پرش به محتوا

زحر بن قیس جعفی در تاریخ اسلامی: تفاوت میان نسخه‌ها

جز
جایگزینی متن - ' ه)' به ' ه‍)'
بدون خلاصۀ ویرایش
جز (جایگزینی متن - ' ه)' به ' ه‍)')
 
خط ۹۸: خط ۹۸:
شعبی مدتی کاتب [[عبد الله بن مطیع]] و [[عبدالله بن یزید خطمی]]، [[حاکمان کوفه]] از طرف [[عبدالله بن زبیر]] بود<ref> بغدادی، ابن حبیب، المحبّر، ص۳۷۹؛ ابن قتیبه، المعارف، ص۳۹۵، ۴۴۹، ۴۷۳ و ۵۹۵.</ref>.
شعبی مدتی کاتب [[عبد الله بن مطیع]] و [[عبدالله بن یزید خطمی]]، [[حاکمان کوفه]] از طرف [[عبدالله بن زبیر]] بود<ref> بغدادی، ابن حبیب، المحبّر، ص۳۷۹؛ ابن قتیبه، المعارف، ص۳۹۵، ۴۴۹، ۴۷۳ و ۵۹۵.</ref>.


در آغاز [[قیام مختار]] با وی همراه شد و بعد وی را ترک گفت و از کوفه به [[مدینه]] رفت و ده یا هیجده ماه در آنجا ماند<ref>ابن عساکر، تاریخ مدینة دمشق، ج۲۵، ص۳۴۴؛ همو، طبقات الکبری، ج۶، ص۲۴۸.</ref>. سپس به کوفه بازگشت و مورد توجه [[مصعب بن زبیر]] قرار گرفت<ref>ابن کثیر، البدایة والنهایه، ج۸ ص۳۵۱.</ref>. در [[قیام]] [[عبدالرحمان بن محمد بن اشعث]] در جمع قرّاء بود<ref>تاریخ خلیفة بن خیاط، ص۲۲۱.</ref> و بعد [[حجّاج]] وی را در سال ۷۵ ه به [[ریاست]] [[قبیله همدان]] گمارد<ref>ذهبی، سیر اعلام النبلاء، ج۴، ص۲۹۷.</ref>. وی مدتی [[معلم]] [[فرزندان]] [[عبد الملک مروان]] بود<ref>المحبر، ص۴۷۵.</ref>. سه سال در دربار وی [[خدمت]] کرد و به عنوان [[سفیر]] [[عبد الملک]] نزد [[پادشاه روم]] رفت و در چند [[مأموریت]] دیگر شرکت نمود<ref>ذهبی، سیر أعلام النبلاء، ج۴، ص۲۹۵؛ دائر المعارف الاسلامیه، ج۱۳، ص۳۰۳.</ref>. [[شعبی]] به مدت سه سال (۹۹ - ۱۰۱ ه) [[قاضی کوفه]] بود<ref>الراوی، العراق فی العصر الأموی، جدول پایانی.</ref>. در سال ۱۰۴ درگذشت<ref>همو، طبقات الکبری، ج۶ ص۲۵۶.</ref>. بیشتر روایاتی که در [[نکوهش]] مختار وجود دارد، از شعبی است.
در آغاز [[قیام مختار]] با وی همراه شد و بعد وی را ترک گفت و از کوفه به [[مدینه]] رفت و ده یا هیجده ماه در آنجا ماند<ref>ابن عساکر، تاریخ مدینة دمشق، ج۲۵، ص۳۴۴؛ همو، طبقات الکبری، ج۶، ص۲۴۸.</ref>. سپس به کوفه بازگشت و مورد توجه [[مصعب بن زبیر]] قرار گرفت<ref>ابن کثیر، البدایة والنهایه، ج۸ ص۳۵۱.</ref>. در [[قیام]] [[عبدالرحمان بن محمد بن اشعث]] در جمع قرّاء بود<ref>تاریخ خلیفة بن خیاط، ص۲۲۱.</ref> و بعد [[حجّاج]] وی را در سال ۷۵ ه به [[ریاست]] [[قبیله همدان]] گمارد<ref>ذهبی، سیر اعلام النبلاء، ج۴، ص۲۹۷.</ref>. وی مدتی [[معلم]] [[فرزندان]] [[عبد الملک مروان]] بود<ref>المحبر، ص۴۷۵.</ref>. سه سال در دربار وی [[خدمت]] کرد و به عنوان [[سفیر]] [[عبد الملک]] نزد [[پادشاه روم]] رفت و در چند [[مأموریت]] دیگر شرکت نمود<ref>ذهبی، سیر أعلام النبلاء، ج۴، ص۲۹۵؛ دائر المعارف الاسلامیه، ج۱۳، ص۳۰۳.</ref>. [[شعبی]] به مدت سه سال (۹۹ - ۱۰۱ ه‍) [[قاضی کوفه]] بود<ref>الراوی، العراق فی العصر الأموی، جدول پایانی.</ref>. در سال ۱۰۴ درگذشت<ref>همو، طبقات الکبری، ج۶ ص۲۵۶.</ref>. بیشتر روایاتی که در [[نکوهش]] مختار وجود دارد، از شعبی است.


شعبی، [[حارث اعور]] را [[دروغگو]] معرفی کرده است. بسیاری از علمای [[اهل سنت]] این [[تکذیب]] را نادرست دانسته و گفته‌اند: از آن رو از حارث ایراد گرفته که وی بسیار علاقه‌مند به علی{{ع}} بود<ref>ابن حجر، تهذیب التهذیب، ج۲، ص۱۱۷.</ref>.
شعبی، [[حارث اعور]] را [[دروغگو]] معرفی کرده است. بسیاری از علمای [[اهل سنت]] این [[تکذیب]] را نادرست دانسته و گفته‌اند: از آن رو از حارث ایراد گرفته که وی بسیار علاقه‌مند به علی{{ع}} بود<ref>ابن حجر، تهذیب التهذیب، ج۲، ص۱۱۷.</ref>.
۲۱۸٬۲۱۰

ویرایش