امامت امام علی در حدیث: تفاوت میان نسخه‌ها
←احادیث امامت امام علی
بدون خلاصۀ ویرایش |
|||
| خط ۲۸: | خط ۲۸: | ||
# در [[روایت]] به سند صحیح [[حضرت صادق]] {{ع}} به [[ابان]] احمر فرمود: ای ابان! چگونه [[مردم]] منکر این سخن [[امیرالمؤمنین]] {{ع}} می‌شوند که فرمود: اگر بخواهم می‌توانم پای خود را بلند کرده و بر سینه پسر [[ابوسفیان]] در [[شام]] بزنم و او را از تختش سرنگون کنم، اما منکر این نیستند که [[آصف بن برخیا]] ([[وصی]] [[سلیمان]] [[نبیّ]] {{ع}}) [[قدرت]] آوردن تخت بلقیس را به نزد سلیمان {{ع}} قبل از چشم بر هم گذاشتن او داشت. مگر نه این که [[پیامبر]] ما {{صل}} [[افضل]] [[انبیاء]] و [[وصیّ]] او افضل [[اوصیاء]] است؟ چرا وصیّ [[خاتم الانبیاء]] را همانند وصی سلیمان هم قرار ندادند؟ [[خداوند متعال]] بین ما و بین آنان که منکر [[حق]] ما و فضل ما شدند، [[حکم]] فرماید<ref>الاختصاص، ص۲۱۲. در حدیث دیگر آمده: {{متن حدیث|فَقَالَ أَمِيرُ الْمُؤْمِنِينَ {{ع}} لَأَفْعَلَنَّ ذَلِكَ وَ لَأُعَجِّلَنَّهُ عَلَى ابْنِ هِنْدٍ فَمَدَّ رِجْلَهُ عَلَى مِنْبَرِهِ فَخَرَجَتْ عَنْ دِيوَانِ الْمَسْجِدِ...}}؛ حضرت فرمود: اکنون این کار را انجام می‌دهم و بر سینه فرزند هند می‌زنم، آنگاه پایش را دراز کرد و از ساختمان مسجد بیرون رفت و سپس آن را برگرداند و بعد فرمود: ای مردم! این تاریخ را یاد داشت کنید و بدانید که هم اکنون بر سینه معاویه زدم و با سر او را بر روی زمین انداختم... مردم منتظر کسب خبر از شام بودند، و می‌دانستند کلام امام {{ع}} حق است، سپس خبر رسید که در همان تاریخ و روز و ساعت، پایی بر سینه معاویه خورد و او را از تخت بر زمین انداخت»؛ ارشاد القلوب دیلمی، ج۲، ص۲۷۳؛ بحار الانوار، ج۳۳، ص۲۸۲.</ref>. | # در [[روایت]] به سند صحیح [[حضرت صادق]] {{ع}} به [[ابان]] احمر فرمود: ای ابان! چگونه [[مردم]] منکر این سخن [[امیرالمؤمنین]] {{ع}} می‌شوند که فرمود: اگر بخواهم می‌توانم پای خود را بلند کرده و بر سینه پسر [[ابوسفیان]] در [[شام]] بزنم و او را از تختش سرنگون کنم، اما منکر این نیستند که [[آصف بن برخیا]] ([[وصی]] [[سلیمان]] [[نبیّ]] {{ع}}) [[قدرت]] آوردن تخت بلقیس را به نزد سلیمان {{ع}} قبل از چشم بر هم گذاشتن او داشت. مگر نه این که [[پیامبر]] ما {{صل}} [[افضل]] [[انبیاء]] و [[وصیّ]] او افضل [[اوصیاء]] است؟ چرا وصیّ [[خاتم الانبیاء]] را همانند وصی سلیمان هم قرار ندادند؟ [[خداوند متعال]] بین ما و بین آنان که منکر [[حق]] ما و فضل ما شدند، [[حکم]] فرماید<ref>الاختصاص، ص۲۱۲. در حدیث دیگر آمده: {{متن حدیث|فَقَالَ أَمِيرُ الْمُؤْمِنِينَ {{ع}} لَأَفْعَلَنَّ ذَلِكَ وَ لَأُعَجِّلَنَّهُ عَلَى ابْنِ هِنْدٍ فَمَدَّ رِجْلَهُ عَلَى مِنْبَرِهِ فَخَرَجَتْ عَنْ دِيوَانِ الْمَسْجِدِ...}}؛ حضرت فرمود: اکنون این کار را انجام می‌دهم و بر سینه فرزند هند می‌زنم، آنگاه پایش را دراز کرد و از ساختمان مسجد بیرون رفت و سپس آن را برگرداند و بعد فرمود: ای مردم! این تاریخ را یاد داشت کنید و بدانید که هم اکنون بر سینه معاویه زدم و با سر او را بر روی زمین انداختم... مردم منتظر کسب خبر از شام بودند، و می‌دانستند کلام امام {{ع}} حق است، سپس خبر رسید که در همان تاریخ و روز و ساعت، پایی بر سینه معاویه خورد و او را از تخت بر زمین انداخت»؛ ارشاد القلوب دیلمی، ج۲، ص۲۷۳؛ بحار الانوار، ج۳۳، ص۲۸۲.</ref>. | ||
باری، [[خداوند متعال]] فرموده است: {{متن قرآن|قُلْ لَوْ كَانَ الْبَحْرُ مِدَادًا لِكَلِمَاتِ رَبِّي لَنَفِدَ الْبَحْرُ قَبْلَ أَنْ تَنْفَدَ كَلِمَاتُ رَبِّي وَلَوْ جِئْنَا بِمِثْلِهِ مَدَدًا}}<ref>«بگو: اگر برای (نوشتن) کلمات پروردگارم دریا مرکّب می‌بود پیش از آنکه کلمات پروردگارم به پایان رسد آن دریا پایان می‌یافت هر چند دریایی همچند آن را نیز به کمک می‌آوردیم» سوره کهف، آیه ۱۰۹.</ref>. در | باری، [[خداوند متعال]] فرموده است: {{متن قرآن|قُلْ لَوْ كَانَ الْبَحْرُ مِدَادًا لِكَلِمَاتِ رَبِّي لَنَفِدَ الْبَحْرُ قَبْلَ أَنْ تَنْفَدَ كَلِمَاتُ رَبِّي وَلَوْ جِئْنَا بِمِثْلِهِ مَدَدًا}}<ref>«بگو: اگر برای (نوشتن) کلمات پروردگارم دریا مرکّب می‌بود پیش از آنکه کلمات پروردگارم به پایان رسد آن دریا پایان می‌یافت هر چند دریایی همچند آن را نیز به کمک می‌آوردیم» سوره کهف، آیه ۱۰۹.</ref>. در احادیث اهل بیت {{عم}} نقل شده است: «ما هستیم کلمات [[پروردگار]] که [[فضائل]] ما را احصاء نمی‌توان کرد»<ref>اختصاص، ص۹۴ و ۴۷۹؛ احتجاج، ج۲، ص۴۹۹ - ۵۰۰.</ref>.<ref>[[سید قاسم علی‌احمدی|علی‌احمدی، سید قاسم]]، [[حقانیت در اوج مظلومیت ج۱ (کتاب)|حقانیت در اوج مظلومیت ج۱]]، ص ۲۶۸ ـ ۲۷۳.</ref> | ||
== جستارهای وابسته == | == جستارهای وابسته == | ||