صفات ثبوتی امام: تفاوت میان نسخه‌ها

بنابراین، [[پیامبران]] و [[اوصیا]] {{عم}} با پدر و مادرشان، در زمان [[حیات]] آنان، [[نیک]] گفتار و نیک کردار بودند و بعد از وفات‌شان به یاد آنان بوده و در حقشان [[دعا]] می‌کردند: {{متن قرآن|رَبِّ اغْفِرْ لِي وَلِوَالِدَيَّ}}<ref>«پروردگارا! مرا و پدر و مادرم را بیامرز» سوره نوح، آیه ۲۸.</ref>؛ {{متن قرآن|رَبَّنَا اغْفِرْ لِي وَلِوَالِدَيَّ وَلِلْمُؤْمِنِينَ يَوْمَ يَقُومُ الْحِسَابُ}}<ref>«پروردگارا! مرا و پدر و مادرم و مؤمنان را در روزی که حساب برپا می‌شود بیامرز!» سوره ابراهیم، آیه ۴۱.</ref>؛ [[حضرت نوح]] {{ع}} از خدای [[مهربان]] برای خودش و پدر و مادرش غفران می‌طلبد<ref>[[عبدالله حق‌جو|حق‌جو، عبدالله]]، [[ولایت در قرآن (کتاب)|ولایت در قرآن]]، ص۱۱۶-۱۱۷.</ref>.

{{متن قرآن|وَاذْكُرْ فِي الْكِتَابِ إِدْرِيسَ إِنَّهُ كَانَ صِدِّيقًا نَبِيًّا}}<ref>«و در این کتاب، ادریس را یاد کن که پیامبری بسیار راستگو بود» سوره مریم، آیه ۵۶.</ref>؛ [[صدق]] در [[آیات شریفه]] مطلق و بدون قید است که شامل صدق در گفتار، [[صدق]] در [[کردار]] ظاهری و [[باطنی]] می‌شود و گفتار با درون و ظاهر با [[باطن]] متناقض یکدیگر نیستند و دعوتشان صادقانه و بدون اغراض شخصی و فقط‍ برای انجام وظیفه [[الهی]] است. [[پیامبران]] و اوصیای آنان {{عم}}، دارای صفت [[صدق]] در [[اعتقاد]]، گفتار و عمل بوده و متصف به صفت [[امین]] هستند: {{متن قرآن|قَالَتْ إِحْدَاهُمَا يَا أَبَتِ اسْتَأْجِرْهُ إِنَّ خَيْرَ مَنِ اسْتَأْجَرْتَ الْقَوِيُّ الْأَمِينُ}}<ref>«یکی از آن دو (دختر) گفت: ای پدر! او را به مزد گیر که بی‌گمان بهترین کسی که (می‌توانی) به مزد بگیری، این توانمند درستکار است» سوره قصص، آیه ۲۶.</ref>.<ref>[[عبدالله حق‌جو|حق‌جو، عبدالله]]، [[ولایت در قرآن (کتاب)|ولایت در قرآن]]، ص۱۲۱-۱۲۳.</ref>