ص ۱۷۵.</ref>.
==== [[اربعین]] موسوی ====
اربعین موسوی یا اربعین کلیمی، در اصطلاح به سی [[روز]] ماه [[ذیقعده]] به علاوه ده روز اول [[ذیحجه]] گفته می‌شود که بر اساس [[روایات]]، خداوند در این ایام حضرت موسی {{ع}} را به کوه طور فراخواند و سی روز (تا پایان ماه ذیقعده) با آن حضرت [[وعده]] نمود و سپس با افزودن ده روز اول ذیحجه آن را تکمیل فرمود. چون این چهل روز در [[آیات قرآن]] و روایات دوره [[عبادت]] حضرت [[موسی کلیم]] [[الله]] {{ع}} در [[خلوت]] خود با خداوند بوده و پس از این چهل روز بود که خداوند تورات را بر آن حضرت نازل نمود، این ایام را اربعین موسوی، یا اربعین کلیمی می‌نامند.
حضرت [[موسای کلیم]] {{ع}} در این ایام حالاتی خاص داشت و از جذبات [[الهی]] به شکلی مخصوص بهره‌مند بود. در [[روایت]] آمده است: [[حضرت موسی]] {{ع}} چهل [[روز]] از شدت جذبات [[الهی]] و شوقی که داشت، نه در رفتن و نه در آمدن، نه چیزی خورد و نه چیزی نوشید، و نه خوابید و نه اشتهای چیزی را داشت<ref>{{متن حدیث|أَنَّهُ مَا أَكَلَ وَ مَا شَرِبَ وَ لَا نَامَ وَ لَا اشتَهى شَيْئاً مِنْ ذَلِكَ فِي ذِهَابِهِ وَ مَجِيئِهِ أَرْبَعِينَ يَوْمَاً شَوْقَاً إِلَى رَبِّهِ}}، بحار الأنوار، ج۵۳، ص۳۲۷.</ref>.
در [[دعاها]] به حالات خاص آن حضرت در این ایام و تجلیات خاص [[خداوند]] برای آن حضرت مکرراً اشاره شده است.
عدد چهل و [[اربعین]] گرفتن بر اساس [[روایات]] و تجربه [[اهل]] معنا اثری خاص بر وصول [[انسان]] به [[کمالات]] دارد. از این‌رو در میان اهل [[سلوک]] متداول است که بسیاری از [[عبادات]] را در دوره‌های چهل [[روزه]] به جا می‌آورند.
ماه [[ذیقعده]] نخستین ماه از سه ماه حرامی است که به هم پیوسته‌اند. (ذیقعده و [[ذیحجه]] و [[محرم]]) و [[ماه‌های حرام]] دارای حرمتی خاص در عالم ملکوت و در عالم ظاهر هستند. اسباب [[استجابت دعا]] در آنها فراهم است و بار [[گناه]] در آنها سنگین‌تر از اوقات دیگر است. بر این اساس همواره سالکین إلی [[الله]] را به [[مراقبه]] بیشتر در این ماه‌ها [[دعوت]] می‌کنند.
ده روز اول ماه ذیحجه نیز از شریف‌ترین اوقات سال است تا آنجا که بر اساس [[روایت]] هیچ دهه‌ای در نزد خداوند از این ده روز محبوب‌تر نیست. [[پیامبر خدا]] {{صل}} فرمودند: عمل خیر و [[عبادت]] در هیچ ایامی در نزد [[حق تعالی]] محبوب‌تر از دهه اول ذیحجه نیست<ref>{{متن حدیث|مَا مِنْ أَيَّامٍ الْعَمَلُ الصَّالِحُ فِيهَا أَحَبُّ إِلَى اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ مِنْ أَيَّامِ الْعَشْرِ يَعْنِي عَشْرَ ذِي الْحِجَّةِ}}، وسائل الشیعة، ج۱۴، ص۲۷۳.</ref>. از این‌رو این دوره چهل روزه بسیار سزاوار توجه و عبادت و مراقبه شده است. بزرگان اهل معرفت به تجربه یافته‌اند که عبادت و مراقبه خاص در این چهل روز آثار بسیار مهمی دارد و تأکید بسیار زیادی بر عبادت و مراقبه در آن دارند.
در دهه اول ماه [[ذیحجه]] که اوج [[اربعین]] موسوی است، هرشب دو رکعت [[نماز]] میان [[مغرب]] و عشا خوانده می‌شود و در هر رکعت بعد از [[حمد]] یک بار [[سوره توحید]] و یک بار [[آیه شریفه]] {{متن قرآن|وَوَاعَدْنَا مُوسَى ثَلَاثِينَ لَيْلَةً وَأَتْمَمْنَاهَا بِعَشْرٍ فَتَمَّ مِيقَاتُ رَبِّهِ أَرْبَعِينَ لَيْلَةً وَقَالَ مُوسَى لِأَخِيهِ هَارُونَ اخْلُفْنِي فِي قَوْمِي وَأَصْلِحْ وَلَا تَتَّبِعْ سَبِيلَ الْمُفْسِدِينَ}}<ref>«و ما با موسی سی شب وعده نهادیم و با ده شب دیگر آن را کامل کردیم و میقات پروردگارش در چهل شب کمال یافت و موسی به برادر خویش هارون گفت: در میان قوم من جانشین من شو و به سامان دادن (امور) بپرداز و از راه و روش تبهکاران پیروی مکن!» سوره اعراف، آیه ۱۴۲.</ref> قرائت گردد که اگر چنین شود [[انسان]] با [[حجاج]] در [[ثواب]] حجشان [[شریک]] می‌گردد<ref>اقبال الاعمال، ج۲، ص۳۵.</ref>.
از این [[روایت]] و این دستور به روشنی فهمیده می‌شود که این ایام که اتمام اربعین [[حضرت موسی]] {{ع}} است، مخصوص به آن حضرت نبوده است، بلکه ایامی است برای کسب [[فیض]] برای همه [[مؤمنین]] و در [[عبادت]] در آن ایام برای کسب فیض از [[رحمت الهی]] به آن ماجرا اشاره نموده و از [[خداوند]] تمنای [[برکت]] می‌کنیم<ref>[[حبیب‌الله فرحزاد|فرحزاد، حبیب‌الله]]، [[غدیر برترین پیام آسمانی (کتاب)|غدیر برترین پیام آسمانی]]، ص ۱۷۸.</ref>.


==== تقاضای حضرت موسی {{ع}} ====
==== تقاضای حضرت موسی {{ع}} ====
۱۱۳٬۱۶۴

ویرایش