بحث:حدیث ثقلین در کلام اسلامی: تفاوت میان نسخه‌ها

*از مهم‌ترین احادیثی است که بر [[امامت]] [[حضرت علی]] {{ع}} و یازده [[فرزند]] معصومش {{ع}} دلالت می‌کند<ref>[[فرهنگ شیعه (کتاب)|فرهنگ شیعه]]، ص 225.</ref>.

*[[پیامبر اسلام]] {{صل}} در این [[حدیث]]، [[امت اسلام]] را پس از خویش، به [[قرآن]] و [[امامت]] راه نموده و بیان کرده است که میان این دو عنصر گرانسنگ، [[پیوستگی]] و [[همراهی]] جاودانه [[حاکم]] است. از معنای [[حدیث]] برمی‌آید که [[تمسک به قرآن]] و [[امامان معصوم]] {{عم}} شرط ماندگاری بر [[صراط مستقیم]] است و [[امامان]] {{عم}}، همسنگ و عِدْل قرآن‌اند<ref>[[فرهنگ شیعه (کتاب)|فرهنگ شیعه]]، ص 225.</ref>.

*[[حدیث ثقلین]] از نظر [[سند]]، در کمال صحت و [[قوت]] است و از [[احادیث صحیح]] و [[متواتر]] است و صحابه‌ای همچون [[علی]] {{ع}}، [[ابوذر]]، [[جابر بن عبدالله انصاری]]، [[زید بن ارقم]]، [[ابو سعید خُدری]] و [[زید بن ثابت]] آن را [[نقل]] کرده‌اند<ref>فضائل الخمسة، ۲/ ۶۱.</ref><ref>[[فرهنگ شیعه (کتاب)|فرهنگ شیعه]]، ص 225.</ref>.

*علمای [[اهل سنت]] معترف‌اند که این [[حدیث]] را بیست تن از [[اصحاب پیامبر]] {{صل}} [[نقل]] کرده‌اند<ref>الصواعق المحرقة، ۲۲۸؛ فیض القدیر، ۳/ ۱۵.</ref>. شکی نیست که دست کم دویست تن از اکابر علمای [[مذاهب مختلف اسلامی]]، [[حدیث ثقلین]] را [[روایت]] کرده‌اند<ref>حدیث ثقلین‌، ۹.</ref>. [[محدثان]] [[شیعه]] در [[تواتر]] آن [[اجماع]] دارند و با هشتاد و دو [[سند]] از طریق [[ائمه اطهار]] آن را بازگفته‌اند<ref>ر.ک: اعیان الشیعة، ۱/ ۳۷۰- ۳۱۰.</ref><ref>[[فرهنگ شیعه (کتاب)|فرهنگ شیعه]]، ص 225.</ref>.

{{یادآوری پانویس}}

{{پانویس2}}