علم غیب امام: تفاوت میان نسخهها
←منکرین علم غیب امام
(←پانویس) |
|||
خط ۶: | خط ۶: | ||
* دومین نکته که از توجه ابن قبه رازی به علم غیب امام حکایت دارد، ردیه وی بر [[ابو زید علوی]] است که برای [[اثبات امامت]] دوازدهم {{ع}} به خبر [[کمیل]] استناد میکند<ref>ابن قبه رازی رازی، نقض الاشهاد، ص۱۰۴.</ref>. این [[روایت]] پیرامون [[علم حقیقی]] [[دین]] است که امام علی {{ع}} برای [[کمیل بن زیاد نخعی]] ایراد فرموده است. [[امیرالمؤمنین]] {{ع}} در این خبر از علم پر وسعت خود خبر میدهد و [[امامان]] را که حجتهای الهیاند، کسانی میداند که علم به حقایق امور یکباره در آنان راه مییابد؛ آنان میتوانند ظاهر و مشهور یا خائف و مغمور باشند<ref>درباره کمیل و خبر کمیل و منابعی که آن را به صورت کلی یا جزئی نقل کردهاند، ر. ک: سید حسین مدرسی طباطبایی، میراث مکتوب شیعه در قرن نخستین، دفتر اول، ص۱۱۴-۱۲۲.</ref>. این روایت به روشنی نوعی از [[علم غیب]] را برای امام [[اثبات]] میکند، روایتی که مقبول ابن قبه رازی بوده است. | * دومین نکته که از توجه ابن قبه رازی به علم غیب امام حکایت دارد، ردیه وی بر [[ابو زید علوی]] است که برای [[اثبات امامت]] دوازدهم {{ع}} به خبر [[کمیل]] استناد میکند<ref>ابن قبه رازی رازی، نقض الاشهاد، ص۱۰۴.</ref>. این [[روایت]] پیرامون [[علم حقیقی]] [[دین]] است که امام علی {{ع}} برای [[کمیل بن زیاد نخعی]] ایراد فرموده است. [[امیرالمؤمنین]] {{ع}} در این خبر از علم پر وسعت خود خبر میدهد و [[امامان]] را که حجتهای الهیاند، کسانی میداند که علم به حقایق امور یکباره در آنان راه مییابد؛ آنان میتوانند ظاهر و مشهور یا خائف و مغمور باشند<ref>درباره کمیل و خبر کمیل و منابعی که آن را به صورت کلی یا جزئی نقل کردهاند، ر. ک: سید حسین مدرسی طباطبایی، میراث مکتوب شیعه در قرن نخستین، دفتر اول، ص۱۱۴-۱۲۲.</ref>. این روایت به روشنی نوعی از [[علم غیب]] را برای امام [[اثبات]] میکند، روایتی که مقبول ابن قبه رازی بوده است. | ||
* بر پایه این انگارها میتوان گفت ابن قبه رازی به مفهوم علم غیب برای [[امام]] [[باور]] داشته و حتی به مواردی اشاره کرده است، البته [[علم غیب]] مدنظر وی که تعریف و چارچوب خاصی داشته است. [[ابن قبه رازی]] [[علم]] خاص و ویژهای برای امام قائل است؛ ولی از عنوان علم غیب خودداری [[پیامبر]] میکند. او همه این [[علوم]] خاص [[ائمه]] را جزء علوم مستفاد میداند که از طریق پیامبر {{صل}} به امام رسیده است <ref>ر. ک: ابن قبه رازی رازی، نقض الاشهاد، ص۱۱۳.</ref>. او علم غیب را تنها مخصوص [[خداوند متعال]] میداند؛ یعنی [[علمی]] که هیچ محدودهای ندارد و ذاتی است؛ اما اگر علم خاصی باشد؛ که [[خداوند]] به کسی داده و تحت [[اراده]] او باشد، میتوان آن را به امام نسبت داد<ref>گفتنی است شیخ مفید به همین معنا از علم غیب در اوائل المقالات توجه کرده و آن را نظریه گروهی از امامیه بیان کرده است(از ص۶۷). </ref>؛ از این روست که ابن قبه رازی [[معتقد]] است امام بندهای [[صالح]] و شایستهای است که تنها عالم به [[کتاب خدا]] و [[سنت]] [[رسول]] اوست و از مغیباتی باخبر میشود که به او برسد<ref>ابن قبه رازی رازی، نقض الأشهاد، ص۱۱۰.