خلافت اجتماعی: تفاوت میان نسخه‌ها
←جانشینی الهی با آغازی فردی و انتهایی جمعی
بدون خلاصۀ ویرایش |
|||
| خط ۲۵: | خط ۲۵: | ||
[[قرآن کریم]]، [[رهبری الهی]] - که منّت [[خداوند]] بر [[جامعه بشری]] است - را به عنوان "[[اتمام نعمت]] [[الهی]]" بر [[انسان]] معرفی می‌کند و بر [[نعمت]] تام بودن آن تأکید می‌کند؛ آن‌جا که [[یعقوب]] پسرش [[یوسف]] را مورد خطاب قرار داد و گفت: {{متن قرآن|وَكَذَلِكَ يَجْتَبِيكَ رَبُّكَ وَيُعَلِّمُكَ مِن تَأْوِيلِ الأَحَادِيثِ وَيُتِمُّ نِعْمَتَهُ عَلَيْكَ وَعَلَى آلِ يَعْقُوبَ كَمَا أَتَمَّهَا عَلَى أَبَوَيْكَ مِن قَبْلُ إِبْرَاهِيمَ وَإِسْحَاقَ إِنَّ رَبَّكَ عَلِيمٌ حَكِيمٌ}}<ref>«متن ترجمه» سوره یوسف، آیه ۶.</ref>. | [[قرآن کریم]]، [[رهبری الهی]] - که منّت [[خداوند]] بر [[جامعه بشری]] است - را به عنوان "[[اتمام نعمت]] [[الهی]]" بر [[انسان]] معرفی می‌کند و بر [[نعمت]] تام بودن آن تأکید می‌کند؛ آن‌جا که [[یعقوب]] پسرش [[یوسف]] را مورد خطاب قرار داد و گفت: {{متن قرآن|وَكَذَلِكَ يَجْتَبِيكَ رَبُّكَ وَيُعَلِّمُكَ مِن تَأْوِيلِ الأَحَادِيثِ وَيُتِمُّ نِعْمَتَهُ عَلَيْكَ وَعَلَى آلِ يَعْقُوبَ كَمَا أَتَمَّهَا عَلَى أَبَوَيْكَ مِن قَبْلُ إِبْرَاهِيمَ وَإِسْحَاقَ إِنَّ رَبَّكَ عَلِيمٌ حَكِيمٌ}}<ref>«متن ترجمه» سوره یوسف، آیه ۶.</ref>. | ||
[[خداوند]] پس از اعلام عمومی [[امامت علی]] توسط [[پیامبر اکرم]] فرمود: {{متن قرآن|الْيَوْمَ أَكْمَلْتُ لَكُمْ دِينَكُمْ وَأَتْمَمْتُ عَلَيْكُمْ نِعْمَتِي وَرَضِيتُ لَكُمُ الإِسْلامَ دِينًا}}<ref>«امروز دینتان را کامل و نعمتم را بر شما تمام کردم و اسلام را (به عنوان) آیین شما پسندیدم» سوره مائده، آیه ۳.</ref>. {{متن قرآن|وَاخْشَوْنِي وَلأُتِمَّ نِعْمَتِي عَلَيْكُمْ وَلَعَلَّكُمْ تَهْتَدُونَ * كَمَا أَرْسَلْنَا فِيكُمْ رَسُولاً مِّنكُمْ يَتْلُو عَلَيْكُمْ آيَاتِنَا}}<ref>«متن ترجمه» سوره بقره، آیه ۱۵۰-۱۵۱.</ref>. | |||
تمامیت [[نعمت]] بر [[رهبر]]، به معنای توجه خاص [[خدا]] و [[هدایت]] ربانی به [[امام]] [[الهی]] است، به‌گونه‌ای که او را [[شایسته]] [[رهبری]] و [[جایگاه امامت]] می‌کند و تمامیت [[نعمت]] بر [[جامعه بشری]]، [[شایستگی]] برای به عهده گرفتن [[جانشینی]] [[خدا]] بر روی [[زمین]] است و این امر با تعیین [[رهبر]] [[الهی]] که [[سرپرستی]] [[جامعه]] را به عهده گیرد حاصل می‌شود»<ref>[[محسن اراکی|اراکی، محسن]]، [[مهدویت و سنت‌های رهبری الهی در قرآن (مقاله)|مهدویت و سنت‌های رهبری الهی در قرآن]].</ref>. | تمامیت [[نعمت]] بر [[رهبر]]، به معنای توجه خاص [[خدا]] و [[هدایت]] ربانی به [[امام]] [[الهی]] است، به‌گونه‌ای که او را [[شایسته]] [[رهبری]] و [[جایگاه امامت]] می‌کند و تمامیت [[نعمت]] بر [[جامعه بشری]]، [[شایستگی]] برای به عهده گرفتن [[جانشینی]] [[خدا]] بر روی [[زمین]] است و این امر با تعیین [[رهبر]] [[الهی]] که [[سرپرستی]] [[جامعه]] را به عهده گیرد حاصل می‌شود»<ref>[[محسن اراکی|اراکی، محسن]]، [[مهدویت و سنت‌های رهبری الهی در قرآن (مقاله)|مهدویت و سنت‌های رهبری الهی در قرآن]].</ref>. | ||