بدعت در نهج البلاغه: تفاوت میان نسخه‌ها

[[پیامبر اکرم]] {{صل}} فرمود: پس از من هرگاه اهل ریب و بدعت را دیدید از آنها بیزاری جویید و درباره آنها بد گویید و طعن زنید و آنها را وامانده کنید تا نتوانند جواب دهند و به فسادانگیزی در [[اسلام]] طمع نکنند و [[مردم]] از آنها برحذر باشند و بدعت‌های آنها را نیاموزند تا [[خداوند]] برای شما در برابر این کار حسنات نویسد و درجات [[آخرت]] را برای شما بالا برد. نیز در سفارشی به [[امام علی]] {{ع}} او را به [[جنگ]] با [[بدعت‌گذار]] فرامی‌خواند. [[امام علی]] {{ع}} نیز فرمود: هیچ بدعتی در [[دین]] ایجاد نمی‌شود مگر آن‌که سنتی ترک شود. پس از [[بدعت‌ها]] بپرهیزید و پیوسته در راه راست و جاده آشکار [[حق]] باشید. نیکوترین کارها سنتی است که سالیانی بر آن گذشته و درستی آن ثابت شده باشد و بدترین کارها آن چیزی است که تازه پیدا شده و آینده آن روشن نیست<ref>{{متن حدیث|وَ مَا أُحْدِثَتْ بِدْعَةٌ إِلَّا تُرِكَ بِهَا سُنَّةٌ، فَاتَّقُوا الْبِدَعَ وَ الْزَمُوا الْمَهْيَعَ؛ إِنَّ عَوَازِمَ الْأُمُورِ أَفْضَلُهَا، وَ إِنَّ [مُحْدَثَاتِهَا] مُحْدِثَاتِهَا شِرَارُهَا}}؛ نهج البلاغه، خطبه ۱۴۵.</ref>.<ref>[[سید حسین دین‌پرور|دین‌پرور، سید حسین]]، [[دانشنامه نهج البلاغه ج۱ (کتاب)|دانشنامه نهج البلاغه]]، ج۱، ص۱۶۵.</ref>

وهابیان ادعا می‌کنند: [[شیعیان]] مدعی‌اند که در [[زمان]] [[سه خلیفه نخست]] بدعت‌هایی در [[دین]] ایجاد شده است، از قبیل به [[جماعت]] [[خواندن نماز]] تراویح، نگفتن {{متن حدیث|حَيَّ عَلَى خَيْرِ الْعَمَلِ‌}} در [[اذان]]، [[تحریم]] متعة النساء و متعة الحج و امثال اینها، اگر اینها [[بدعت]] بود، پس چرا [[امام علی]]{{ع}} که بعد از آن [[سه خلیفه]] به [[حکومت]] رسید، این [[بدعت‌ها]] را [[اصلاح]] نکرد؟ این کار [[امام]] نشان می‌دهد که ادعای [[شیعه]] مبنی بر بدعت بودن این امور، صحیح نیست.