</ref>. بر این اساس باید گفت [[حکم تکفیر]] و خروج از [[اسلام]] کسی که علم غیب را به امام نسبت میدهد، در [[نظریه]] ابن قبه رازی مخصوص کسی است که [[علم امام]] را همسنخ با علم [[خدا]] بداند؛ یعنی علمی ذاتی و نامحدود.<ref>[[عباس میرزایی|میرزایی، عباس]]، [[ابن قبه رازی (کتاب)| ابن قبه رازی]]، ص۱۵۲-۱۵۴.</ref>. | * بر پایه این انگارها میتوان گفت ابن قبه رازی به مفهوم علم غیب برای [[امام]] [[باور]] داشته و حتی به مواردی اشاره کرده است، البته [[علم غیب]] مدنظر وی که تعریف و چارچوب خاصی داشته است. [[ابن قبه رازی]] [[علم]] خاص و ویژهای برای امام قائل است؛ ولی از عنوان علم غیب خودداری [[پیامبر]] میکند. او همه این [[علوم]] خاص [[ائمه]] را جزء علوم مستفاد میداند که از طریق پیامبر {{صل}} به امام رسیده است <ref>ر. ک: ابن قبه رازی رازی، نقض الاشهاد، ص۱۱۳.</ref>. او علم غیب را تنها مخصوص [[خداوند متعال]] میداند؛ یعنی [[علمی]] که هیچ محدودهای ندارد و ذاتی است؛ اما اگر علم خاصی باشد؛ که [[خداوند]] به کسی داده و تحت [[اراده]] او باشد، میتوان آن را به امام نسبت داد<ref>گفتنی است شیخ مفید به همین معنا از علم غیب در اوائل المقالات توجه کرده و آن را نظریه گروهی از امامیه بیان کرده است(از ص۶۷). </ref>؛ از این روست که ابن قبه رازی [[معتقد]] است امام بندهای [[صالح]] و شایستهای است که تنها عالم به [[کتاب خدا]] و [[سنت]] [[رسول]] اوست و از مغیباتی باخبر میشود که به او برسد<ref>ابن قبه رازی رازی، نقض الأشهاد، ص۱۱۰.</ref>. بر این اساس باید گفت [[حکم تکفیر]] و خروج از [[اسلام]] کسی که علم غیب را به امام نسبت میدهد، در [[نظریه]] ابن قبه رازی مخصوص کسی است که [[علم امام]] را همسنخ با علم [[خدا]] بداند؛ یعنی علمی ذاتی و نامحدود.<ref>[[عباس میرزایی|میرزایی، عباس]]، [[ابن قبه رازی (کتاب)| ابن قبه رازی]]، ص۱۵۲-۱۵۴.</ref>. | ||
=== [[علم ائمه به غیب]] === | |||
یکی از باورهای [[قطعی]] و ضروری نزد [[شیعیان]]، [[آگاهی]] [[امامان]] {{عم}} از [[غیب]] است. گرچه در اندازه و چگونگی آن، [[اختلاف]] نظرهای اندکی وجود دارد، [[ولی]] در اصل آن، هیچ تردیدی نیست. البته شیعیان، این [[آگاهی از غیب]] را به [[اذن خدا]] و در طول [[علم الهی]] و در رتبه [[انسان]]، جای میدهند. مستند این [[باور]]، روایتهای فراوانی است که در مصادر [[حدیثی]] [[نقل]] شده است<ref>[[محمد محمدی ریشهری|محمدی ریشهری، محمد]]، [[گزیده دانشنامه امام حسین (کتاب)|گزیده دانشنامه امام حسین]]، ص۲۶۶.</ref>. | |||
== منکرین علم غیب امام == | == منکرین علم غیب امام == |