فساد بنی امیه: تفاوت میان نسخه‌ها

یکی از [[علل قیام سید الشهدا]]{{ع}}، [[فساد دودمان بنی‌امیه]] ([[شجرۀ ملعونه]]) بود که [[حکومت اسلامی]] را در دست گرفته، کینه‌های دیرین خود را بر ضدّ [[اسلام]] و [[پیامبر]]، [[اعمال]] می‌کردند. فساد گستردۀ [[امویان]] را که از اسباب عمدۀ [[نهضت حسینی]] و [[امتناع]] آن [[امام]] [[شهید]] از [[بیعت با یزید]] بود، می‌‌توان چنین شمرد:

# [[اسلام‌زدایی]] و [[تحریف]] [[معارف دین]] و [[بدعت‌گذاری]].

# [[غارت]] [[بیت المال]] و صرف آن در راه [[منافع]] و [[امیال]] شخصی.

# [[فساد اخلاق]] و ترویج شراب و [[شهوت]] و قمار.

# [[احیاء]] [[تعصب‌های قومی]] و ارزش‌های دوران [[جاهلی]].

# به کار گماردن عناصر نالایق و [[فاسد]]، تن‌ها به دلیل «[[اموی]]» بودن.

# [[حیله‌گری]] و [[تزویر]] و [[تبلیغات]] [[دروغین]].

# [[کینه]] و [[عداوت]] آنان با [[آل علی]]{{ع}}.

# [[بیعت گرفتن]] اجباری از [[مردم]] و سران [[قبایل]] به نفع یزید.

فساد‌های فوق، از دورۀ روی کار آمدن [[معاویه]] آغاز شد و [[روز]] به روز گسترده‌تر و شدیدتر گردید و با [[مرگ معاویه]] و [[خلافت یزید]]، به اوج خود رسید و اسلام را در آستانۀ کامل نابودی قرار داد. در کتبی که به تشریح فلسفۀ [[قیام حسینی]] پرداخته، اینگونه فساد‌ها به‌طور مشروحتر بیان شده است<ref>از جمله می‌توان به کتاب‌های: حیاة الامام الحسین (ج ۲)، معاویه سردسته تبهکاران، درسی که حسین به انسان‌ها آموخت، شیعه و زمامداران خودسر، اوراق سیاه، معاویه و تاریخ، ارزیابی انقلاب امام حسین{{ع}}، پرتوی از عظمت حسین{{ع}} و تاریخ مفصل اسلام(عمار زاده)، ص۳۰۸ و... مراجعه کرد.</ref>.

[[امام حسین]]{{ع}} در سخنان متعدّدی فساد بنی امیّه را مطرح فرموده است. از جمله در نطقی که پس از فرود آمدن در «[[بیضه]]» ایراد کرد و روی [[اطاعت]] از [[شیطان]]، [[ترک اطاعت]] [[خدا]]، [[فساد]] آشکار، [[تعطیل حدود الهی]]، [[حلال]] کردن حرام‌های خدا و [[تحریم]] حلال [[الهی]] و [[بیت المال]] را [[ملک]] خود دانستن تأکید نمود: {{متن حدیث|....أَلاَ وَ إِنَّ هَؤُلاَءِ قَدْ لَزِمُوا طَاعَةَ الشَّيْطَانِ، وَ تَرَكُوا طَاعَةَ الرَّحْمَنِ، وَ أَظْهَرُوا الْفَسَادَ، وَ عَطَّلُوا الْحُدُودَ، وَ اِسْتَأْثَرُوا بِالْفَيْءِ، وَ أَحَلُّوا حَرَامَ اللَّهِ، وَ حَرَّمُوا حَلاَلَه...}}<ref>تاریخ طبری، ج۶، ص۲۲۹.</ref>. و در سخن معروف خویش پس از فرود آمدن در [[سرزمین]] [[کربلا]]، روی دگرگونی اوضاع و عمل نشدن به [[حق]] و [[نکوهیده]] ندانستن [[باطل]] تأکید کرده فرمود: {{متن حدیث|أَ لاَ تَرَوْنَ أَنَّ الْحَقَّ لاَ يُعْمَلُ بِهِ، وَ أَنَّ الْبَاطِلَ لاَ يُتَنَاهَى عَنْهُ...}}<ref>لهوف، سید بن طاووس، ص۳۴.</ref>. اکنون که دیده هیچ نبیند به غیر [[ظلم]] باید ز [[جان]] گذشت کزین [[زندگی]] چه [[سود]]؟<ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ عاشورا (کتاب)|فرهنگ عاشورا]]، ص۳۷۳.</ref>.