عبدالرحمن بن زیاد بن زهیر جعفی: تفاوت میان نسخه‌ها
جز
جایگزینی متن - 'احمدبن' به 'احمد بن'
HeydariBot (بحث | مشارکتها) |
جز (جایگزینی متن - 'احمدبن' به 'احمد بن') |
||
| خط ۲: | خط ۲: | ||
== مقدمه == | == مقدمه == | ||
'''[[ابو الجنوب عبدالرحمن بن زیاد بن زهیر جعفی]]،''' یکی از [[سربازان]] [[عمر بن سعد]] در [[کربلا]] بود و در عصر [[عاشورا]] در [[حمله]] دسته جمعی به [[امام حسین]] {{ع}} شرکت داشت.<ref>انساب الاشراف، بلاذری، | '''[[ابو الجنوب عبدالرحمن بن زیاد بن زهیر جعفی]]،''' یکی از [[سربازان]] [[عمر بن سعد]] در [[کربلا]] بود و در عصر [[عاشورا]] در [[حمله]] دسته جمعی به [[امام حسین]] {{ع}} شرکت داشت.<ref>انساب الاشراف، بلاذری، احمد بن یحیی، چاپ محمود فردوس العظم، دمشق: ۱۹۹۶ – ۲۰۰۰ میلادی. ، ج۳، ص۴۰۷-۴۰۸؛ تاریخ طبری، تاریخ الامم و الملوک، طبری، محمد بن جریر، چاپ محمد ابوالفضل ابراهیم، بیروت: ۱۳۸۲ – ۱۳۸۷ قمری / ۱۹۶۲ – ۱۹۶۷ میلادی. ، ج۵، ص۴۵۰؛ ارشاد فی معرفة حجج‌الله علی‌العباد، شیخ مفید، محمدبن محمدبن نعمان، بیروت: ۱۴۱۴ قمری. ، ج۲، ص۴۶۶؛ الفتوح، ابن اعثم کوفی، احمد، حیدر آباد دکن: ۱۳۹۵ قمری/ ۱۹۷۵ میلادی. ، ج۵، ص۱۱۷-۱۱۸؛ مقاتل الطالبیین، اصفهانی، ابوالفرج علی بن حسین، چاپ احمد صفر، قاهره: ۱۳۶۸ قمری/ ۱۹۴۱ میلادی. ، ص۱۱۸؛ الکامل فی التاریخ، ابن اثیر، عزّالدین علی بن احمد بن ابی الکرم، تحقیق مکتبه التراث، بیروت: ۱۳۸۵-۱۳۸۶ قمری. ، ج۴، ص۷۷؛ بحار الانوار الجامعه لدرر الائمه الاطهار {{ع}}، علامه مجلسی، ملامحمد باقر، تهران: مکتبه الاسلامیه، ۱۳۶۲ شمسی. ، ج۴۵،ص۵۳. ؛ البدایه و النهایه، ابن‌کثیر دمشقی، عمادالدین اسماعیل‌بن عمر، قاهره: ۱۹۳۲ میلادی. ، ج۸، ص۱۸۷.</ref> | ||
[[ابو الجنوب]]، تیری به پیشانی [[امام]] زد و [[خون]] از آن جاری شد. [[امام]] تیر را درآورد و [[خون]] بر صورت و محاسنش جاری شد و فرمود: «خدایا تو می‌بینی که من از دست این [[بندگان]] [[سرکش]] چه می‌کشم. بار الها شمارشان را اندک کن و ایشان را با [[درماندگی]] بمیران و بر روی [[زمین]] کسی از آنان مگذار و هرگز آنان را میامرز»<ref>بحار الانوار الجامعه لدرر الائمه الاطهار {{ع}}، علامه مجلسی، ملامحمد باقر، تهران: مکتبه الاسلامیه، ۱۳۶۲ شمسی. ، ج۴۵،ص۵۳.</ref> | [[ابو الجنوب]]، تیری به پیشانی [[امام]] زد و [[خون]] از آن جاری شد. [[امام]] تیر را درآورد و [[خون]] بر صورت و محاسنش جاری شد و فرمود: «خدایا تو می‌بینی که من از دست این [[بندگان]] [[سرکش]] چه می‌کشم. بار الها شمارشان را اندک کن و ایشان را با [[درماندگی]] بمیران و بر روی [[زمین]] کسی از آنان مگذار و هرگز آنان را میامرز»<ref>بحار الانوار الجامعه لدرر الائمه الاطهار {{ع}}، علامه مجلسی، ملامحمد باقر، تهران: مکتبه الاسلامیه، ۱۳۶۲ شمسی. ، ج۴۵،ص۵۳.</ref> | ||