صعصعة بن صوحان عبدی در تاریخ اسلامی: تفاوت میان نسخه‌ها

یکی از روش‌های بسیار [[زشت]] [[خاندان]] [[بنی امیه]] (خصوصا [[معاویه]]) بعد از [[شهادت]] [[مولای متقیان]] [[علی]] {{ع}} این بود که در تمام [[منابر]] و خطبه‌های [[نماز جمعه]] آن [[حضرت]] را مورد [[سب]] و شتم قرار میدادند و به او [[جسارت]] میکردند و از او [[برائت]] می‌جستند!<ref>شجره خبیثه بنی امیه که با سر کار آمدن معاویه جان تازه گرفت و پس از شهادت امیرمؤمنان علی {{ع}} به قدرت بلامنازع تبدیل گردید برای تسلط و محکم کردن پایه‌های حکومت خویش و تضعیف علویون و خاندان رسالت برنامه ریزی حساب شده ای را به کار بستند و توانستند هزار ماه بر کشورهای اسلامی حکومت کنند و خود را جانشین پیامبر اسلام {{صل}} و رهبران اسلام محمدی معرفی نمایند، از جمله کارهای آنها که سبب تقویت و بقای حکومت آنها گردید سب و شتم به امیرالمؤمنین علی {{ع}} در خفا و آشکار بود تا از این رهگذر سیره عدالت گستری و فضائل و مناقب آن حضرت فراموش شود و جنایات خاندان بنی امیه مورد اعتراض قرار نگیرد و از علی {{ع}} و آل او الگو نگیرند، او دستور داده بود در تمام نمازهای جمعه به آن حضرت جسارت کنند. جالب این جا است که وقتی رسول خدا {{صل}} دید زنی روزه‌دار کنیز خود را مورد سب قرار میدهد، حضرت او را به خوردن غذا فراخواند، زن گفت: من روزه‌دارم. حضرت فرمود: {{متن حدیث|كَيْفَ تَكُونِينَ صَائِمَةً وَ قَدْ سَبَبْتِ جَارِيَتَكِ}}، «تو چه روزه‌داری هستی که کنیزت را سب می‌کنی؟» (بحارالانوار، ج۹۷، ص۳۵۱) آیا اسلامی که اجازه نمی‌دهد، خانمی کنیز و خدمت‌گزار خود را سب کند چه طور می‌شود در حکومت بنی امیه که داعیه رهبری اسلامی را دارند به امیرالمؤمنین سب کنند و بر آن افتخار ورزند و کسی هم جلودار آنان نمی‌شود؟ از دیگر برنامه‌های معاویه سرکوبی یاران و دوست‌داران امیرالمؤمنین {{ع}} بود به طوری که حجر و یارانش را به جرم اعتراض به زیاد بن ابیه که جسارت به ساحت مقدس امیرالمؤمنین میکردند بالای دار بردند و عمرو بن حمق‌ها به غارها پناه بردند، در حکومت حجاج بن یوسف ثقفی زبان بسیاری از ثناگویان امیرالمؤمنین از حلق بیرون کشیده شد، به علاوه جمع زیادی از دوستداران علی لا را با تطمیع به پول و مقام دور خود جمع کردند و با ایجاد رعب و وحشت و غارت اموال مردم و خراب کردن خانه‌هایشان توانستند حکومت خود را محکم کنند و هزار ماه بر کشورهای اسلامی حکومت بلامنازع داشته باشند و کسی هم جرئت نفس کشیدن نداشته باشد. کار معاویه و یارانش به جایی رسید که حتی مخلصین به حضرت علی {{ع}} را وادار میکردند که بالای منبر رفته و در ملا عام به حضرت سب نمایند که یکی از نمونه‌های آن صعصعة بن صوحان عبدی است که البته اگر چه امیرالمؤمنین {{ع}} از قبل به آنان اجازه داده بود در موقع تهدید و فشار، آن حضرت را سب کنند، اما در عین حال آنان توریه می‌کردند و در سبی که میکردند قصدشان حاکم زمان بود، ولی معاویه و یارانش به ظاهر در فریب عوام الناس موفق به کار خود میشدند.</ref>.