برچسب: پیوندهای ابهام‌زدایی |
|
| خط ۶۸: |
خط ۶۸: |
| == دوم: کم‌رنگ شدن [[معنویت]] و [[ارزش‌ها]] == | | == دوم: کم‌رنگ شدن [[معنویت]] و [[ارزش‌ها]] == |
| == سوم: [[گسترش فساد]] == | | == سوم: [[گسترش فساد]] == |
| == چهارم: گسترش [[ستم]] و [[ناامنی]]==
| |
| [[حکومت بنی امیه]] بر پایه [[جور]] و ستم و [[زور]] و [[دشمنی]]، شکل گرفت. از آن [[زمان]] که معاویه و دار و دسته‌اش به عنوان یک [[قدرت]] در [[جهان اسلام]] پدیدار شدند، بر ضدّ [[رهبر]] و [[پیشوای مسلمانان]] پس از [[رسول خدا]] {{صل}} دست به [[سرکشی]] و [[طغیان]] زده و [[اعمال]] خیانتکارانه خود را که رخدادهای [[ناگواری]] برای [[مسلمانان]] در پی داشت، شدت بخشید. خون‌های زیادی را بر [[زمین]] ریخت و آن [[روز]] که [[حکومت]] در انحصار وی قرار داشت، بدنهادترین [[انسان‌ها]] را بر [[اداره امور مسلمانان]] گمارد بلکه قبل از [[تسلط]] بر [[امت]]، کلیه عناصر طرفدار او میان [[مردم]] به ایجاد [[بیم]] و [[هراس]] و [[قتل]] و [[کشتار]] پرداختند به گونه‌ای که مردم در [[زمان]] [[فرمانروایی]] [[زیاد بن ابیه]] برای بیان دلیل [[ناامنی]] در سراسر [[کشور]] جمله «سعد را [[نجات]] بده، که [[سعید]] از دست رفت» را بر زبان می‌آوردند<ref>تاریخ طبری، ج۶، ص۷۷؛ تاریخ ابن عساکر، ج۳، ص۲۲۲؛ استیعاب، ج۱، ص۶۰؛ تاریخ ابن کثیر، ج۷، ص۳۱۹.</ref>.
| |
|
| |
| از سویی [[هیئت]] [[حاکم]] [[اموی]] در [[تحقیر]] گروه‌ها و مجموعه‌های بزرگی از مسلمانان فوق‌العاده کوشید و به آنان از دیدگاهی متکبرانه و قبیله‌ای می‌نگریست<ref>عقد الفرید، ج۲، ص۲۵۸؛ طبقات ابن سعد، ج۶، ص۱۷۵؛ نهایة الادب، ج۶، ص۸۶.</ref>، چنان‌که [[معاویه]] در [[سیاست]] خود که [[یزید]] آن را به [[ارث]] برد، مسلمانان به ویژه [[دوستداران]] [[اهل بیت]] را به انواع کشتار و [[شکنجه]] و آوارگی دچار ساخت<ref>شرح نهج البلاغه، ج۱۱، ص۴۴؛ تاریخ طبری، ج۴، ص۱۹۸.</ref>.
| |
|
| |
| معاویه در کمال [[گستاخی]] و بی‌پروایی به [[حق]] و بی‌حرمتی به [[ارزش‌های انسانی]] به [[امام حسین]] {{ع}} گفت: ای [[ابا عبد الله]]! تو خوب می‌دانی که ما [[پیروان]] پدرت را از دم تیغ گذرانده، آنان را [[حنوط]] کردیم و [[کفن]] نموده و بر جنازه‌هایشان [[نماز]] خواندیم و به [[خاک]] سپردیم<ref>تاریخ یعقوبی، ج۲، ص۲۰۶.</ref>. امام حسین {{ع}} در برابر این همه [[ظلم و ستم]] دست بسته نماند. وی با معاویه به [[احتجاج]] پرداخت و سپس بر فرزند فاسقش شورید زیرا برای نجات [[امت مسلمان]] از چنین [[ستم]] و بیدادی بزرگ، احتجاج و [[پند]] و [[موعظه]] سودی نمی‌بخشید.<ref>[[سید منذر حکیم|حکیم، سید منذر]]، [[پیشوایان هدایت ج۵ (کتاب)|پیشوایان هدایت ج۵]] ص۱۸۸.</ref>.
| |
|
| |
| == چهارم: شیوع [[بدعت‌ها]] == | | == چهارم: شیوع [[بدعت‌ها]] == |
| == پنجم: ریشه‌دار شدن [[دنیاپرستی]] == | | == پنجم: ریشه‌دار شدن [[دنیاپرستی]] == |
| == ششم: رواج [[ترس]] و [[ذلت‌پذیری]] == | | == ششم: رواج [[ترس]] و [[ذلت‌پذیری]] == |
