ابراهیم بن محمد ثقفی در تاریخ اسلامی: تفاوت میان نسخه‌ها

ابراهیم بن محمد ثقفی در تاریخ اسلامی (نمایش مبدأ)

نسخهٔ ‏۳۰ ژوئیهٔ ۲۰۲۳، ساعت ۱۳:۴۶

۱ بایت حذف‌شده ، ‏۳۰ ژوئیهٔ ۲۰۲۳

جز

جایگزینی متن - 'ه. ق.' به 'ﻫ.ق'

دیداریویکی‌متن

Wasity

دیوان‌سالاران، مدیران

۲۱۸٬۰۵۸

ویرایش

@@ خط ۳: / خط ۳: @@
 [[ابراهیم بن محمد بن سعید ثقفی]] منسوب به [[قبیله ثقیف]]، از [[سرزمین طائف]] است، این [[قبیله]] به تدریج در بلاد مختلف از جمله [[کوفه]] - که ابراهیم در آنجا زاده شد - پراکنده شدند. جد اعلای او [[سعد بن مسعود]]، عموی مختار است که از جانب [[امیر مؤمنان]]{{ع}}به [[فرمانداری]] [[شهر]] [[مدائن]] [[منصوب]] شد و [[امام حسن مجتبی]]{{ع}} پس از هزیمت سپاهش در منطقه [[ساباط]] مدائن، به او [[پناه]] آورد<ref>فهرست طوسی ۴ و حیاة الامام الحسن ۸۴/ ۲.</ref>. وی [[زیدی]] [[مذهب]] بود و سپس به [[مذهب امامیه]] گروید. [[ابونعیم اصفهانی]] می‌‌گوید: او در سپاه‌اش [[تشیع]] [[غلو]] داشت<ref>ذکر اخبار اصبهان ۱۸۷/ ۱.</ref>. [[سمعانی]] می‌‌نویسد: وی به [[اصفهان]] آمد و در آنجا سکنا گزید و در رفض، غلو داشت و به این جهت برادرش علی از او دوری می‌‌جست. او مصنفاتی در [[مذهب تشیع]] دارد<ref>الانساب ۵۱۱/ ۱.</ref>.
-[[شیخ طوسی]] و [[یاقوت حموی]] نام بیش از پنجاه عنوان از کتاب‌های او از جمله، کتابِ [[الغارات]]<ref>این کتاب در دو مجلد و با تحقیق و تصحیح آقای میر جلال الدین حسینی اُرموی، در سال ۱۳۹۵ ه. ق. توسط انجمن آثار ملی، در ایران منتشر شد. این کتاب از جمله منابعی است که ابن ابی الحدید در شرح نهج البلاغه از آن استفاده کرده است.</ref> و المعرفة (المناقب والمثالب) را آورده‌اند. پس از [[نوشتن]] یکی از دو کتاب اخیر، که درباره [[فضایل امام علی]]{{ع}}و [[نکوهش]] [[دشمنان]] آن حضرت بود، از وی خواستند تا مطالب آن را در کوفه منتشر نکند و [[حدیثی]] از آن [[روایت]] نکند. او سرانجام دورترین منطقه از مذهب [[تشیّع]]؛ یعنی اصفهان را برگزید و جهت [[تبلیغ]] مذهب‌اش به آنجا رفت و تا پایان [[عمر]] در آنجا ماند<ref>لسان المیزان ۱۰۲/ ۱.</ref> و به رغم درخواست برخی از [[دانشمندان]] [[شهر قم]] مانند [[احمد بن محمد بن خالد]]، [[هجرت]] به [[قم]] را نپذیرفت<ref>رجال نجاشی ۹۰/ ۱.</ref>.
+[[شیخ طوسی]] و [[یاقوت حموی]] نام بیش از پنجاه عنوان از کتاب‌های او از جمله، کتابِ [[الغارات]]<ref>این کتاب در دو مجلد و با تحقیق و تصحیح آقای میر جلال الدین حسینی اُرموی، در سال ۱۳۹۵ ﻫ.ق توسط انجمن آثار ملی، در ایران منتشر شد. این کتاب از جمله منابعی است که ابن ابی الحدید در شرح نهج البلاغه از آن استفاده کرده است.</ref> و المعرفة (المناقب والمثالب) را آورده‌اند. پس از [[نوشتن]] یکی از دو کتاب اخیر، که درباره [[فضایل امام علی]]{{ع}}و [[نکوهش]] [[دشمنان]] آن حضرت بود، از وی خواستند تا مطالب آن را در کوفه منتشر نکند و [[حدیثی]] از آن [[روایت]] نکند. او سرانجام دورترین منطقه از مذهب [[تشیّع]]؛ یعنی اصفهان را برگزید و جهت [[تبلیغ]] مذهب‌اش به آنجا رفت و تا پایان [[عمر]] در آنجا ماند<ref>لسان المیزان ۱۰۲/ ۱.</ref> و به رغم درخواست برخی از [[دانشمندان]] [[شهر قم]] مانند [[احمد بن محمد بن خالد]]، [[هجرت]] به [[قم]] را نپذیرفت<ref>رجال نجاشی ۹۰/ ۱.</ref>.
 [[عمر رضا کحاله]] از وی به عنوان فردی [[فقیه]]، [[مورخ]] و [[محدث]] که دارای مصنفاتی است، یاد می‌‌کند<ref>معجم المؤلفین ۹۵/ ۱.</ref>.