محمد بن قاسم بن زکریا محاربی: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
|||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = | {{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = | عنوان مدخل = | مداخل مرتبط = | پرسش مرتبط = }} | ||
== آشنایی اجمالی == | == آشنایی اجمالی == | ||
محمد بن قاسم بن زکریا محاربی مکنی به «ابوعبدالله»<ref> نجاشی، رجال، ص۳۷۸؛ شیخ طوسی، رجال، ص۴۴۲.</ref> و معروف به «سودانی» است.<ref> سودان را از قرای اصفهان گفته‌اند. (تستری، قاموس الرجال، ج۹، ص۵۲۴ به نقل از سمعانی)؛ نجاشی، رجال، ص۳۷۸؛ شیخ طوسی، رجال، ص۴۴۲.</ref> وی از ساکنان [[کوفه]] بود.<ref> نجاشی، رجال، ص۳۷۸.</ref>محمد بن قاسم را از معمّرین<ref> نجاشی، رجال، ص۳۷۸، ابن داود، رجال، ص۱۸۲.</ref> و از [[ثقات]] [[راویان شیعه]]<ref> نجاشی، رجال، ص۳۷۸؛ تفرشی، نقد الرجال، ج۴، ص۳۰۰.</ref> گفته‌اند که کتابی به نام «الفوائد (نوادر)» داشته است.<ref> نجاشی، رجال، ص۳۷۸. مرحوم خویی(ره) در کتاب خود از این کتاب با نام الفؤاد یاد کرده است. (خویی، معجم رجال الحدیث، ج۱۸، ص۱۶۵).</ref> [[ابوالحسین بن تمام]] از او [[روایت]] کرده،<ref> نجاشی، رجال، ص۳۷۸.</ref> و [[عباد بن یعقوب]]<ref> نجاشی، رجال، ص۲۹۰.</ref> و [[تلعکبری]] از او.<ref> شیخ طوسی، رجال، ص۴۴۲؛ تستری، قاموس الرجال، ج۹، ص۵۲۴.</ref> بنا برنقل [[شیخ طوسی]] در کتاب [[رجال طوسی]]، تلعکبری در سال ۳۲۴ هجری از او [[استماع]] [[حدیث]] کرده و در [[نقل روایت]]، از وی کسب [[اجازه]] نموده است.<ref> شیخ طوسی، رجال، ص۴۴۲ باب من لم یرو عن واحد من الائمه{{ع}}.</ref> در [[منابع روایی]] [[شیعی]]، علاوه بر عباد بن یعقوب، از [[حسن بن محمد بن عبدالواحد خزاز]]،<ref> شیخ طوسی، الامالی، ص۳۱۷.</ref> [[حسین بن نصر بن مزاحم]]،<ref> شیخ طوسی، الامالی، ص۴۵۲.</ref> [[ابوطاهر محمد بن تسنیم حضرمی]]،<ref> شیخ طوسی، الامالی، ص۴۹۸؛ سید بن طاوس، الیقین، ص۳۸۶.</ref> [[هشام بن یونس]]<ref> خزاز قمی، کفایة الاثر، ص۳۰۴.</ref> و [[قاسم بن هشام بن یونس نهشلی]]<ref> طبری، دلائل الامامه، ص۵۴؛ سید بن طاوس، الیقین، ص۲۲۳.</ref> به عنوان شیوخ او در روایت (مروی عنه او) نام برده شده و [[ابوالحسن محمد بن جعفر بن محمد تمیمی]] معروف به [[ابن نجار نحوی کوفی]]،<ref> خزاز قمی، کفایة الاثر، ص۳۰۴.</ref> [[قاضی]] [[ابوالفرج معافی]]<ref> طبری، دلائل الامامه، ص۵۴؛ سید بن طاوس، الیقین، ص۲۲۳.