آثار قیام امام حسین: تفاوت میان نسخه‌ها
←کارکردهای سیاسی قیام امام حسین {{ع}}
برچسب: پیوندهای ابهام‌زدایی |
|||
| خط ۵: | خط ۵: | ||
| پرسش مرتبط = | | پرسش مرتبط = | ||
}} | }} | ||
==کارکردهای اجتماعی== | |||
=== کارکرد نخست: شخصیت‌یافتن جامعه === | |||
{{اصلی|شخصیت‌یافتن جامعه}} | |||
[[شهادت حسین بن علی]]{{ع}}، سبب نیرو گرفتن [[اسلام]] شد؛ زیرا که نهضت او یک [[حماسه]] بزرگ [[اسلامی]] و [[الهی]] بود. [[شهادت امام]] [[حیات]] تازه‌ای در عالم اسلام دمید. اثر و خاصیت یک سخن یا تاریخچه و یا [[شخصیت حماسی]] این است که در [[روح]] یک ملت موج به وجود می‌آورد، [[حمیت]] و [[غیرت]] به وجود می‌آورد، [[شجاعت]] و [[صلابت]] به وجود می‌آورد. در بدن‌ها، [[خون‌ها]] را به حرکت و جوشش در می‌آورد، و تن‌ها را از [[رخوت]] و [[سستی]] خارج می‌کند، و آنها را چابک و چالاک می‌نماید. | |||
بعد از [[شهادت امام حسین]]{{ع}} رونقی در [[اسلام]] پیدا شد؛ این اثر در [[اجتماع]] از آن جهت بود که [[امام حسین]]{{ع}} با حرکت‌های قهرمانانه خود [[روح]] [[مردم]] [[مسلمان]] را زنده کرد، احساس‌های [[بردگی]] و اسارتی را که از اواخر [[زمان عثمان]] و تمام دوره [[معاویه]] بر روح [[جامعه اسلامی]] حکم‌فرما بود، [[تضعیف]] کرد و [[ترس]] را ریخت، [[احساس]] [[عبودیت]] [در برابر [[خلق]]] را زایل کرد. به عبارت دیگر به اجتماع [[اسلامی]] [[شخصیت]] داد. او بر روی نقطه‌ای در اجتماع انگشت گذاشت که بعداً اجتماع در خودش [[احساس شخصیت]] کرد. [[امویان]]، شخصیت اسلامی را در میان [[مسلمانان]] میراندند. مسلمانان تصور [[درستی]] از [[هدف‌ها]] و ایده‌آل‌های اسلام نداشتند. | |||
شخصیت دادن به یک [[ملت]] به این است که به آنها [[عشق]] و ایده‌آل داده شود و اگر عشق‌ها و ایده‌آل‌هایی دارند که رویش را غبار گرفته است آن گرد و غبار را زدود و دو مرتبه آن را زنده کرد<ref>مرتضی مطهری، مجموعه آثار، ج۱۷، ص۵۱-۵۷.</ref>.<ref>[[محمد باقر پورامینی|پورامینی، محمد باقر]]، [[حماسه عاشورا (کتاب)|حماسه عاشورا]] ص ۲۱.</ref>. | |||
== کارکردهای سیاسی قیام امام حسین {{ع}} == | == کارکردهای سیاسی قیام امام حسین {{ع}} == | ||