اثبات وجود خدا در معارف و سیره علوی: تفاوت میان نسخه‌ها
←مقدمه
(←مقدمه) |
|||
| خط ۷: | خط ۷: | ||
==مقدمه== | ==مقدمه== | ||
یکی از مسائل بسیار اساسی برای [[آدمی]]، مسئله | یکی از مسائل بسیار اساسی برای [[آدمی]]، مسئله «[[وجود خدا]]» است. [[اعتقاد]] و یا عدم اعتقاد به خدا، در [[زندگی]] [[انسان]]، بسیار نقش آفرین است. اگر کسی به دلیلی، به وجود خدا اعتقاد پیدا کند، تمام [[اعمال]] و حرکات او [[صبغه]] خاصی به خود می‌گیرد، و اگر بی‌اعتقاد به خدا باشد، باز اعمال او رنگ و بویی دیگر پیدا می‌کند. | ||
بنابراین انسان باید قبل از هر [[شناختی]] به این مسئله بپردازد که آیا واقعاً برای انسان و [[جهان]]، خدایی وجود دارد، یا اینکه انسان و جهان بر اثر تصادف پدید آمده، و آدمی نیز در زندگی هیچ [[وظیفه]] و هدفی جز ادامه زندگی و [[لذت]] بردن ندارد. از این‌رو، امیرالمؤمنین علی{{ع}} می‌فرماید: {{متن حدیث|مَعْرِفَةُ اللَّهِ سُبْحَانَهُ أَعْلَى الْمَعَارِفِ}}<ref>آمدی، عبدالواحد، غرر الحکم، شرح خوانساری، ج۶، ص۱۴۸، ح۹۸۶۴؛ لیثی واسطی، علی بن محمد، عیون الحکم والمواعظ، ص۴۸۶، ح۸۹۸۹.</ref>؛ «[[شناخت]] [[خدای پاک]] و [[منزه]] والاترین [[معرفت‌ها]] است». در تعبیر دیگری می‌فرمایند: {{متن حدیث|الْعِلْمُ بِاللَّهِ أَفْضَلُ الْعِلْمَيْنِ}}<ref>غرر الحکم، ج۲، ص۲۵، ح۱۶۷۴.</ref>؛ «[[علم به خدا]]، [[افضل علوم]] است». [[امام]] حتی [[توحید]] و اعتقاد به [[خدای یگانه]] را، [[حیات]] و [[جان]] نفس و [[روح]] می‌داند: {{متن حدیث|التَّوْحِيدُ حَيَاةُ النَّفْسِ}}<ref>غرر الحکم، ج۱، ص۱۴۵، ح۵۴۰؛ عیون الحکم والمواعظ، ص۴۰، ح۸۸۳.</ref>. نیز از ایشان نقل شده است که سرلوحه [[دین]]، [[شناخت خدا]] است: {{متن حدیث|أَوَّلُ الدِّينِ مَعْرِفَتُهُ}}<ref>نهج البلاغه، خطبه ١.</ref>. آدمی نیز با تمام وجود خود این دقیقه را درمی‌یابد که شناخت خدا، در درجه نخست اهمیت قرار دارد. | بنابراین انسان باید قبل از هر [[شناختی]] به این مسئله بپردازد که آیا واقعاً برای انسان و [[جهان]]، خدایی وجود دارد، یا اینکه انسان و جهان بر اثر تصادف پدید آمده، و آدمی نیز در زندگی هیچ [[وظیفه]] و هدفی جز ادامه زندگی و [[لذت]] بردن ندارد. از این‌رو، امیرالمؤمنین علی{{ع}} می‌فرماید: {{متن حدیث|مَعْرِفَةُ اللَّهِ سُبْحَانَهُ أَعْلَى الْمَعَارِفِ}}<ref>آمدی، عبدالواحد، غرر الحکم، شرح خوانساری، ج۶، ص۱۴۸، ح۹۸۶۴؛ لیثی واسطی، علی بن محمد، عیون الحکم والمواعظ، ص۴۸۶، ح۸۹۸۹.</ref>؛ «[[شناخت]] [[خدای پاک]] و [[منزه]] والاترین [[معرفت‌ها]] است». در تعبیر دیگری می‌فرمایند: {{متن حدیث|الْعِلْمُ بِاللَّهِ أَفْضَلُ الْعِلْمَيْنِ}}<ref>غرر الحکم، ج۲، ص۲۵، ح۱۶۷۴.</ref>؛ «[[علم به خدا]]، [[افضل علوم]] است». [[امام]] حتی [[توحید]] و اعتقاد به [[خدای یگانه]] را، [[حیات]] و [[جان]] نفس و [[روح]] می‌داند: {{متن حدیث|التَّوْحِيدُ حَيَاةُ النَّفْسِ}}<ref>غرر الحکم، ج۱، ص۱۴۵، ح۵۴۰؛ عیون الحکم والمواعظ، ص۴۰، ح۸۸۳.</ref>. نیز از ایشان نقل شده است که سرلوحه [[دین]]، [[شناخت خدا]] است: {{متن حدیث|أَوَّلُ الدِّينِ مَعْرِفَتُهُ}}<ref>نهج البلاغه، خطبه ١.</ref>. آدمی نیز با تمام وجود خود این دقیقه را درمی‌یابد که شناخت خدا، در درجه نخست اهمیت قرار دارد. | ||
اولین مسئله در [[وادی]] شناخت خدا، شناخت وجود او است. در کلمات [[امیرالمؤمنین]]، [[استدلال]] بر وجود خدا به طور مستقل، کمتر [[مشاهده]] می‌شود و عنوانی تحت [[براهین]] [[اثبات وجود خدا]]، در کلمات آن حضرت نمی‌توان یافت. دلیل این مطلب می‌تواند دو امر باشد: | اولین مسئله در [[وادی]] شناخت خدا، شناخت وجود او است. در کلمات [[امیرالمؤمنین]]، [[استدلال]] بر وجود خدا به طور مستقل، کمتر [[مشاهده]] می‌شود و عنوانی تحت [[براهین]] [[اثبات وجود خدا]]، در کلمات آن حضرت نمی‌توان یافت. دلیل این مطلب می‌تواند دو امر باشد: | ||