</ref> و [[ابوالمفضل محمد بن عبدالله بن مطلب شیبانی]]<ref> شیخ طوسی، الامالی، ص۴۹۸،۵۰۲، ۵۶۴؛ سید بن طاوس، الیقین، ص۲۷۲.</ref> از [[راویان]] او برشمرده شده است. | محمد بن قاسم بن زکریا محاربی مکنی به «ابوعبدالله»<ref> نجاشی، رجال، ص۳۷۸؛ شیخ طوسی، رجال، ص۴۴۲.</ref> و معروف به «سودانی» است.<ref> سودان را از قرای اصفهان گفته‌اند. (تستری، قاموس الرجال، ج۹، ص۵۲۴ به نقل از سمعانی)؛ نجاشی، رجال، ص۳۷۸؛ شیخ طوسی، رجال، ص۴۴۲.</ref> وی از ساکنان [[کوفه]] بود.<ref> نجاشی، رجال، ص۳۷۸.</ref>محمد بن قاسم را از معمّرین<ref> نجاشی، رجال، ص۳۷۸، ابن داود، رجال، ص۱۸۲.</ref> و از [[ثقات]] [[راویان شیعه]]<ref> نجاشی، رجال، ص۳۷۸؛ تفرشی، نقد الرجال، ج۴، ص۳۰۰.</ref> گفته‌اند که کتابی به نام «الفوائد (نوادر)» داشته است.<ref> نجاشی، رجال، ص۳۷۸. مرحوم خویی(ره) در کتاب خود از این کتاب با نام الفؤاد یاد کرده است. (خویی، معجم رجال الحدیث، ج۱۸، ص۱۶۵).</ref> [[ابوالحسین بن تمام]] از او [[روایت]] کرده،<ref> نجاشی، رجال، ص۳۷۸.</ref> و [[عباد بن یعقوب]]<ref> نجاشی، رجال، ص۲۹۰.</ref> و [[تلعکبری]] از او.<ref> شیخ طوسی، رجال، ص۴۴۲؛ تستری، قاموس الرجال، ج۹، ص۵۲۴.</ref> بنا برنقل [[شیخ طوسی]] در کتاب [[رجال طوسی]]، تلعکبری در سال ۳۲۴ هجری از او [[استماع]] [[حدیث]] کرده و در [[نقل روایت]]، از وی کسب [[اجازه]] نموده است.<ref> شیخ طوسی، رجال، ص۴۴۲ باب من لم یرو عن واحد من الائمه{{ع}}.</ref> در [[منابع روایی]] [[شیعی]]، علاوه بر عباد بن یعقوب، از [[حسن بن محمد بن عبدالواحد خزاز]]،<ref> شیخ طوسی، الامالی، ص۳۱۷.</ref> [[حسین بن نصر بن مزاحم]]،<ref> شیخ طوسی، الامالی، ص۴۵۲.</ref> [[ابوطاهر محمد بن تسنیم حضرمی]]،<ref> شیخ طوسی، الامالی، ص۴۹۸؛ سید بن طاوس، الیقین، ص۳۸۶.</ref> [[هشام بن یونس]]<ref> خزاز قمی، کفایة الاثر، ص۳۰۴.</ref> و [[قاسم بن هشام بن یونس نهشلی]]<ref> طبری، دلائل الامامه، ص۵۴؛ سید بن طاوس، الیقین، ص۲۲۳.</ref> به عنوان شیوخ او در روایت (مروی عنه او) نام برده شده و [[ابوالحسن محمد بن جعفر بن محمد تمیمی]] معروف به [[ابن نجار نحوی کوفی]]،<ref> خزاز قمی، کفایة الاثر، ص۳۰۴.</ref> [[قاضی]] [[ابوالفرج معافی]]<ref> طبری، دلائل الامامه، ص۵۴؛ سید بن طاوس، الیقین، ص۲۲۳.</ref> و [[ابوالمفضل محمد بن عبدالله بن مطلب شیبانی]]<ref> شیخ طوسی، الامالی، ص۴۹۸،۵۰۲، ۵۶۴؛ سید بن طاوس، الیقین، ص۲۷۲.</ref> از [[راویان]] او برشمرده شده است. | ||